mrb herkeze .. çok detaya giremiycem çünkü çok uzar konu ama şunu soyleyebilrm ki bi evlilkte yaşanmaması gereken ne varsa yaşadım iihanet şiddet psikolojik baskılar kısıtlama defalarca evi terkettim eşimi evden kovdum konuşmayı da denedim tabiki ama olmadı..hiçbişey düzelmedi her defasında kızım için gri döndüm eğer ayrılsaydım esim çocuğu kesinlikle alırdı benide rahat bırakmazdı yani şehri terketmem gerekiyor kızımı bırakamadım çok zor günler yasadım henüz 22 yasındayım depresyona girdim baktığım her yerde dinlediğim şarkıda her yerde onun ihanetlerini goruyorum kabullenemiyorum intiharı düşündüm kendimi biyere kapatmak yada uzaklaşmak.. psikytriden destek aldım ilaçlar işe yaramıyo kafamdan atamıyorum yasadıklarımı kendimi değersiz hissediyorum onunla olduğum her gün gurursuz 2. kadın gibi..bu kamburla yaşamayı mı öğrenmeliyim ne yapmalıyım sizce?