Merhaba arkadaşlar nerden nasıl başlasam bilemiyorum. Bu aralar biraz sıkıntılar yaşadık eşimle. Elimizde olan ev için ayırdığımız parayı benden habersiz iş için kullanmış. Kazanacakmis yine.. Ben öğrenince kabullenemedim affedemedim. Neyse sonunda barıştık. Şuan iyi olmaya çalışsam da psikolojim çok etkilendi. Sonsuz güvendiğim eşime artık hiçbir konuda güvenemiyorum. Ayrılmak istedim çocuklar var. Sahip çıkacak bir ailem de yok. İşim de yok. Artık moralim yerine gelmiyor, kendimi çok üzgün çaresiz hissediyorum bazen. Eşim herşey iyi olacak diyor. Ama zaten başta iyi hissetmediğim evliliğim bu defa söylemeden bişeylere kalkışması yüzünden güvenimi iyice sarstı. Boşanma gibi bir lüksüm olmayınca da evliliğimi daha mutlu yaşanılır hale getirmek için evliliğin ilk günlerindeki gibi o gelmeden hazırlandım,kari koca durumlarımız normalde olduğundan daha iyi oldu ama benim yaklaşımımdan kaynaklı. Tabi arada o kafamda atamadığım gelgitler oldu kendisine de"affedemiyorum"dedim. Konuştu ikna etti ama onun dışında öyle oturup bir sohbet edelim,ilgimi hissettireyim olmadı. Ben evliliğimde çok yanaşmadığımı düşünerek evliliği daha iyi hale getirmek adına yanaştım. Beni daha çok sever yakınlık duyar ve bi şeyler saklamaz belki diye. Ama dün fazla yüz vermiş olacağım ki akşam yatmadan önce 'ben diğer odada yatayım mi sabah kalkmam zor oluyor. Nasıl olsa sabah istediğiniz gibi kalkarsiniz "dedi. Küçük çocuklarım var, gece geç yatiyorlar. Çok üzüldüm ama belli etmedim olur dedim. Bugün işten geldi konu oldu' yattığım yer rahattı yarın öbür gün senle yatarız orda' dedi. Ben" yok sen yat biz rahattik"dedim ki alakası yok. Tabi o da "ciddi misin tamam o zaman"dedi. Kendi kendime düşündüm bu son günlerde yaşadıklarımızın psikolojisini atamadığım halde o bana yanasacagina ben yanaştım ve üstüne istedigi şeye bakınca bilmiyorum ben mi abartıyorum ki abartmıyorum ama siz ne yaparsınız bu durumda? Yardımcı olursanız çok sevinirim..
