Merhaba ,
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var . Evliliğimizin ilk aşamalarında eşim askerden geldiği için çok sıkıntılar yaşadık . Evliliğe hazır olmadığı bir dönemde tarih belli diye evlendik .Bu yüzden evliliğimizin ilk yılları pskolojik açıdan çok zor geçti .Evlendikten sonra Şehir değişikliği yapıp İstanbuldan Bursaya geldim .İşimi de bıraktığım için o dönem kpss ye hazırlandım .Benim adaptasyon sürecim eşimin pskolojik sorunları nedeniyle tartışmalar başladı . Benim ailemde böyle şeyler yaşanmazdı ama eşimin ailesinde genelde sesli tartışmalar öfke patlamaları olurmuş . Bu durumun geçici olduğunu düşünerek hep sabrettim . Bu süre içinde hamile kaldım . Eşim bu süre zarfında benim için yanımda olmadı . Çok fevri ,sinirli ve takıntılı olduğu için aramızda bu durum sorun oluyordu . Beni sadece hamileliğim boyunca 1 kere hastaneye götürdü . Onda da çok sinirlendiği için ben zaten gelmesini istemedim . Çünkü destekten çok köstek oluyordu velhasıl çocuğumuz doğdu şuan 4 yaşında bu zamana kadar belli şeylerin düzelmesini bekledim .Çocuğum 1 yaşına girdiğinde işe başladım . Eşime hep değer verdim ama uzun süredir karşılık alamadığım için değer vermeyi bıraktım ve evliliğimi sorgulamaya başladım . Gerçekten evlilikler böyle mi diye düşünmeye başladım . Eşimden beklediğim desteği ve sevgiyi alamadım . Eşim kötü bir insan değil ama biz anlaşamıyoruz . Sürekli tartışıyoruz ve farklı şeylerden zevk alıyoruz . Birlikte hiç keyifli vakit geçirmiyoruz .Evliliğimiz boyunca ayrılığı sürekli gündeme getirdim ama asla yanaşmadı . Benden ayrılmak istemiyor ama maalesef bir adımda atmıyor . Bu benim çok canımı sıkmaya başladı aramızda sorun olduğuna ikna etmek için çift terapistine gittik . 6 defa görüştük . Aramızdaki sorunları açıkça konuştuk . Pskolog eşimin obsesif ( takıntılı )düşünceleri olduğunu bununla ilgili psikatriden yardım alması gerektiğini söyledi. Psikiyatriye gitti bununla ilgili 3 ay ilaç kullandı . Kullandığı dönem daha sakin kırıcı değildi ama şuan ilacıda bıraktığı için aynı . Birbirimizle anlaşamıyorken mutsuz bir evliliği çocuk için devam ettirmek bana mantıklı gelmiyor . 2 mizde ayakları üzerinde duran insanlarız . Ayrı yaşayabiliriz . Kafam okadar karışık ki .Evet herkesin evliliğinde problem var kimse dört dörtlük değil . Ama eve gittiğimde mutlu değilim . Eşimin benim hayatıma hiç bir artısı yok . Desteğini görmedim . Yanımda olmasını en azından saçımı okşamasını bana sarılmasını isterdim . Sevgisini gösteremiyor bile çok üzülüyorum . Uzun süredir cinsellite yok hayatımızda .2 mizde sanırım birbirimizi istemiyoruz .Benim hatalarım yok mu elbette var inatçıyım ve dikbaşlıyım eşim bana karşı kadınlığını kullanmıyorsun diyor haklı . Ama eşim hep bencil olduğu için bu konuda bende artık ona yanaşmak istemiyorum içimden gelmiyor kullanılmış gibi hissediyorum kendimi . Eşime bu konulardan bahsettiğimde ben kumar mı oynuyorum seni mi aldatıyorum diyor evet haklı bunları yapmıyor ama iletişim problemi ,aynı kafa yapısında olmamak , mutsuz olmak , en önemlisi yatak arkadaşlılığı kuramamak ayrılık sebebi değil midir ? Hayatımın sonuna kadar bu şekilde mi yaşayacağım .? Dışarıdan bir göz olsun diye buraya üye oldum okuduysanız lütfen fikrinizi yazın .
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var . Evliliğimizin ilk aşamalarında eşim askerden geldiği için çok sıkıntılar yaşadık . Evliliğe hazır olmadığı bir dönemde tarih belli diye evlendik .Bu yüzden evliliğimizin ilk yılları pskolojik açıdan çok zor geçti .Evlendikten sonra Şehir değişikliği yapıp İstanbuldan Bursaya geldim .İşimi de bıraktığım için o dönem kpss ye hazırlandım .Benim adaptasyon sürecim eşimin pskolojik sorunları nedeniyle tartışmalar başladı . Benim ailemde böyle şeyler yaşanmazdı ama eşimin ailesinde genelde sesli tartışmalar öfke patlamaları olurmuş . Bu durumun geçici olduğunu düşünerek hep sabrettim . Bu süre içinde hamile kaldım . Eşim bu süre zarfında benim için yanımda olmadı . Çok fevri ,sinirli ve takıntılı olduğu için aramızda bu durum sorun oluyordu . Beni sadece hamileliğim boyunca 1 kere hastaneye götürdü . Onda da çok sinirlendiği için ben zaten gelmesini istemedim . Çünkü destekten çok köstek oluyordu velhasıl çocuğumuz doğdu şuan 4 yaşında bu zamana kadar belli şeylerin düzelmesini bekledim .Çocuğum 1 yaşına girdiğinde işe başladım . Eşime hep değer verdim ama uzun süredir karşılık alamadığım için değer vermeyi bıraktım ve evliliğimi sorgulamaya başladım . Gerçekten evlilikler böyle mi diye düşünmeye başladım . Eşimden beklediğim desteği ve sevgiyi alamadım . Eşim kötü bir insan değil ama biz anlaşamıyoruz . Sürekli tartışıyoruz ve farklı şeylerden zevk alıyoruz . Birlikte hiç keyifli vakit geçirmiyoruz .Evliliğimiz boyunca ayrılığı sürekli gündeme getirdim ama asla yanaşmadı . Benden ayrılmak istemiyor ama maalesef bir adımda atmıyor . Bu benim çok canımı sıkmaya başladı aramızda sorun olduğuna ikna etmek için çift terapistine gittik . 6 defa görüştük . Aramızdaki sorunları açıkça konuştuk . Pskolog eşimin obsesif ( takıntılı )düşünceleri olduğunu bununla ilgili psikatriden yardım alması gerektiğini söyledi. Psikiyatriye gitti bununla ilgili 3 ay ilaç kullandı . Kullandığı dönem daha sakin kırıcı değildi ama şuan ilacıda bıraktığı için aynı . Birbirimizle anlaşamıyorken mutsuz bir evliliği çocuk için devam ettirmek bana mantıklı gelmiyor . 2 mizde ayakları üzerinde duran insanlarız . Ayrı yaşayabiliriz . Kafam okadar karışık ki .Evet herkesin evliliğinde problem var kimse dört dörtlük değil . Ama eve gittiğimde mutlu değilim . Eşimin benim hayatıma hiç bir artısı yok . Desteğini görmedim . Yanımda olmasını en azından saçımı okşamasını bana sarılmasını isterdim . Sevgisini gösteremiyor bile çok üzülüyorum . Uzun süredir cinsellite yok hayatımızda .2 mizde sanırım birbirimizi istemiyoruz .Benim hatalarım yok mu elbette var inatçıyım ve dikbaşlıyım eşim bana karşı kadınlığını kullanmıyorsun diyor haklı . Ama eşim hep bencil olduğu için bu konuda bende artık ona yanaşmak istemiyorum içimden gelmiyor kullanılmış gibi hissediyorum kendimi . Eşime bu konulardan bahsettiğimde ben kumar mı oynuyorum seni mi aldatıyorum diyor evet haklı bunları yapmıyor ama iletişim problemi ,aynı kafa yapısında olmamak , mutsuz olmak , en önemlisi yatak arkadaşlılığı kuramamak ayrılık sebebi değil midir ? Hayatımın sonuna kadar bu şekilde mi yaşayacağım .? Dışarıdan bir göz olsun diye buraya üye oldum okuduysanız lütfen fikrinizi yazın .