• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliyim ama alışamıyorum

13 yıl ailemden ayrı yaşadım. Çok bi özlemedim onları, zaten alıştım hep ayrı yaşamaya. Ailemle günlerce konuşmadığımız olurdu, 2 hafta hiç konuşmadığımızı bilirim.
Neyse ben evlendim memlekete geldim, 4 yıl oldu. Aramız yarım saat mesafe. Ama ailemi, aile evini deliler gibi özlüyorum, içim yırtılıyor resmen. Oraya gidince de 2-3 günden fazla kalamıyorum bunalıyorum. Ama çok özlüyorum. İkindi güneş batarken, akşam çay içme vakti geldiğinde hep aklıma geliyorlar. Halbuki ben yıllarca hiç hissetmedim bu özlemi.
Bazı evliliklerde böyle oluyor.
 
2 aydır evliyim ve anneme cok yakın oturuyorum. Babam ben cocukken vefat etti, dogal olarak anneme düşkünüm. Evlendim ve gece annemi, orada bıraktıgım kedimi özledigim icin ağladım. Hala bazen ağlayasım geliyor. Eski hayatımı cok özlüyorum. Orada onun ve kardeşimin yaşadığını biliyorum, hayat devam ediyor ama o evde ben yokum. Bok gibi bir his. Esimin bir işi çıksa da, gitsem/bir durum olsa da kalsam diye bakıyorum. Hayat konforum aile evinde daha iyiydi, sorumluluklar/yaşam telaşı da felaket bunaltıyor. Rahat battı sanırım diyorum. Aslında dağ kadar borcumuz da yok, klasik herkesinki gibi kredi kartları. Refah seviyem düştü yine de tabi. Böyle şeyler görmediğim için bunalıyorum. Doğru kişi mi, doğru mu yaptım diye düşünüyorum hep. Boşansam ilk düşüncem eski odama kavuşacağımı bilmek sanki.
Duygusal olabilirsin , gelin olmuş gitmişsin normal ama annene çok yakınsın iyi yanından bakmayı denemiyosun ve hala kendini b*k gibi hissetirmeye devam ediyosun! Balayı çiftisiniz siz hala, cicim aylarını erkenden bitirirsin sana söylim .. s*çım aylarına erken girmeni tavsiye etmem.. daha bişey görüp yaşamamışsın ,evliliğin ne olduğunu kavramadan şimdiden annem annem diyosun.. madem evlilik zor gelecekti annenin dizinin dibinde yaşasaydın evlenmeseydin. Sert konuşuyorum ama bu gerçekler yani evlilik insanı olmayan ne kadın ne erkek evlenmemeli.

Eşin eve geldiğinde suratı asık bir kadın/ erkek görmek zorunda değil. Cinsiyet ayrımı yapmadan söylüyorum. Eşine yansıtırsan onu sevmediğini mutsuz olduğunu düşünecek. Zaten erkekler zor insan bide anlamasını hiç bekleme sana diyim ben. Düz mantıklar çünkü senin duygusallığını bir yere kadar çeker sonra da eyvallah yetti seninki der çeketi alır gider.

Belki bir yerlerde yanlışım belki doğru kızlar bilmiyorum 6. Senelik evliyim erkekler düz mantık ve stresse sıkıntıya gelemediklerini düşünüyorum 1. Çekerler asık suratı 2. Ama 3.cüsünde tahammülleri kalmaz. Bu bi kadında olsa bence eve yansıtılan her konuda bi tartışma çıkar diye düşünüyorum ben. Eve yansiyor sonuçta.bu doğru değil.. üstelik konu eş de değil Anneden ayrı kalma yaşamak.. ben 22 yaşında evlendim konu sahibi 27 yaşında benden bir yaş küçük. Bence belli bir yaştan sonra artık ayrı eve çıkmak farklı bir yaşantı sürmek doğal ve olması gereken bişey. Aile ilişkilerini daha sağlıklı yönetmeyi felan da ayrı öğreniyo insan bende bunu evlikikte öğrendim.

2 ay çok yeni duygusallık normal ama bana abartı geldi.
 
Benim kendi gözlemim bu,20 li yaşların başında ailemden bağımsız olayım hevesi oluyor,30 lu yaşlara doğru helede evliliğin ilk yıllarında aileci olunuyor.
40 lı yaşlara doğruda evim güzel evim modunda oluyorsunuz
Birebir yaşadım çünkü.
üstelik ben şehir dışına gelin gitmiştim.
10 yıl aradan sonra ailemin olduğu şehre geldik eşimle.
Arada bir görüşüyoruz.
Evimde çocuklarımla bi hayatın koşturmacanın içindeyim.
Çalışmıyorsanız boşluktan da oluyordur
 
Valla ailemin tek kızıyım, evlenene kadar onlarla yaşadım. Evlendikten sonra sizin yaşadığınız hissi arada duygusal reklam fılm ızlerken muzık dınlerken üç beş kez yaşadım, sonra geçti. Kendı evınızı benımsemenız lâzım bana pek normal gelmedi. Terapi alın bence , eşiniz devamlı böyle olduğunuzu görünce alınıp üzülebilir doğal olarak.
 
Şu bebeksi dertleriniz beni benden alıyor ya. Şu saat 2 aylık bebemi besliyorum, 1 ay sonra işe başlayacağım, borçlar var ödenecek, temizlik yemek ütü buzluğa yemek stoğu, kök ailemin sorunları, kişisel bakımımın aksaması dertlerinin yanında dertsizlik ve rahatlığınız bana batıyor. Yüksek yüksek tepelere evlenmeseydin kuzum ya. Bunları bilerek evlenmen lazımdı. Girince alışılıyor ama.
Sakın ha bi heves bebek yapma. Zorluğunu gördükten sonra gelen bebeyi iade edemiyorsun veya içine geri sokamıyorsun. Ama ben böyle zor olacağını bilmiyordum deme doğurduktan sonra. Gerçekten yapamıyorsan kocanı sevmiyorsan boşanır odana geri dönersin. Vallahi insanlara rahat batıyor ya.
 
annemin evinde yiyip sçtığım izlenimini nereden verdim? süpürgesi az çekiyor diye süpürgemi toplayıp gidiyorum evini süpürüyorum. yorulmasın diye robot bile aldım. annemin huzuru mutluluğu benimkinden önce geliyor. bu yüzden evime alışamıyorum, çünkü o bensiz mutsuz. biliyorum.
Şunun aynisini bir erkek söylese adama neler saydirmistik.
İnsanın annesini, babasini, eski ortamını özlemesi cok normal, o konuda kimse bir sey demiyor. Ancak bunu dert haline getirmek, esle bosanmayi düşünmek dahi normal değil. Sizin anlamak istemediğiniz sey bu. Sizin artik kök ailenizden ayrıldığınizi, eşinizle bir aile olduğunuzu kabul etmeniz gerekiyor.
 
Yansıtmamak şuan için ama bu düşüncelerinle illaki dışarı vuracaksın bariz belli yani bi gün olmaz ertesi gün illaki olacak
Sadece eşin bu şekilde düşünüyor olsaydı senin tepkin ne olurdu
Madem o kadar ana kuzusun neden evlendin benimle der miydin
Haksızlık olmuyor mu karşı tarafa onu demek istedim
Vuruyor tabikide bende aynı bu bayan gibiydim halada aynı bekar hayatımı çok özlediğimi her firsata her tartışmada diyorum git gide soğukluk oluyor tabiki
 
İşte ben de saygıyı koruma muhabbeti yok ve inanılmaz kindarım.Ağzıma ne gelirse söylerim fırlatırım.Ve aşırı takıntılıyım. Diyorum ya evlilik anaç kadın işi,benim gibi tipler evlenmemeli ve çocuk yapmamalı.
Bende öyleyim işte ben ikisinide yaptım sen yapma bencede
 
2 aydır evliyim ve anneme cok yakın oturuyorum. Babam ben cocukken vefat etti, dogal olarak anneme düşkünüm. Evlendim ve gece annemi, orada bıraktıgım kedimi özledigim icin ağladım. Hala bazen ağlayasım geliyor. Eski hayatımı cok özlüyorum. Orada onun ve kardeşimin yaşadığını biliyorum, hayat devam ediyor ama o evde ben yokum. Bok gibi bir his. Esimin bir işi çıksa da, gitsem/bir durum olsa da kalsam diye bakıyorum. Hayat konforum aile evinde daha iyiydi, sorumluluklar/yaşam telaşı da felaket bunaltıyor. Rahat battı sanırım diyorum. Aslında dağ kadar borcumuz da yok, klasik herkesinki gibi kredi kartları. Refah seviyem düştü yine de tabi. Böyle şeyler görmediğim için bunalıyorum. Doğru kişi mi, doğru mu yaptım diye düşünüyorum hep. Boşansam ilk düşüncem eski odama kavuşacağımı bilmek sanki.
Daha çok yeni. Zamanla alışıp benimseyeceksiniz. Normal duygular bunlar. Geçer, geçeçek
 
Ben 17 yaşında ayrıldım evden üni için bi daha da dönmedim 22 yaşında evlendim 2 senedir aynı evde yaşıyorduk haliyle zor olmadı ama bana da mezun olunca sorumluluk vurmuştu işimde mutsuzdum arkadaşlarım yüksek lisans yapıyordu yurtdışında boğuluyordum 2019da düğünümüz 2018de nikah oldu sonra pandemi vurdu eşim işsiz kaldı ben eve bakmak zorunda kaldım memleketim yazlık ilçe ailem hep orada ben istanbul işe gidiyorum fmfliyim hastalık korkusu var o ara biz kriptoda iki koca kafa battık of Allahım of hatırladıkça kabus 4545343 kere boşanma konuşması yaptım kafamda bi kaç kere hiçbir şey demeden babama gidiyordum 😂 tek istediğim evde kalmak 24 yaşındaydım tabii daha. Benim evliliğim hep zor şeylerle sınandı bi ara ev yaptırdık altın borcu ağzımıza etti kredi kartı borcunu asgarisini eksi hesapla ödedim o derece borç ben şuursuz gibi alışverişteyim ama baliye gidiyoruz 3 gün İtalya tatili yapıyoruz tüm yıllık izinde antalyaya gidiyoruz bi şekilde toparlıyoruz pat başka bir şey. Şimdi de 2 aylık bebeyle ikimizin de işi yok 😂 bebe büyümeden risk alalım deyip iş kurdu eşim 2 milyon borcumuz var.... rahatlayınca rahat batıyor bu sene borcumuz vs yoktu gelirimiz iyiydi boşanacaktık mesela
Ee şimdi ne olcak?
 
İşte ben de saygıyı koruma muhabbeti yok ve inanılmaz kindarım.Ağzıma ne gelirse söylerim fırlatırım.Ve aşırı takıntılıyım. Diyorum ya evlilik anaç kadın işi,benim gibi tipler evlenmemeli ve çocuk yapmamalı.
Böyle diye diye yine herkes yapıyor.bari konuşmayın yani.bir tane lafının arkasında duran da görmedim kendimden başka.anket yapalım bekar kadın kaç tane 😁.İnsan doğası bu şekilde demek ki ne kadar şikayet edilirse edilsin.
 
Vuruyor tabikide bende aynı bu bayan gibiydim halada aynı bekar hayatımı çok özlediğimi her firsata her tartışmada diyorum git gide soğukluk oluyor tabiki
Bu adamlar sizi iyi alıyor haa.ne kısmetlisiniz be.adamlar kabul ediyor bu sıkıcı hayatı size ne oluyor kadın halinizle. Nedense hep erkeklerin bu işe daha az uygun olduğunu düşünüşümdüm. Tuhaf yani bu kadar çok erkeğin bu hayat tarzını benimsemesi.32 yaşına geldim hâlâ aklim almıyor.
 
Ben 18 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var ama bende de hala bu tarz hissiyatlar oluyor. Bu sanırım aileye olan düşkünlükle alakalı. Onlarla görüşünce acayip motive oluyorum. Yoksa evliliği kaldıramamak yada çocuk olmasıyla alakalı değil. Herkesin yeri başka. Bu yadırganacak bir durum değil bence. O yüzden bu duygunuz azalacak zamanla ama pek değişmeyecek. Sonuçta yakınsınız. Olumlu tarafından bakmaya çalışın.
.
 
Duygularımızı yansıttığımız yer ya evimiz. Siz bu kadar bunalmışken eşinize nasıl yansıtmayacaksınız? Herkes evlilik insanı olacak diye bir kural yok. Ama ailesine bu kadar bağımlı insanlar da evlenip karşısındakini darlamamalı. Bu kadar mutsuzsanız boşanmak da bir seçenek.
Ne boşanacak.adam 2 gün soğuk yapsa buna dünyası başına yıkılır.evliliğim de evliligim diye kafayı yer.bak bakalım ana baba kalıyor mu? kendimi bildim bileli hep aynı teraneler.insan bu er geç evleniyor işte yani.bir iş yapıyorsanız arkasında durun artık be.hem bu kadar şikayet edilip, kötülenip hem bu kadar herkesin yaptığı başka birşey de görmedim duymadin şu dünyada.sinir bozucu yani.
 
Kaç senedir evlisin ? İmrenerek okudum eşin hakkında söylediklerini yanlış hatırlamıyosam kadarıyla senin evliliğinde uzundu. Bu kadar senede hala böyle düşünmene inanılmaz şaşırdım ne yapıyorsunuz ne yiyorsunuz da evlilik yürüyor😂 Ciddi soruyorum bunu dalga geçmiyorum.
Eee herkesinki yürüyor.bekar adam mı var etrafta? Niye bu kadar abarttın ki?
 
Ya ben bekarım dünya kadar borcum var evin işi köpeğin masrafları, iş sorumlulukları asla bitmiyor. Ama genede kendi evim canım evim başkasının hele ailemin evinde 3 günden fazla kalamıyorum. Ben bu ana kuzularını ömrüm boyunca anlayamadım
 
Ya ben bekarım dünya kadar borcum var evin işi köpeğin masrafları, iş sorumlulukları asla bitmiyor. Ama genede kendi evim canım evim başkasının hele ailemin evinde 3 günden fazla kalamıyorum. Ben bu ana kuzularını ömrüm boyunca anlayamadım
Ayy sorma ya.ben 25 yaşında ayrıldım.senexe 1 defa giderim onda da evden bile çıkmak istemem o kadar bıkmışım ki o yaşa kadar o şehirden.sınırından girdiğim an modum düşüyor.sadece anne babamı görüp geliyorum 3,4 gün.
 
2 aydır evliyim ve anneme cok yakın oturuyorum. Babam ben cocukken vefat etti, dogal olarak anneme düşkünüm. Evlendim ve gece annemi, orada bıraktıgım kedimi özledigim icin ağladım. Hala bazen ağlayasım geliyor. Eski hayatımı cok özlüyorum. Orada onun ve kardeşimin yaşadığını biliyorum, hayat devam ediyor ama o evde ben yokum. Bok gibi bir his. Esimin bir işi çıksa da, gitsem/bir durum olsa da kalsam diye bakıyorum. Hayat konforum aile evinde daha iyiydi, sorumluluklar/yaşam telaşı da felaket bunaltıyor. Rahat battı sanırım diyorum. Aslında dağ kadar borcumuz da yok, klasik herkesinki gibi kredi kartları. Refah seviyem düştü yine de tabi. Böyle şeyler görmediğim için bunalıyorum. Doğru kişi mi, doğru mu yaptım diye düşünüyorum hep. Boşansam ilk düşüncem eski odama kavuşacağımı bilmek sanki.
Eski hayatın yası... zamanla kabullenirsiniz. Duygusal kararlar almamaya çalışın evliliginizin pozitif yanlarına odaklanın. Duygusal bir kararla evliliginize zarar verirseniz kavustugunuz odanızda muhtemelen evinizi özleyeceksiniz
 
Back
X