Merhbalar,
Bes aylik evliyim ve bes aylikta hamileyim esimle gorucu usulu evlendik benden once internet ortaminda tanistigi ve hayatinda sadce iki kez gorustugu 7 senelik bir iliskisi olmus ve evlenememisler. Nişanlilik donemimiz toplam 4 ay surdu. Bu sure icinde bir kac defa kadinin adini ffacebook instagram vs gibi sitelerde arattigini gordum. O oldugunu bile bilmiyordum cok aratilan isim oldugunu gorunce ister istemez dikkatimi cekmisti. Neyse aldirmadim gecer dedim olabilirlige vurdum abartmak istemedim. Evlendik. Bu sure icinde hamile oldugumu ogrendim ve ayni gun bebegimi aldirabilecegim ihtimali ile uc ay yasadim. Milyonda bir gorulen bir hastalik yuzunden... cok ama cok zor zamanlar gecirdim. Esimle bosanma asamasina kadar geldik. Beni babamin evine gonderdi bu hastaligi bahane ediyordu onceden bilip ona soylememisiz gibi. Soruyorum size kim ister ki hastaligi bilerek hamile kalmayi bir bebegi goz gore gore aldirmayi.
Tup bebek yapma gibi bir ihtimal soz konusu iken? Ben hep o unutamadigi kadindan dolayi boyle dedim aile buyukleri toplandi kimsw bana inanmadi artik hersey bitmisti ailemle birlikte bir ay once esylari toplamaya geldik ve hersey bitti gidiyorduk bana gitme dedi ve aile buyugunden birine kimseyi istemiyorum ama o gitmesin dedi. Kimsede ailem oluyordu. Neye ugradigimi sasirdim aci icindeydim henuz cok yeni evliydim ve hamileydim duygularim karmakarisik ama gidemedim kaldim. Ikimiz tek kaldik evde ve esyalari geri yerlestirdik. O gunden sonra esime karsi o kadar cok degismistim ki onun istedigi ve hayal bile edemedigi aslinda bir kadin olmustum oncesinde de oyleydi ama o evin icinde de basimi kapatmami isterdi ben yapmazdm bu ve buna benzer vs. Yapmaya basladim. Herseyin benden kaynaklandigina benide inandirmislardi tek suclu benim gibi dusunup elimden gelen herseyin fazlasini yaptim. Ertesi gun oldu nikahimiz yok dedi bahane etti arastirildi nikah bozulmamisti. Bir gun iyiydi ondan sonraki hergun babanin evine geri git dedi. Madem git diyecektin neden dur dedin bu cocuk oyuncagi mi dedim. Ve tam bir aydir beni hergum olduruyor zulm ediyor hergun agliyorum dayak yok ama pes dedirtecek psikolojik baski ve ben hickimse ile gorusmuyorum kimseye derdimi anlatamiyorum hergun yemek yapiyorum yemeden gidiyor ayni evin icinde iki yabanci gibiyiz hicbir sskilde konusmuyoruz utu yemek camasir ev herseyi dort dortluk yapiyorum bu bana arkadasiz diyor ve en acisi o kadinla gorustugunu ogrendim. Beni babamin evine gonderip uc bes ay sonra evlilik plani yapiyorlar belkide. Oyle aci ki esim gece calisiyor her geldiginde dus aliyor ve camasirini yikiyor ayri sehirlerde ama telefon bile yetiyor dus aldirmaya. Cok caresizim dostlar bebegimi dusundugum icin tek kelime edemiyorum canim cok yaniyor. Yapma etme diyorum sanakarsi birsey hissetmiyorum diyor ama onun haberi yok gorustuklerini bildigimden..... gozume bakiyor ve yalan soyluyor ne yapacagim gitmek mi yoksa kalip cocugum icin savasmak mi
(((