Evliyken başka birinden hoşlanmak ? Boşanma süreci.

Demettek1 .!.:

Merhaba,
Konu uzun olabilir. Şimdiden özür dilerim.
8 yıllık evliyim ve bir çocuğumuz var.
Eşimle çok problemler yaşadık, çok kez boşanma noktasına kadar gelip sevdiğimiz için vazgeçtik. Çocuktan sonra iyice işin içinden çıkamaz hale geldik. Ani sinirleri ve bağırma huyu var. Aslında normalde çok iyi çok ilgili bir baba. Oyunlar oynar, öz bakımı ile ilgilenir. Ama sinirlenince çocuğa da çok kızıyor. Geçen dışarıda yemek yedirme savaşında yediremeyince ne .ok yiyorsan ye dedi 2.5 yaşındaki çocuğa.. Sonra çok özür diledi ama ben gerçekten çok soğudum.
Sürekli böyle çıkışları ve sonra özür dileyişleri var. Yakın bir zamanda çok sevdiğim bir arkadaşımı / kardeşimi kaybettim. Bir süredir de psikolojik tedavi görüyorum. Ama hiç destek olmuyor mesela. Bir dert anlatıyorum aman sende taktığın şeye bak diyor. İletişim hiç yok. Sevgi gösterme asla yok. Lohusayken bile ayaklarına kapanıp beni nolur sev diye ağlamışlığım var. Evet seviyor ama bunu dile getirmiyor.

Bir diğer konu da aynı iş yerinde çalıştığım biri ile sohbet ede ede ( son zamanlarda sohbetimiz arttı) ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu, iletişimimizin ne kadsr çok kuvvetli olduğunu fark ettik. Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık ve iş dışında asla iletişim kurmuyoruz. Fakat ben aklımdan çıkaramıyorum. Zaten boşanmayı düşünen ben, bir fe üstüne bu eklenince ne eşime ne kendime bunu yapamayacağımı düşünüp bir kaç gün içinde boşanmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Tek korkum çocuğum. Ayrı evlere alışır mı ? Psikolojisi kötü etkilenir mi ? Ya da ben sonra pişman olur muyum ? Kafam o kadar bulanık ki..
Maddi olarak kaygım hiç yok. İyi bir maaşım ve yatırımım var.
Lütfen yargılamayın ve asla başıma gelmez demeyin. Ben dedim çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Merhaba,
Konu uzun olabilir. Şimdiden özür dilerim.
8 yıllık evliyim ve bir çocuğumuz var.
Eşimle çok problemler yaşadık, çok kez boşanma noktasına kadar gelip sevdiğimiz için vazgeçtik. Çocuktan sonra iyice işin içinden çıkamaz hale geldik. Ani sinirleri ve bağırma huyu var. Aslında normalde çok iyi çok ilgili bir baba. Oyunlar oynar, öz bakımı ile ilgilenir. Ama sinirlenince çocuğa da çok kızıyor. Geçen dışarıda yemek yedirme savaşında yediremeyince ne .ok yiyorsan ye dedi 2.5 yaşındaki çocuğa.. Sonra çok özür diledi ama ben gerçekten çok soğudum.
Sürekli böyle çıkışları ve sonra özür dileyişleri var. Yakın bir zamanda çok sevdiğim bir arkadaşımı / kardeşimi kaybettim. Bir süredir de psikolojik tedavi görüyorum. Ama hiç destek olmuyor mesela. Bir dert anlatıyorum aman sende taktığın şeye bak diyor. İletişim hiç yok. Sevgi gösterme asla yok. Lohusayken bile ayaklarına kapanıp beni nolur sev diye ağlamışlığım var. Evet seviyor ama bunu dile getirmiyor.

Bir diğer konu da aynı iş yerinde çalıştığım biri ile sohbet ede ede ( son zamanlarda sohbetimiz arttı) ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu, iletişimimizin ne kadsr çok kuvvetli olduğunu fark ettik. Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık ve iş dışında asla iletişim kurmuyoruz. Fakat ben aklımdan çıkaramıyorum. Zaten boşanmayı düşünen ben, bir fe üstüne bu eklenince ne eşime ne kendime bunu yapamayacağımı düşünüp bir kaç gün içinde boşanmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Tek korkum çocuğum. Ayrı evlere alışır mı ? Psikolojisi kötü etkilenir mi ? Ya da ben sonra pişman olur muyum ? Kafam o kadar bulanık ki..
Maddi olarak kaygım hiç yok. İyi bir maaşım ve yatırımım var.
Lütfen yargılamayın ve asla başıma gelmez demeyin. Ben dedim çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Hayır tabii ki kimseyle devam etmek istemiyorum.
Bir ilişki içerisine girebilecek durumda değilim. Mental olarak aldatmış olduğum için hali hazırda ‘kreşe başladıktan sonra ayrılırım’ düşüncesini öne çekiyorum sadece

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Merhaba,
Konu uzun olabilir. Şimdiden özür dilerim.
8 yıllık evliyim ve bir çocuğumuz var.
Eşimle çok problemler yaşadık, çok kez boşanma noktasına kadar gelip sevdiğimiz için vazgeçtik. Çocuktan sonra iyice işin içinden çıkamaz hale geldik. Ani sinirleri ve bağırma huyu var. Aslında normalde çok iyi çok ilgili bir baba. Oyunlar oynar, öz bakımı ile ilgilenir. Ama sinirlenince çocuğa da çok kızıyor. Geçen dışarıda yemek yedirme savaşında yediremeyince ne .ok yiyorsan ye dedi 2.5 yaşındaki çocuğa.. Sonra çok özür diledi ama ben gerçekten çok soğudum.
Sürekli böyle çıkışları ve sonra özür dileyişleri var. Yakın bir zamanda çok sevdiğim bir arkadaşımı / kardeşimi kaybettim. Bir süredir de psikolojik tedavi görüyorum. Ama hiç destek olmuyor mesela. Bir dert anlatıyorum aman sende taktığın şeye bak diyor. İletişim hiç yok. Sevgi gösterme asla yok. Lohusayken bile ayaklarına kapanıp beni nolur sev diye ağlamışlığım var. Evet seviyor ama bunu dile getirmiyor.

Bir diğer konu da aynı iş yerinde çalıştığım biri ile sohbet ede ede ( son zamanlarda sohbetimiz arttı) ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu, iletişimimizin ne kadsr çok kuvvetli olduğunu fark ettik. Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık ve iş dışında asla iletişim kurmuyoruz. Fakat ben aklımdan çıkaramıyorum. Zaten boşanmayı düşünen ben, bir fe üstüne bu eklenince ne eşime ne kendime bunu yapamayacağımı düşünüp bir kaç gün içinde boşanmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Tek korkum çocuğum. Ayrı evlere alışır mı ? Psikolojisi kötü etkilenir mi ? Ya da ben sonra pişman olur muyum ? Kafam o kadar bulanık ki..
Maddi olarak kaygım hiç yok. İyi bir maaşım ve yatırımım var.
Lütfen yargılamayın ve asla başıma gelmez demeyin. Ben dedim çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Hangi okulda okudunuz ? Mühendis ahlakı dersi almamıştım ben. Zira bende mühendisim.
Sayın mühendis hanım size bu kusursuz karakterinizle, asla yanılmayan kişiliğinizle, dört dörtlük hayatınızla mutluluklar diliyorum.
Ben sizin gibi olmayı başaramadım kusura bakmayın :)

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Yok benim isim hep erkeklerle otuz bes ülkeden adam taniyorum mühendisim ben . Ben birine birşey hissetmem ( ki imkansız ) duyguların oluşması için onunla flört etmem gerekir . Ben düşünen bir varlık olarak erkeklerle iş yapıyorum şirket hattimda yurt içi yurt dışı birçok erkeğin numarası vardır . Öyle bir hayat yok

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Ben konu sahibesinin bu kadar taşlanmasını anlayamadım. her insanın duygusal ihtiyaçları var, konu sahibesininki karşılanmıyor. Ortada zaten bir evlilik yok, iletişim kurmayan öküz gibi bir adam var. KOnu sahibesi de başkasından hoşlanmış, kalp bu taş değil ya. Bu sayede hayatının gittiği yön konusunda uyanış yaşamış, bu evlilik olmuyorsa boşanıcam diyor taşlanmalık bir durum göremiyorum

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Hangi okulda okudunuz ? Mühendis ahlakı dersi almamıştım ben. Zira bende mühendisim.
Sayın mühendis hanım size bu kusursuz karakterinizle, asla yanılmayan kişiliğinizle, dört dörtlük hayatınızla mutluluklar diliyorum.
Ben sizin gibi olmayı başaramadım kusura bakmayın :)

Genişletmek için tıkla...

gucci .!.:

Şanslısın ki onlar da sana karşı birşey hissetmemiş .

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Merhaba,
Konu uzun olabilir. Şimdiden özür dilerim.
8 yıllık evliyim ve bir çocuğumuz var.
Eşimle çok problemler yaşadık, çok kez boşanma noktasına kadar gelip sevdiğimiz için vazgeçtik. Çocuktan sonra iyice işin içinden çıkamaz hale geldik. Ani sinirleri ve bağırma huyu var. Aslında normalde çok iyi çok ilgili bir baba. Oyunlar oynar, öz bakımı ile ilgilenir. Ama sinirlenince çocuğa da çok kızıyor. Geçen dışarıda yemek yedirme savaşında yediremeyince ne .ok yiyorsan ye dedi 2.5 yaşındaki çocuğa.. Sonra çok özür diledi ama ben gerçekten çok soğudum.
Sürekli böyle çıkışları ve sonra özür dileyişleri var. Yakın bir zamanda çok sevdiğim bir arkadaşımı / kardeşimi kaybettim. Bir süredir de psikolojik tedavi görüyorum. Ama hiç destek olmuyor mesela. Bir dert anlatıyorum aman sende taktığın şeye bak diyor. İletişim hiç yok. Sevgi gösterme asla yok. Lohusayken bile ayaklarına kapanıp beni nolur sev diye ağlamışlığım var. Evet seviyor ama bunu dile getirmiyor.

Bir diğer konu da aynı iş yerinde çalıştığım biri ile sohbet ede ede ( son zamanlarda sohbetimiz arttı) ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu, iletişimimizin ne kadsr çok kuvvetli olduğunu fark ettik. Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık ve iş dışında asla iletişim kurmuyoruz. Fakat ben aklımdan çıkaramıyorum. Zaten boşanmayı düşünen ben, bir fe üstüne bu eklenince ne eşime ne kendime bunu yapamayacağımı düşünüp bir kaç gün içinde boşanmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Tek korkum çocuğum. Ayrı evlere alışır mı ? Psikolojisi kötü etkilenir mi ? Ya da ben sonra pişman olur muyum ? Kafam o kadar bulanık ki..
Maddi olarak kaygım hiç yok. İyi bir maaşım ve yatırımım var.
Lütfen yargılamayın ve asla başıma gelmez demeyin. Ben dedim çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Sadece siz çalışıyorsunuz sanırım bizlerin hiç tecrübesi yok . Hanımefendi 23 yaşında girdim iş hayatına işim gereği yüksek mevkide mühendis meslektaşlarimla diyalogdaydim. Nisanliyken hiç aklım celinmedi. Çirkin bir kadın değilim hadi çirkin olayım yüzlerce çirkin erkeğe de denk gelmisimdir sapik olmayan kimse durduk yere o işlere girmez . Yani konuşma birbirimizden hoşlanıyoruz artık konuşmayalıma gelmesi için karşılıklı adımlar atılmış olmalı . Bana bu adamı atabilen insanlara zaten ben yol açmıştım. Yani siz kalben aldatmissiniz eşinizi bosanin gitsin . Normal diyene de bakmayın

Genişletmek için tıkla...

ddia .!.:

ovv ne kadar dusuk bir yorum bu boyle.. inanilmazsiniz.

Genişletmek için tıkla...