Farklı olmak benim suçum mu?...

arkadaşlar ben (henüz yeniyim forumda), nasıl anlatsam bilemiyorum...benim doğuştan farklı bir yapım var malesef çok küçükken 3-4 yaşlarındayken otizme meyilli olarak asperger sendromu teşhisi konmuş ben hatırlayamıyorum çok küçük olduğumdan o zamanlar sanırım, annemin anlatmasından biliyorum ben o yaşlardayken bende davranış bozukluğu da görülmüş, uzun saçlıların saçlarını çekmeye takmışım yolda da gördüğüm uzun saçlılara yapmaya kalkıştığımı sonra annem son anda engel olduğundan yapamamışım galiba bunları hayal meyal hatırlıyorum neyseki sonralarda ben ilkokula başladığımda bunlar azalmış bu davranışlarım düzelmiş falan yalnız ilkokul ortaokul lisede falan bazen arkadaşlarım dalga geçerdi ufak tefek beni ezip geçme gibi davranışları taklit etmeler olurdu, ancak bazıları da benimle belki 1-2 tanesi arkadaşlık ederdi gezerdi takılırdık.....bi de bende doğuştan sesimde de kalınlık var bazen telefonda beni fazla tanımayanlar ya da müşteri hizmetleri gibi yerleri arayınca ordaki insanlar da erkek sanabiliyo ama sonra söylüyorum hayır bayanım diye, ayrıca konuşma tarzımda da karşı tarafın beni yabancı gibi şiveli gibi konuştuğumu sanmasına neden olabilecek bir değişiklik var...zaten tipim de yabancıları andırıyo o ayrı mesele ama konuşmamı neden öyle sanıyolar...ben sormuştum bunu tiyatrocu bi tanıştığım biri vardı diksiyon seslendirmeci de aynı zaman da o bana dedi sende dil tembelliği var falan dedi, karşı tarafın şive olarak algılayabileceği rezonans tıkanması mı bişeyler bişeyler(bu teknik bilgileri anlamıyorum pek diksiyonla ilgili)...bana dil çene egzersizleri yapmamı önerdi de ben bi süre yaptım sonra da unutup bıraktım doğal olarak boşlamışım... ayrıca ben biraz da asosyal da denilebilecek şekilde evden fazla çıkmayan kendine güveni yetersiz de olan biriyim...aşırı kalabalık gürültü sevmem de bi de konuşma tarzım ve sesimin kalınlığından dolayı da kompleks edindim zamanla ondan genelde dışarda veya ev dışında başka bi yerde başkalarıyla arkadaşım dahil biraz daha alçak sesli çekinircesine kasıntı olabiliyorum konuşurken...bana ismek diksiyon kursunu önerdi tanıdığımız hem bedavadan, özgüvenin gelişir hem de konuşman düzelir falan diye...bi süre gittim, yaşlı genç karışık her yaştan insan gidiyodu oraya...öğrencilerden bi tane 40 lı yaşlardaki bana karşı biraz alaycıydı sesime karşı sesi biraz harbi ses bi de yüksek sesli de öğretmenmiş o bi okulda yüzden biraz da harbi tarzı olduğundan baskın dominant gibi bir konuşması var benim sesim onun sesi yanında.ezilir o derece yani...neyse bi gün diksiyon kursunda herkes tek tek kalkıp tahtaya bişeyler anlatıyodu ben de bi kere kalktım anlatmaya çalıştım o bahsettiğim öğretmen olan o hanım en arkalarda oturuyodu ben de titriyodum çok heyecanlıydım kısa kesmeye çalıştım sesimi duyunca güldü bana ve ben o günden sonra o kursa asla gitmedim kendisi özür diledi falan ama nafile ben böyle oluyorum böyle durumlarda...mesela çabuk insan silebilirim ya da sevemediğim tahammül edemediğim iyi karşılanmadığım yerlerde duramam ister istemez karşı koyamadığım bazı huylarım vardır,bi de ben farklı bir yapıya daha da doğrusu konuşma tarzımdan da dolayı doğru düzgün bir iş hayatımda olamadı, çalışmıyorum şu aralar benim gibi durumlarda olan biri için iş bulmak da pek kolay değil ben resim yapıyorum resimle ilgileniyorum, çok seviyorum resmi ders alıyorum da aldım da resimle ilgili seneye sergi falan açmak istiyorum da ama bi yandan da bana aylık maaşlı bir iş de gerekiyo maddi durum pek iyi değil son zamanlarda anneme yardımcı olmak istiyorum da ama ne tür bir iş bulabilirim,bi de kedim var onunla ilgileniyorum, ev işleri falan da çabası
,ayrıca bu aralar depresyonda mıyım neyim, canım pek bişey yapmak istemiyo gibi, sevdiğim halde bazen resim bile yapmak gelmiyo içimden...ben adet olmak üzereyim adet öncelerim de sinirli geçer huysuz olurum adete çok çok yakınken ben ilaçlar kullanan biriyim çok ilaç kullanıyorum psikolojik olarak doktora gittim daha önce çok,arkadaşlarım da az çok yok, onlar çalıştığından ya da uzaklar olduğundan bazıları sık sık görüşemiyoruz...napıcam ben böyle mi olcam hep ömür boyu?...çok uzun yazdım ama kusura bakmayın anlatmak içimi dökmek istedim ben de...bana biraz fikir verin, sevinirim, şimdiden teşekkür ediyorum...

canım kendini farklı hissetmene bence biraz bilinç altı. alıngan ve kırılgan olmanda bundan kaynaklanıyor. bende biraz alınganımdır çok ince ruhlu biriyimdir. o yüzden bazı şeyleri abartabiliyoruz.

hastalığının izleri sürüyor mu?psikiyatrise gidiyormusun,gidiyorsan teşhisi nedir?olumsuz koşullar kadar kafanda biraz karışık sanırım.kendimize dışardan bakabilirsek daha kolay kafamız netleşir.değiştiremeyeceğiniz şeyler için bu kadar üzülmeyin.sesi olmayanları düşünün.

aslında bu anlattıklarının bir kısmı toplumsal sorunumuz alışılagelmiş dışında birini görünce dikkatle inceleyip peşine bi alay edecek bişey buluyoruz
geçen (sanırım türkçe olimpiyatları için gelmişti) zenci bi kız markette geziyodu herkes dikelmiş insan görmemişçesine kızı süzüyordu teyzenin biri isliçubuk dedi kıza (isli çubuk soba bacası tem,zlediğimiz çubuk)

ruholmez .!.:

hastalığının izleri sürüyor mu?psikiyatrise gidiyormusun,gidiyorsan teşhisi nedir?olumsuz koşullar kadar kafanda biraz karışık sanırım.kendimize dışardan bakabilirsek daha kolay kafamız netleşir.değiştiremeyeceğiniz şeyler için bu kadar üzülmeyin.sesi olmayanları düşünün.

Genişletmek için tıkla...

hastalığım daha çok küçüklükte daha fazlaydı hastalık değil de yapısal birşey aslında daha çok ben büyüdükçe daha azaldı bazı psikolog psikaytra falan gittim ilaçlar alıyorum onların da sayesinde daha da toparlanıyorum ama azalmasına rağmen hala birtakım takıntılarım bazen birşeyi elde etme tutturma gibi davranışlarım olabiliyo sinirlerim de geriliyo özellikle o zamanlarda ilaç alabiliyorum bazen depsresyona girer gibi mutsuzlar gibi canım hiç birşey yapmak istemiyo biraz ailevi sıkıntılarımız maddi sıkıntılarımız da olunca bazen üst üste geliyo herşey...

açıkcası pek farklı bir yapı görmedim ben sende zaman zaman hepimiz böyle durumlara düşebiliyoruz kafamız karışabiliyor
ayrıca yazılarından hiçde farklı bir yaın varmış gibi fgelmedi bana
kendini fazla kasma sonuçta ses tonunu görünümünü sen tercih etmedin rabbim böyle uygun bulmuş o halde ya hep böle içine kapanacaksın yada kabul edip mutlu olacaksın
ilaç işini ise bence fazla aldanma yani mecur isen kullan ama onun dışında kendini mutlu etmek istiyorsan asla boş durma hep bir iş bul kendine bir insan ne kadar boş oturup düşünüyo o zaman kafayı bile yer
kitap oku bulmaca çöz yürüyüş yap nebiliyim iş ara gerekirse ücretsiz çalışmayı talep et bi müddet denesinler beğenirse alsınlar
kendini bu kadar kasma şunuda unutma GÜLLERDE DİKEN VAR DİYECEĞİNE DİKENLER ARASINDA GÜLLER YETİŞİR diye düşün motive et kendini hep kötü yanlarını bulmma kendinde iyi yanlarını bul becerilerini vs vs
bir kez geleceğimiz şu hayatı zindan etme kendine silkelen ve kendine gel

ben okuduklarımdan olumlu şeyler hissettim, kendinin farkındasın, takıntıların olduğunun davranışlarının altındaki nedenlerin bilincindesin. gözümde sevimli akıllı ama napacağını pek bilmeyen bir kız canlandı. psikiyatrik ilaçların varmış zaten ama onun dışında sana rehberlik edecek birine ihtiyacın var. öğrenci misin bilmiyorum okulundaki rehber öğretmenin sana yardımcı olabilir, üniversiteye gidiyorsan da mediko varsa psikologlar oluyor genelde oralarda onlarla görüşebilirsin.

benim de seninkine benzer içe kapanıklıklarım vardı ergenlik döneminde, kendimi en iyi yazarak ifade edebilirdim. yakın arkadaş ortamında çok rahatımdır ama kalabalık çok da samimi olmadığım ortamlarda hala mesela gerilirim. resme ara verme bana kalırsa nasıl benim kendimi en özgür hissettiğim yer yazılarımsa senin de resimlerindir inan bir çok arkadaştan daha değerli dost onlar, terketmemek lazım hayat boyu bizle olsunlar ki zor zamanlarımızda rahatlatsınlar.

biraz da seni zorlayacak biliyorum ama şu seni rahatsız eden şeylerin üstüne gidebilirsin. seni rahatsız etmeye devam edeceklerdir ama onlara rağmen hayatına devam etmen onlardan korkmamanı sağlar.

hangi şehirdesin acaba aynı şehirde olsak sana yardımcı olmaya çalışırdım elimden geldğince, öğretmenim, yüksek lisansımı da rehberlik ve psikolojik danışma alanında yaptım. tabi danışan-uzman değil iki arkadaş ya da abla kardeş şeklinde görüşürdük ne de iyi olurdu :)

Toplumumuz çok sever zaten başka insanların kusurlarıyla dalga geçip gülmeye. Hiç demezler acaba bunun bir hastalığımı var bilmem ne diye. İnsanları güzel çirkin zayıf şişman diye ayırmaya bayılırlar. Ama o kişininde bir insan olduğunu unuturlar. Bir insan şişmansa şişmandır. O kişinin elinde olan birşeymi şişman olmak. O istemez mi kilolu olmamak. Şişmana şişko patates, zayıfa kemik torbası derler. Eeee şişmana bunu zayıfa bunu diyorsun geçip aynaya bakıyormusun kendine. Kendi kusurlarına bakıyor musun. Yada bu kelimeleri kullandığından dolayı asıl senin ne kadar bencil biri olduğunu görüyor musun?

Bence bırak bazı kendini bilmez kişilerin dediklerini. Sesin tuhafsa tuhaf. yeri gelir o sesin sayesinde bir yerlere gelirsin. O zaman iyi ki de Allah bana böyle bir ses vermiş dersin:)

Birazcık farklı olmanın hiç bir kötü tarafı yok ki? Herkes birbirine benzese hepimizin dış görünüşü, karakteri aynı olsa hayat sence de çok sıkıcı olmazmıydı? Bence bunların hiç birini takma kafana üzülmeni gerektiren birşey yok. Hayatınla veya kendinle kavga etmek yerine bulunduğun özel konumun ayrıcalıklarını farketmeye ve kendinle barışık olup farklılığının tadını çıkartmaya bakmalısın bence. Dil problemide asperger sendromu olan insanlarda malesef genel olarak mevcut. Fakat iyi yanlarıda var tek bir dalda aşırı yetenek gibi belkide senin şuanda farkına daha varmadığın çok güzel bir yeteneğin bile var? Depresyonda olduğunu söylüyorsun, bence yapman gereken otizm-asperger sendromu üzerine kurulmuş vakıf, topluluk ..benzeri bir organizasyonda yer alman hem böylece yeni arkadaşlar edinirsin belki seninle aynı dertleri paylaşan? Başka insanların senin için ne düşündüklerini kafana takmanda kesinlikle çok yersiz.

arkadaşlar tek tek alıntı yapmak yerine genel olarak cevaplıyorum, şimdiye kadar bana yazdığınız yorumlara çok teşekkür ederim, ben de kendimi kabulleniyorum böyle doğmuşum ama her önüme gelen herkes yeni tanıdığım tanıyacağım çoğu insan bunu anlayamaybilir tabi...bi arkadaşın da dediği gibi rahatsız olduğum korktuğum ya da alışkın olmadığım bazı şeylerin üstüne gitmeyi çok da isterdim keşke işe yarayabilse, kendime sesime güvenmem gerekir kimsenin ne dediğine aldırış etmemem gerekir böyle durumlarda ama ister istemez kırılabiliyosunuz...ben bu aralar düşündüm de acaba quantum pozitif düşünce gücüne mi çalışsam da herşeye olumlu yönden baksam sıkıntılarım dertlerim takıntılarım vs azalsa ya da yok olsa...işe çok yarıyomuş bu genelde herkeste ama bende acaba bi faydası olur mu? diye düşünüyodum...