- 5 Temmuz 2014
- 1.322
- 1.026
- 333
- Konu Sahibi limoncicegii
-
- #1
Kızlar mesele halam. Ben kendisinden uzaktayım yine katlanıyorum ama annem için üzülüyorum cidden. Kapı komşusu çünkü.
Kendisini anlatayım size. Yüzünü gülerken nadir görürüm, hep laf sokar. Onunla konuşurken o kadar kasılıyorum ki alınıyor, küsüyor, laf dokunduruyor vs. Bizim ailede kim ne yapsa bi kulp takar. Asla bizde olan bir şeye "Çok güzel!" diyemez, demez. Yani bir şey alıp gösterirsin, yaşlı mısın sen kapkara hiç beğenmedim der. Beğenmez yani asla. Hayır umrumda değil beğenip beğenmemesi ama gıcık oluyorum. Yazacak çok şey var ama uzatmak istemiyorum.
Son zamanlarda iyice kanıma dokunuyor hareketleri. Ben evlendikten sonra ilk kez evime geldi. Zaten asla kendi bardağını bile alıp götürmez (kendisi ve kızı prenses çünkü), bir de kulp takıyor yine. Kahvaltıdaydık, elimden geldiğince hazırladım yedik. Bulaşıkları topluyordum mutfakta "aa bu ne biçim büyük masa çıkamıyorum" gibi bir şeyler geveledi. Kendimi tutamadım "siz daha küçüğünü alın ilerde!" dedim. Neyse konu kapandı. Babam rahat uyudun mu diyor duyuyorum "eh işte" diyor.
Kızı da onun gibi yani o da sonra bize geldi, kulp takma olayı onda çok yok ama değişik misafir diye sadece bi köşeye çekilip telefonuyla oynuyor. İstanbul'a hep beraber döndük. Kendi bavulunu bile taşımadı. Öylece arabadan inip içeri girdi. Biz eşimle taşıdık her şeyi.
Girer girmez halam kızına diyor duyuyorum oraya gittin mi buraya gittin mi. Biz sanki her yere gezdirmek zorundayız. Abartıyor muyum çok sinir oluyorum.
Annemde kalıyorum. En son yine bir ziyaretine gideyim laf yapmasın dedim. Surat mahkeme duvarı gibiydi pişman oldum gittiğime. Kızıyla kavga etmiş onun üstüne gitmişiz meğersem. İstanbul'dan ayrılırken hoşça kal demeyi bile düşünmüyorum. Zaten 10 gündür burdayım ne halam ne kuzenim hiç ilgilenmediler yani demek ki onlar için çok da önemli değilim. Her türlü yoruma açığım sorun bendeyse söyleyin lütfen değerlendiririm fikirlerinizi.
Kendisini anlatayım size. Yüzünü gülerken nadir görürüm, hep laf sokar. Onunla konuşurken o kadar kasılıyorum ki alınıyor, küsüyor, laf dokunduruyor vs. Bizim ailede kim ne yapsa bi kulp takar. Asla bizde olan bir şeye "Çok güzel!" diyemez, demez. Yani bir şey alıp gösterirsin, yaşlı mısın sen kapkara hiç beğenmedim der. Beğenmez yani asla. Hayır umrumda değil beğenip beğenmemesi ama gıcık oluyorum. Yazacak çok şey var ama uzatmak istemiyorum.
Son zamanlarda iyice kanıma dokunuyor hareketleri. Ben evlendikten sonra ilk kez evime geldi. Zaten asla kendi bardağını bile alıp götürmez (kendisi ve kızı prenses çünkü), bir de kulp takıyor yine. Kahvaltıdaydık, elimden geldiğince hazırladım yedik. Bulaşıkları topluyordum mutfakta "aa bu ne biçim büyük masa çıkamıyorum" gibi bir şeyler geveledi. Kendimi tutamadım "siz daha küçüğünü alın ilerde!" dedim. Neyse konu kapandı. Babam rahat uyudun mu diyor duyuyorum "eh işte" diyor.
Kızı da onun gibi yani o da sonra bize geldi, kulp takma olayı onda çok yok ama değişik misafir diye sadece bi köşeye çekilip telefonuyla oynuyor. İstanbul'a hep beraber döndük. Kendi bavulunu bile taşımadı. Öylece arabadan inip içeri girdi. Biz eşimle taşıdık her şeyi.
Girer girmez halam kızına diyor duyuyorum oraya gittin mi buraya gittin mi. Biz sanki her yere gezdirmek zorundayız. Abartıyor muyum çok sinir oluyorum.
Annemde kalıyorum. En son yine bir ziyaretine gideyim laf yapmasın dedim. Surat mahkeme duvarı gibiydi pişman oldum gittiğime. Kızıyla kavga etmiş onun üstüne gitmişiz meğersem. İstanbul'dan ayrılırken hoşça kal demeyi bile düşünmüyorum. Zaten 10 gündür burdayım ne halam ne kuzenim hiç ilgilenmediler yani demek ki onlar için çok da önemli değilim. Her türlü yoruma açığım sorun bendeyse söyleyin lütfen değerlendiririm fikirlerinizi.