merhaba kızlar, şimdiden yapacağınız yorumlar için çok teşekkür ederim, bu siteyi senelerden beri takip ediyorum çok aklı başında mantıklı yorumlar yapılması çok hoşuma gidiyor. bir haftadır içim içimi kemiriyor kendi kendimi yiyorum ve ilişkimi yok ediyorum, ne yapacağımı bilemiyorum, çok mutsuzum huzursuzum, zevk almıyorum hayattan, konuya gireyim hemen...
4 aydır gayet güzel giden bir ilişkim var, yaşım 27 , sevgilim 28 yaşında, birbirimizi seviyoruz, değer veriyor, ikimiz de çalışıyoruz, durumumuz iyi, erkek arkadaşım iyi bir insan efendi, saygılı sakin bir çocuk, beni arar sorar haftada 3-4 gün buluşuruz, alttan alır kırıldığımda özür diler, canım bişey çeker gider alır, şimdiye kadar ilgisinden çok mutluydum hala da mutluyum ama gel gelelim her şeyi paylaşmamıza rağmen bana evlilikten bahsetmedi hiç, , ben ilişkinin başında ciddi bir ilişki istiyom demiştim, o da tamam demişti, ama ben artık patladım ve sen bana hiç gelecekte benimlen planlar yaptığına dair iltifatlar sözler söylemiyon bana dedim, ee diyom ya dedi, hep sevicem seni diyom dedi, aynı şehirde olalım, yakınımda ol diyo..ama bu sözler beni tatmin etmiyor..bir haftadır kafayı yemek üzereyim ben onu hayatımın sonuna kadar sevmeye hazırım ama onun böyle hissetmediğini düşünmek öyle acıtıyor ki kalbimi ayrılmayı bile düşünüyorum, sen benim gibi hissetmiyorsun diyorum yoo hissediyorum diyo ama açık açık bişey söylemiyo ya kafayı yicem..
