kendimi büyük bi çıkmazda hissediyorum.evlendim kocamıda çok seviyorum sevildiğimide sonsuz hissediyorum ama mutlu değiliz.zorla gülmeye çalışsakta birbrimize belli etmesekte gözlerimizen belli.her gözgöze geldiğimize gözlerimiz doluyor.hayallerimiz nerde der gibi.dün eşim durduk yere geldi bi sarıldı gözleri dolu dolu senden başka kimsem kalmadı nabayım seviyorum seni sevmek suçmu diye.
ailesi yok abisi yok yengesi hep biyerlerden gelen sıkıntılar laflar sözler tripler.bana kalsa umrumda olmaz ama onlar eşimin ailesi.eşim üzülüyor onun mutsuzluğu banada yansıyor.nasıl çıkarız düze bilemiyorum.o kadar doluyumki.
burda herkes benide biliyor konularımıda yasananlarıda o yüzden direk sorucam bazı şeyleri. en son konumda okuduğunuz üzere annesi gelinlerimide ogullarımıda sildim gelmeyin demişlerdi.o gnden bugne aramadık onlarda aramadı taki düne kadar dün eşim aradı annesini.bana bu kadar tepki veriosunuz aynı hakaretleri ben ve eşim yemiştik abimden onlara o kadar tepki vermişmiydiniz dedi.gelen cevap o zmn onlarada çok tepkiliydik,şimdi size olduğu gbi .ama size belli etmemiştik,şuan onlara belli etmediğimiz gibi dedi. (bu tamamen yalan,gayet güllük gülistanlık konuyolardı telefonda baska sehirde oturdukları halde kaç kez evlerine gittiler o olayın üzerine,onlara para göndermek için eşimden yardm istemişlerdi hatta banka havale konuslarıyla ilgili)neyse esim nabıonuz ne dionuz die konusmus bişe dememiş.babasıda bi hafta önce nerdeydin neden aramdın demiş.eşimde demiş siz niye aramadınız ben seni aradıımda armasınlar istemiyorum diye bağırıodun demiş babası (eşim sinr krizi geciriyodu üstünü basını parcaladı hep beni bile yaklastrmadı yanına telefonu ben açmıştım eşim bağırırken byandan anlatmıstım babasına kriz gecirio die)
sonuç olarak olan oldu herkes herseyi yaptı.yine suçlu biz olduk.eşim açıkça söylemesede anne babasına gitmeyi istiyor biliyorum.yalnız gtmesni söyledim gitmem dedi.çnkü benle gitmek istiyor ama her yapılana karsılık semeri sırtıma vurup ailesine gitmekten bıktım.yüzlerini bile görmek istemiyorum ayrımcılık yapıyolar çok iğrendim onlardan artık.gitmesem evliliğimiz ilk günleri hep zehir oldu devamıda kötü olacak gibi geliyor eşim durgun ve mutsuzken benim ailesne gitmemi bekliyorken ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
bazen aileme tüm bu olan biteni anlatıp babamı babasıyla konusturmayı düşünüyorum.sonra diyorum saçmalama iyice sarpa saracak hersey.ne yapmalıyım şu aşamada nasıl davranmalıyım bilmiyorum bezdim herseyden.lütfen yorum ve önerilerinizi eksik etmeyin.teşekkürler
ailesi yok abisi yok yengesi hep biyerlerden gelen sıkıntılar laflar sözler tripler.bana kalsa umrumda olmaz ama onlar eşimin ailesi.eşim üzülüyor onun mutsuzluğu banada yansıyor.nasıl çıkarız düze bilemiyorum.o kadar doluyumki.
burda herkes benide biliyor konularımıda yasananlarıda o yüzden direk sorucam bazı şeyleri. en son konumda okuduğunuz üzere annesi gelinlerimide ogullarımıda sildim gelmeyin demişlerdi.o gnden bugne aramadık onlarda aramadı taki düne kadar dün eşim aradı annesini.bana bu kadar tepki veriosunuz aynı hakaretleri ben ve eşim yemiştik abimden onlara o kadar tepki vermişmiydiniz dedi.gelen cevap o zmn onlarada çok tepkiliydik,şimdi size olduğu gbi .ama size belli etmemiştik,şuan onlara belli etmediğimiz gibi dedi. (bu tamamen yalan,gayet güllük gülistanlık konuyolardı telefonda baska sehirde oturdukları halde kaç kez evlerine gittiler o olayın üzerine,onlara para göndermek için eşimden yardm istemişlerdi hatta banka havale konuslarıyla ilgili)neyse esim nabıonuz ne dionuz die konusmus bişe dememiş.babasıda bi hafta önce nerdeydin neden aramdın demiş.eşimde demiş siz niye aramadınız ben seni aradıımda armasınlar istemiyorum diye bağırıodun demiş babası (eşim sinr krizi geciriyodu üstünü basını parcaladı hep beni bile yaklastrmadı yanına telefonu ben açmıştım eşim bağırırken byandan anlatmıstım babasına kriz gecirio die)
sonuç olarak olan oldu herkes herseyi yaptı.yine suçlu biz olduk.eşim açıkça söylemesede anne babasına gitmeyi istiyor biliyorum.yalnız gtmesni söyledim gitmem dedi.çnkü benle gitmek istiyor ama her yapılana karsılık semeri sırtıma vurup ailesine gitmekten bıktım.yüzlerini bile görmek istemiyorum ayrımcılık yapıyolar çok iğrendim onlardan artık.gitmesem evliliğimiz ilk günleri hep zehir oldu devamıda kötü olacak gibi geliyor eşim durgun ve mutsuzken benim ailesne gitmemi bekliyorken ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
bazen aileme tüm bu olan biteni anlatıp babamı babasıyla konusturmayı düşünüyorum.sonra diyorum saçmalama iyice sarpa saracak hersey.ne yapmalıyım şu aşamada nasıl davranmalıyım bilmiyorum bezdim herseyden.lütfen yorum ve önerilerinizi eksik etmeyin.teşekkürler
