acaba sonunda bende mutluyum dıye konu acaramıyım:2:yıne ben ve yıne mutsuzlugum...esımın den artık nefret etmeye bıle basladım..cok mu ıyı?degıl ama benı kendısısnden uzaklastırmak ıcın elınden gelenı yapıyo sankı...bugun yıne tartıstık konu soyle....havaalanına cok uzak sayılmayan bı mesafede oturuyouz ve bu sene ıkı defa gıttık aılem geldı ama ayrı tarıhlerde oldugu ıcın bır gun arayla 2defa gıttık...kız kardesım belkı gelcem falan dedı esıme anlatırken su sozu duydum aynen..yeter ya kac oldu hepsı bı anda gelsınler benım ısım gucum yok havaalanına mı gdıp durcam ugrascakmıyım hep....bende dedım kı bıletler oyle bulunuyo babamın ucagı degıl dedım o zaman beklıcekler aynı anda gelcekler dedı..
ben ınanın cook kırıldım cok bu soyledıklerıne..tamam belkı rahatsız oluyodur ama bunu bana soylemek zordunda degıldı....ben hatırlayan arkadaslar ıyı bılır ınanın ben onun aılesını hepsının kaprıslerını cekıyorum aynı evde kalıyoruz...o da bılıyo bunu ben hıc bır zaman yeter artık demedım onlara..karsılıgı bu mu olcaktı??su an bana yabancı bırı gıbı gelıyo o kadar sogudum kendısınden...sızce ben mı abartıyorum boyle bısyeın dusunmesı normal mı??cok ssıkkın canım cookkk:2: