Ben 2,5 yıldır evliyim. Şuan 4,5 aylık hamileyim. Ne yazık ki evlendiğimin ilk gününden beri kayınlarımdan psikolojik şiddet görüyorum. Düğün öncesi evime hiçbir eşyamı götüremedim ve evimde yatılı misafirrler vardı. İlk günümde misafirlere servis yapmadığım için işitmediğim hakaret ve aşağılanma kalmadı. Hepsine sustum, alttan aldım fakat sonu gelmedi. İlk hamileliğimde kayınlarımdan birinin iftirasına bile uğradım. ne yaparsam yapayım hiç birşekilde orta yolu bulamadık. Ne cehaletim, asaletsizliğim, süprüntülüğüm, karaktersiz ve yalancılığım kaldı. Tüm bunları yüzüme dönem dönem sayıp durdular. Bedduaları, arkamdan önlerine gelen herkese kötülemelerini saymıyorum bile. Şuan konuşmuyorum hiçbiriyle. Kocam ısrarla bunları onun hatırına yutmamı ve susmaya devam etmemi istiyor. Ailesinede ölesiye bağlı. Bu kötü değil fakat böylesi insanlara bu bağlılık sadece onları dahada çirkefleştiriyor.
En son böyle yürümez, ayrılmak istiyorum dedim. Ailen ve ben birarada olamayız dedim. Abisini arayıp konuşturdu. Abisi adımı bile ağzına almak istemedi. Kavga ettik ne yazık ki. Ve sizin yüzünüzden ayrılıyoruz dedim. Ayrılın gidin avukata dedi.
Kocam hala olanları görmezden geliyor. Ayrılığada yanaşmıyor. Abisinin bana olan duyguları ve ettiği hakaretleri duymasına rağmen. Hiçbirşey olmamış gibi onlarla muhabbetine devam ediyor. Çıldırmak üzereyim. Lütfen bana yardım edin. Ne düşüneceğimi nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Herşey o kadar çirkinleşip saygısızlaştı ki. Hiçbirşeyin düzeleceğine inanmıyorum artık. Kocamla birbirimizi çok seviyoruz. Fakat bütün bunların üstüne çocuğumu sağlıklı bir şekilde büyütebileceğimi sanmıyorum. Sabredip hasta olmak istemiyorum. Daha önce bu insanlar yüzünden depresyona girdim. Lütfen yardım edin. Fikirlerinize ihtiyacım var.
En son böyle yürümez, ayrılmak istiyorum dedim. Ailen ve ben birarada olamayız dedim. Abisini arayıp konuşturdu. Abisi adımı bile ağzına almak istemedi. Kavga ettik ne yazık ki. Ve sizin yüzünüzden ayrılıyoruz dedim. Ayrılın gidin avukata dedi.
Kocam hala olanları görmezden geliyor. Ayrılığada yanaşmıyor. Abisinin bana olan duyguları ve ettiği hakaretleri duymasına rağmen. Hiçbirşey olmamış gibi onlarla muhabbetine devam ediyor. Çıldırmak üzereyim. Lütfen bana yardım edin. Ne düşüneceğimi nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Herşey o kadar çirkinleşip saygısızlaştı ki. Hiçbirşeyin düzeleceğine inanmıyorum artık. Kocamla birbirimizi çok seviyoruz. Fakat bütün bunların üstüne çocuğumu sağlıklı bir şekilde büyütebileceğimi sanmıyorum. Sabredip hasta olmak istemiyorum. Daha önce bu insanlar yüzünden depresyona girdim. Lütfen yardım edin. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Ama size sahip çıkması için ugrasın bence esınızın ayrı bır aılesınız siz artık oda bunu kabul etmelı yenı ailesinin düzeni için ugrasmalı
