- 23 Temmuz 2009
- 3.639
- 8.253
- 773
selamlar kızlar
bugünlerde bir konuda kararsız kaldım.tek başıma işin içinden çıkamadım.bu yüzden sizlere de bir danışayım dedim.siz olsaydınız ne yapardınız?
şimdi benim babam 89 yaşında,bilinen herhangi bir hastalığı yok ama artık sürekli yatmak ve uyumak istiyor.öğlene doğru kalkıyor.kahvaltısını ediyor.namazını kılıyor ve yatıyor.bu döngü böyle devam ediyor.namaz saatlerinde kalkıyor,namaz kılıp,birşeyler yiyip yatıyor.televizyona çok meraklıydı.artık onu da seyretmiyor.göremiyorum insanlar çok küçük diyordu. kocaman ekranlı tv aldık,şimdi de ekranı çok karanlık birşey gözükmüyor diyor.ama ekran pırıl pırıl.
ama ya benim yanımda mutsuz olurlarsa diyorum.
annem 77 yaşında parkinsonu var ama ileri derecede değil.ama sanırım hastalığından dolayı,sorumsuzluğu had safhada.öyle ki,düğünlere,kınalara,mevlütlere,gider,evde babamı yatarken bırakır,komşuya gider saatlerce oturur.adam aç mıdır,açık mıdır düşünmez.bize geldiklerinde bile,beni gezmeye çıkar,avm ye götür, pazara götür diye tutturur.hatta tek başına gitmeye kalkar,hiç bilmediği bir muhitte.
sizler olsaydınız ne yapardınız,yanıma alsam mı?eşim hiç karışmıyor.sen bilirsin diyor.oğlumla,gelinim de öyle.kararı bana bıraktılar.
not:bir erkek kardeşim var.karısı ve iki erkek bekar yeğenim.yani onlarda kalma durumu söz konusu olamaz.olsa da ben varken,gelinin bakması yakışık almaz diye düşünüyorum.
bugünlerde bir konuda kararsız kaldım.tek başıma işin içinden çıkamadım.bu yüzden sizlere de bir danışayım dedim.siz olsaydınız ne yapardınız?
şimdi benim babam 89 yaşında,bilinen herhangi bir hastalığı yok ama artık sürekli yatmak ve uyumak istiyor.öğlene doğru kalkıyor.kahvaltısını ediyor.namazını kılıyor ve yatıyor.bu döngü böyle devam ediyor.namaz saatlerinde kalkıyor,namaz kılıp,birşeyler yiyip yatıyor.televizyona çok meraklıydı.artık onu da seyretmiyor.göremiyorum insanlar çok küçük diyordu. kocaman ekranlı tv aldık,şimdi de ekranı çok karanlık birşey gözükmüyor diyor.ama ekran pırıl pırıl.
ama ya benim yanımda mutsuz olurlarsa diyorum.
annem 77 yaşında parkinsonu var ama ileri derecede değil.ama sanırım hastalığından dolayı,sorumsuzluğu had safhada.öyle ki,düğünlere,kınalara,mevlütlere,gider,evde babamı yatarken bırakır,komşuya gider saatlerce oturur.adam aç mıdır,açık mıdır düşünmez.bize geldiklerinde bile,beni gezmeye çıkar,avm ye götür, pazara götür diye tutturur.hatta tek başına gitmeye kalkar,hiç bilmediği bir muhitte.
sizler olsaydınız ne yapardınız,yanıma alsam mı?eşim hiç karışmıyor.sen bilirsin diyor.oğlumla,gelinim de öyle.kararı bana bıraktılar.
not:bir erkek kardeşim var.karısı ve iki erkek bekar yeğenim.yani onlarda kalma durumu söz konusu olamaz.olsa da ben varken,gelinin bakması yakışık almaz diye düşünüyorum.