- 23 Temmuz 2009
- 3.639
- 8.253
- 773
canım, annem evde yabancı birisini istemiyor.bana diyor ki,sen bize gel yerleş.e anne eşim ne yapacak diyorum,o geç geliyor zaten,gelir yatar.arada da buraya gelir diyor.
Abla bence düzenlerini bozmadan yardımcı ayarla onlara
Yani buralarda var can yoldaşı modunda
Teyzeye arkadaşlık edecek hem de yemek basit ev işi yapacak biri
Duzenleri bozuldugu zaman cok daha hasta oluyorlar.Yanlarina yardimci bir kadin ayarlayin goz kulak olsun.
Siz onların yanına gidin dermişim.kan değerleri düşük babamın bunu biliyoruz ama doktor yaşı gereği birşey yapmama taraftarı.vereceği vitaminler ters birşeyler yapabilirmiş.
evde 2 kişiyiz.aslında tek sayılırım.eşim,sabah gider geç saatlerde gelir.11,12 gibi.
aslında ,onlar bende kaldığı surece de sıkılıyorlar.özellikle annem çünkü onların yaşadığı yer,benim evime göre,çok daha ferah.müstakil,bahçeli ev.önü deniz.akrabalar ve konu komşu var.burada ise sadece ben ve eşim var.oğlum gelinim evleri ayrı,çalışıyorlar.eşim geç geliyor.
Kesinlikle alistirarak kadin daha mantikli.evet ben de bundan korkuyorum.yani mutsuz olurlarsa,hasta olurlar.
sanırım yardımcı kadın fikri daha iyi.önceleri gündüz olabilir,annem kadına alışınca,gece de kalır.
hunter,evet ben de bundan korkuyorum.yani mutsuz olurlarsa,hasta olurlar.
sanırım yardımcı kadın fikri daha iyi.önceleri gündüz olabilir,annem kadına alışınca,gece de kalır.
Acaba aynı apartmanda başka bir ev daha mı mantıklı olur. İstedikleri gibi hareket ederler.
hunter,
bana kalırsa da eve yardımcı birini almak daha mantıklı, büyükanneannem vefat ettiğinde 90 yaşlarındaydı, normalde kendi evinde oğlu ve geliniyle yaşıyordu, büyük dayımız bakıyordu annesine, anneannem ve büyük teyzelerim de hemen hemen hergün yanına gidip gündüz bakımlarını yapıyorlardı, sonra büyük dayı hastalandı, kızlar dönüşümlü yanına almaya başladılar annelerini ama o boncuk gözlerinden sürekli yaşlar akardı, evine gitmek isterdi, ölürsem evimde ölmek istiyorum der dururdu, yaşlılar evlerine çok düşkün oluyorlar, ayrılmak istemiyorlar, senin anne babana ne kadar kıymet verdiğini, ne kadar vefalı bir evlat olduğunu ve bebekler gibi bakacağını biliyorum ama evlerini özlerler, ara ara birkaç haftalığına gelirler eve döneceklerini biliyorlar çünkü ama temelli senle yaşamak istemeyebilirler.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallahşimdi ben,istanbul'un en kalabalık,en karışık semtlerinden birinde oturuyorum.apartmanda komşuluk yok.apartmanım da boş yer de yok.herkes ev sahibi.onların buraya gelmesi demek,evde 4 duvar arasında vakit geçirmeleri demek.
oysa ki şimdi oturdukları yer çok güzel,bahçe içinde 2 katlı.üstte bir akrabamız,biraz öte de teyzemler dayımlar,kuzenler,herkes birarada.eski istanbul'un sayfiye yerlerinden biri.yazın asla sıkılmazsın.kışın biraz sıkıcı.ama güzel yer işte.öyle bir yerden al,burada 4 duvar arasına tık o da olmaz.e malum ben de eşimin işinden dolayı oraya gidemiyorum.sanırım bir yardımcı kadın ve benim ziyaretlerimi sıklaştırmam,şimdilik tek çözüm gibi.
Siz onların yanına gidin dermişim.Ne güzel yerde evleri bence de gelmek istememekte haklılar. Tabi sizin de bir düzeniniz var. Evinize çok mu uzakta oturuyorlar? Daha sık gidip gelme imkânınız yok mu? Bu kışı sizde geçirsinler bakalım dediginiz gibi. Yaşlılar evlerini arar gerçi de. İçiniz rahat olur bir denersiniz en azından.
Evlat olarak için huzursuz, anlıyorum seni ama kendinden pay biç, annen senin onlarda yaşamanı istiyor ama sen de onların evinde yapamayacağını biliyorsun, herkes kendi düzenini arar, hele yaşlılar evlerinden hiç ayrılmak istemez, tvyi doğru dürüst göremeseler de, el yordamıyla iş yapmaya kalksalar da ille de kendi evleri, bizim ailenin yaşlılarından biliyorum, hasta olup yatmak zorunda kalanlar hariç hiçbirini evinden ayırmaya gücümüz yetmedi, ağlarlardı hemen.istemiyorlar haklısın,hasta olmazlarsa da asla gelip kalmıyorlar.günlük misafirliğe gelip evlerine alıştıkları düzene dönmek istiyorlar.ben de kıyamıyorum ama onlardan her geldiğimde de ,sanki içimde bir ses, neden bırakıp geldin diyor.yanımda,gözümün önünde olsalar,diyorum ama ben de gidemiyorum.
sanırım,kardeşimle konuşup,bir kadın fikrine alıştıracağım,onları.en azından içim rahat etsin,yalnız değiller diye.
evet ,burada kalabilecekleri bir evleri olduğunu bilsinler ama ısrar etmeyeceğim,kalmaları için.kendileri nasıl isterlerse.Evlat olarak için huzursuz, anlıyorum seni ama kendinden pay biç, annen senin onlarda yaşamanı istiyor ama sen de onların evinde yapamayacağını biliyorsun, herkes kendi düzenini arar, hele yaşlılar evlerinden hiç ayrılmak istemez, tvyi doğru dürüst göremeseler de, el yordamıyla iş yapmaya kalksalar da ille de kendi evleri, bizim ailenin yaşlılarından biliyorum, hasta olup yatmak zorunda kalanlar hariç hiçbirini evinden ayırmaya gücümüz yetmedi, ağlarlardı hemen.
Babaannem 90 civarında vefat etti
Eskiden 85 civarı dizi izler bayağı yorum yapardı vs
Sonra baktık izlemiyor zira artık takip edip anlayamıyordu
Biraz o yaşın gereği o ye iç yat namaz kıl
Sizin rahatsızlığınızın sebebi evde yalnız kalması
Annenizi buradan vurup sen daha rahat gez diye deyip yardımcıya alıştırın
Lakin görümcemin Kv si alzheimer olan kocasını bakıcıdan kıskanıyordu annen de öyle triplere girer mi bilemeyiz
Hunter evladın kaç yaşında? Çok iyi niyetlice ebeveynlerini yanına almayı düşünmüşsün ama bunun evladın üzerinde yaratabileceği etkiler çok olumlu olabileceği gibi son derece olumsuz da olabilir. Zira ben hayatımın bir dönemini hiç yaşamamış olmayı dilerdim dersem ne demek istediğimi anlarsın sanırım. Bu yüzden ben de bazı arkadaşlar gibi bakıcı fikrinden yanayım.
Ablanın oğlu evli ayrı evde yaşıyor zaten
Bence yanina almalisiniz.Surekli uyuma istegi depresyona girdigi icin de olabilir yslnizlik ve sessizlikten.Kalabalik evde olmasi daha iyi onun icin.Hem anneniz de basinda cok duramiyormus.Hem parkinsonu varmis.selamlar kızlar
bugünlerde bir konuda kararsız kaldım.tek başıma işin içinden çıkamadım.bu yüzden sizlere de bir danışayım dedim.siz olsaydınız ne yapardınız?
şimdi benim babam 89 yaşında,bilinen herhangi bir hastalığı yok ama artık sürekli yatmak ve uyumak istiyor.öğlene doğru kalkıyor.kahvaltısını ediyor.namazını kılıyor ve yatıyor.bu döngü böyle devam ediyor.namaz saatlerinde kalkıyor,namaz kılıp,birşeyler yiyip yatıyor.televizyona çok meraklıydı.artık onu da seyretmiyor.göremiyorum insanlar çok küçük diyordu. kocaman ekranlı tv aldık,şimdi de ekranı çok karanlık birşey gözükmüyor diyor.ama ekran pırıl pırıl.her pazar ziyaretlerine gidiyorum ve eve dönünce çok üzülüp,ağlıyorum.ve de vicdanım beni rahatsız ediyor.onları öyle bırakıp geldiğim için.yanıma alıp,artık benimle yaşasalar diyorum ama kararını henüz veremedim.hasta oldukları zaman alır getirir bakarım ama evlerine dönmek için can atarlar.ne yapmalıyım,çok çaresiz kaldım.hadi gidiyoruz desem,belki birşey diyemezler.mecburen gelirler
ama ya benim yanımda mutsuz olurlarsa diyorum.
annem 77 yaşında parkinsonu var ama ileri derecede değil.ama sanırım hastalığından dolayı,sorumsuzluğu had safhada.öyle ki,düğünlere,kınalara,mevlütlere,gider,evde babamı yatarken bırakır,komşuya gider saatlerce oturur.adam aç mıdır,açık mıdır düşünmez.bize geldiklerinde bile,beni gezmeye çıkar,avm ye götür, pazara götür diye tutturur.hatta tek başına gitmeye kalkar,hiç bilmediği bir muhitte.
sizler olsaydınız ne yapardınız,yanıma alsam mı?eşim hiç karışmıyor.sen bilirsin diyor.oğlumla,gelinim de öyle.kararı bana bıraktılar.
not:bir erkek kardeşim var.karısı ve iki erkek bekar yeğenim.yani onlarda kalma durumu söz konusu olamaz.olsa da ben varken,gelinin bakması yakışık almaz diye düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?