Merhabalar arkadaşlar.Bir yıldan beri ailemle yaşıyorum.30 yaşındayım.Pandemi sürecinde kendimle çok yüzleştim.Çıkmaza girdiğim bir konu var.
Annemle hep sorunlu bir ilişkimiz oldu.Babam pasif annem ise dominant bir kadın.17 yaşındayken mecburi sebeplerden ötürü annemin ailesiyle kalmak zorundaydım.Orada çok kötü zamanlar geçirdim.Birincisi benden bir yaş büyük dayımın tacizlerine uğradım uyurken.Her eşyam ve param DAYIM ve sevgilisi tarafımdan çalınıyordu.Taciz hariç bu olaylar bilindiği halde örtbas ediliyordu .Ben hep kendimi suçlu hissediyordum.Bunları o yaşta büyük bir sorun olarak görmedim.Çünkü oraya göre babam ve annem fazlasıyla ilgili aileydi.Beni okutuyorlardı en barizi.Bunlar benim için çok büyük şeylerdi.Sineye çektim.Bunlar yaşadıklarımın bir kısmı.Ailem beni aldırabilirdi yanına ama gitmek istemedim.İstanbul büyükşehirdi ve kırsal kesimden gelmiş ezik bir kızdım.Yapamazdım.Dayımın tacizierine göz yumdum.Paramı çalmasına göz yumdum. Neden sessiz kaldım!Neden kendimi korumadım!Ailem benim eşyalarımın çalındığını biliyordu.Her seferinde yenisini gönderiyordu.Neden yenisini göndermek yerine beni zorla çekip almadılar ordan.
Bu yaşadıklarım bu süreçte gün yüzüne çıktı.Bir de annemin bütün bunları bilerek ailesiyle iletişime devam etmesi.Annem ne yapabilirdi arkadaşlar?Beni korumak istemedi mi gerçekten?Beni hiç mi sevmedi Ailem?
Ben yıllar sonra dayımın beni taciz ettiğini de söyledim anneme.Annem hiç bir şey yapmadı.”Küçüktü,sarhoştu,cahildi..”dedi.Ama hala onunla görüşüyor.Benim gözümün içine baka baka.
Çok olay çıkardım.Annemle çok kavga ettim.Kimi zamanlar ağlattım.Ama anne bu.Annen sana kıysa da kıyamıyorsun.
Sankı hatalarını telafi ediyor gibi.Ben varken onunla konuşmuyor.Bu arada ailesindeki diğer insanların yaptıklarını anlatmıyorum bile.Bunlar daha hafif kalır.Mesela o zamanlar tüplü sobalar vardı.Sobamın tüpünü alıp ocaklarına takarlardı .Kendileri yeni tüp olana kadar ben soğukta ders çalışırdım.Ve bunları ailem bilirdi.
Bu insanlar bana taciz eden dayım hariç arkamdan sürekli laf ederler.Annem koruyabiliyor mu bizi bilmiyorum.Ama beni havalı,şımarık vs olmakla suçluyorlar.Çok rahat okumuşum ben.Benim annem babam çok iyiymiş.Biz şımarıkmışız.Geziyormuşuz istediğimiz gibi.Yazım 80 inine yakın büyük babam nutuk çekti bana.Öldü ölecek sus mutlu dedim.Ulan kırık pencereyi bile tamir ettirmedi.Dayım sarkıntılık ediyor diyo kışın ayazında sırtımda montum kafamda bereyle yattım.Sen kim oluyorsun demek isterdim.
Ama kendimi onlara mecbur hissediyordum o zamanlar.Çünkü bana bir oda vermişlerdi.
Gelelim esas konuya.Ben okudum öğretmen oldum.İl dışlı tayinle ailemin yanında yaşıyorum.Mecburen onlarla yaşıyorum.Aileme kira vermiyorum. Manevi destekleri olmada da maddi desteklerini gördüm.
Yeni eve çıkacak olsam kira verecek param yok.Nasıl olmaz diye düşüneceksiniz ama pandemiden önce biraz kredi kartıma girdim.Araç aldım,yüklü bir ödeme yapıyorum her ay. Sağlık problemlerinden ötürü özel hastanelere baya da bir para verdim aylarca.(akrabalarımdan arka arkaya genç vefatlar oldu ve psikolojim bozuldu.Yalnız atlatamadım.Psikolog ve psikiyatri desteği aldım.)
Arabamı satsam iyi param var.Eşya da alırım ,güzel bir ev de kiralarım. İkinci bir ihtimal ;Yaza kadar beklersem de durumum yüksek bir ihtimalle düzelir.Eşyalı bir eve çıkabilirim.Üçüncü bir ihtimal de ailemin evi var kirada.Kiracı çıkınca eşya alıp yedek ev olarak kullanacaklar .Oraya geçmemi istiyorlar.
Annemle hep sorunlu bir ilişkimiz oldu.Babam pasif annem ise dominant bir kadın.17 yaşındayken mecburi sebeplerden ötürü annemin ailesiyle kalmak zorundaydım.Orada çok kötü zamanlar geçirdim.Birincisi benden bir yaş büyük dayımın tacizlerine uğradım uyurken.Her eşyam ve param DAYIM ve sevgilisi tarafımdan çalınıyordu.Taciz hariç bu olaylar bilindiği halde örtbas ediliyordu .Ben hep kendimi suçlu hissediyordum.Bunları o yaşta büyük bir sorun olarak görmedim.Çünkü oraya göre babam ve annem fazlasıyla ilgili aileydi.Beni okutuyorlardı en barizi.Bunlar benim için çok büyük şeylerdi.Sineye çektim.Bunlar yaşadıklarımın bir kısmı.Ailem beni aldırabilirdi yanına ama gitmek istemedim.İstanbul büyükşehirdi ve kırsal kesimden gelmiş ezik bir kızdım.Yapamazdım.Dayımın tacizierine göz yumdum.Paramı çalmasına göz yumdum. Neden sessiz kaldım!Neden kendimi korumadım!Ailem benim eşyalarımın çalındığını biliyordu.Her seferinde yenisini gönderiyordu.Neden yenisini göndermek yerine beni zorla çekip almadılar ordan.
Bu yaşadıklarım bu süreçte gün yüzüne çıktı.Bir de annemin bütün bunları bilerek ailesiyle iletişime devam etmesi.Annem ne yapabilirdi arkadaşlar?Beni korumak istemedi mi gerçekten?Beni hiç mi sevmedi Ailem?
Ben yıllar sonra dayımın beni taciz ettiğini de söyledim anneme.Annem hiç bir şey yapmadı.”Küçüktü,sarhoştu,cahildi..”dedi.Ama hala onunla görüşüyor.Benim gözümün içine baka baka.
Çok olay çıkardım.Annemle çok kavga ettim.Kimi zamanlar ağlattım.Ama anne bu.Annen sana kıysa da kıyamıyorsun.
Sankı hatalarını telafi ediyor gibi.Ben varken onunla konuşmuyor.Bu arada ailesindeki diğer insanların yaptıklarını anlatmıyorum bile.Bunlar daha hafif kalır.Mesela o zamanlar tüplü sobalar vardı.Sobamın tüpünü alıp ocaklarına takarlardı .Kendileri yeni tüp olana kadar ben soğukta ders çalışırdım.Ve bunları ailem bilirdi.
Bu insanlar bana taciz eden dayım hariç arkamdan sürekli laf ederler.Annem koruyabiliyor mu bizi bilmiyorum.Ama beni havalı,şımarık vs olmakla suçluyorlar.Çok rahat okumuşum ben.Benim annem babam çok iyiymiş.Biz şımarıkmışız.Geziyormuşuz istediğimiz gibi.Yazım 80 inine yakın büyük babam nutuk çekti bana.Öldü ölecek sus mutlu dedim.Ulan kırık pencereyi bile tamir ettirmedi.Dayım sarkıntılık ediyor diyo kışın ayazında sırtımda montum kafamda bereyle yattım.Sen kim oluyorsun demek isterdim.
Ama kendimi onlara mecbur hissediyordum o zamanlar.Çünkü bana bir oda vermişlerdi.
Gelelim esas konuya.Ben okudum öğretmen oldum.İl dışlı tayinle ailemin yanında yaşıyorum.Mecburen onlarla yaşıyorum.Aileme kira vermiyorum. Manevi destekleri olmada da maddi desteklerini gördüm.
Yeni eve çıkacak olsam kira verecek param yok.Nasıl olmaz diye düşüneceksiniz ama pandemiden önce biraz kredi kartıma girdim.Araç aldım,yüklü bir ödeme yapıyorum her ay. Sağlık problemlerinden ötürü özel hastanelere baya da bir para verdim aylarca.(akrabalarımdan arka arkaya genç vefatlar oldu ve psikolojim bozuldu.Yalnız atlatamadım.Psikolog ve psikiyatri desteği aldım.)
Arabamı satsam iyi param var.Eşya da alırım ,güzel bir ev de kiralarım. İkinci bir ihtimal ;Yaza kadar beklersem de durumum yüksek bir ihtimalle düzelir.Eşyalı bir eve çıkabilirim.Üçüncü bir ihtimal de ailemin evi var kirada.Kiracı çıkınca eşya alıp yedek ev olarak kullanacaklar .Oraya geçmemi istiyorlar.
Son düzenleme:
