Yılların birikimiyle iyice dolmuşsun, anlattıkların doğruysa sonuna kadar da haklısın.Annen evlat ayırıyor ve ablan fena biri olduğu için ondan da çekiniyor.
Herkesin bu dünyada bir imtihanı var,seninki de ablanla olmuş ki, benim annemle teyzemde aynı siz gibiydi.Annem tam 50 yıl çekti ve şimdi konuşmuyor,
.Keşke baştan konuşmasaydım bu kadar beklemeseydim diyor.
Eğer kafana takarsan sürekli ,ablan geçmişini olduğu kadar geleceğini de mahveder.
Ama bu defa suç senin.Çocuğunla eşinle ilgilen ve yaşadıklarını imtihan say.
Kendin için birşeyler yap, zayıfla,güzelleş ,kafanı ablandan uzaklaştır.
Onu yok say ,ama tam anlamıyla, o zaten bunu farkederse iyice çıldırır.Annen de ablan da yerinde sağolsunlar.Hayatını yaşa ben olsam inadına daha mutlu olurdum,çünkü onun senden başka derdi yok, oysa senin öünde güzel bir hayat var.