merhabalar, ben 19 yasindayim. 1.5 sene once bir iliskim oldu. baslarda bildiginiz asik oldum sandim.hem de nasil boyle uçuyorum falan. kendisi 21 yasindaydi. bir sure beraberlige devam ettik bana oyle icten ve yakin geliyordu ki. hatta siir falan yaziyordu epey romantikti (aslinda fazla romantizm sevmem ama..). yaklasik 6 ay sonra ilk kez evine gittik. hayatimda ilk kez bir erkegin evine gitmistim ki bir zahmet ilk olsun daha 17 bucuk 18 yas civarindaydim. kendisine guveniyordum. sadece opusme oldu sonra hatta oturup bilgisayar oynadik. bu bana cesaret vermis olacak ki hep onlara gitmeye basladim annesi ve babasi ile tanistim, ama bir sure sonra surekli "seni istiyorum"lu konusmaya basladi. bir yandan tedirgin oluyordum ama bir yandan da aylar geçtikçe icime yerleseb bir guven vardi istemedikce olmaz diyordum. bir gun opmekten ileri gitti. birkac zaman sonra epey, istemedigimi cok kati bir sekilde soyledim, ya bir kere daha benim yasim kac ki? hani evlilikten once olmasini gectim, daha 18 bile degildim. ve oluverdi. bu nasil aniden olsun dediginizi duyar gibiyim de o kadar inanmisim ki "merak etme o olmayacak" demesine. daha ayrinti anlatmaktan tiksiniyorum suan. bana bir de yanlislikla oldu demez mi? cok kotu kavga ettik, ayrildim. sonra haftalarca yalvardi sana aşığım sirf seni cok istedigimdendi bilmemne bilmemne. ergen aklimla gittim baristim. ya bir de yasadigim yerde bu cok normaldi anlatabiliyor muyum arkadaslarimin cogu birileriyle birlikte olmuslardi ve kimse cekinmiyordu. hatta bunu anlattigim kişiler "olmus artik bu kadar kafana takma dunyanin sonu degil"diyorlardi ben de kendimi cok geri kafali hissettim bir de o oyle cok aasigimli konusup ozur dileyince baristim. bir sure sonra bana benimle evlenmek istediğini falan soyleyip teyzeleriyle dayilariyla tanıştırdı. bu esnada bir yili gecmisti birlikteligimiz.ben daha univ. hazirlaniyordum, ne evliligi falan kafasindayim ama evlenirsem de onunla diye dusunuyordum.sonra bana cok uzun sure "sen beni istemiyor musun" "neden birlikte olmuyoruz" "bunda ne var" "seni birakacagimi mi saniyorsun sen benim biricigimsin herseyimsin ailemsin" vs. bu artik psikolojik baski gibi bi hal almıştı. neredeyse her gun gorusuyorduk ve sonunda kendime yenildim ve tekrar birlikte olduk, tekrar, tekrar... 18 ayin sonunda ogrendim ki; bu kisi beni yaklasik 6 kisiyle aldatmis, ben varken konustuklarinin haddi hesabi yok, butun sene okula gidiyorum dedigi halde bir gun bile gitmemis (o saatlerde kiminle ne yaptığı mechul), bir suru kisiye alakali alakasiz bir suru kisiye benim bekaretimi aldigini soylemis, facebook twitter gibi hesaplarini kapattigini soyledigi halde gizlice acik tutmuş (iliskisi yok bir sekilde), bana iyi geceler mesaji atip baska kizlarla sabahlamis vs. bakin tekrar soyluyorum her gun gorusuyorduk :) saka gibi. trajikomik bir saka. hatta telefonunu, bilgisayarini surekli kurcalardim. bir seyler bulmuyor degildim ama somut seyler gecmiyordu elime ve butun profesyonelligiyle onlara da bir yalan uyduruyor hatta arkadaslarini da kendine kefil olarak gosteriyordu. kisacasi topluca kandirildim, kullanildim. cocugun psikiyatrik sorunlari oldugunu dusunuyorum cunku zaman zaman suphelenip her ayrilmaya kalktigimda intihar etmeye kalkti ya da pesimde surunup agladi, tabi en son ogrendiklerimden sonra bunlarin hicbiri beni durduramadi tamamen silip attim. suan inanin deli gibi bir pismanlik disindakendisine hicbir sey hissetmiyorum ama o beni hala silebilmis degil. butun yaz agladi bilmem napti aradi tehdit etti yasadiklarimizi ailene anlatirim diye :) boyle serefsiz biri bir de twitter gibi yerlerde sereften namustan bahsediyor herkese ben sanki affedersiniz ama o..u ymusum gibi konusuyor. demedigini birakmadi acikcasi. bir de onun evindeyken masumca oldugunu dusundugum birkac fotografla beni tehditetti. birlikte tuttugumuz bir günlük vardi onun icinde belki de tum yasadiklarimiz var. kendimi ona oyle saf bi sekilde kaptırmısım ki. her seyi ilk onunla yasadigimdan ve bana ailesini evini actigindan olsa gerek. bilmiyorum gerçek sanip ilerisini dusunememisim işte. simdi ben baska bir şehirdeyim ne facebook ne twitter hesabim var. numarami degistim. hatta gecen sene dersaneden tanistigim biriyle birlikteyim. birlikteyim derken hic birlikte olmadik. ve o beni daha once kimseyle birlikte olmadim saniyor. boyle sanmasini ben sagladim baslarda cunku adim cikacakti resmen oyle korktum ki o serefsizin beni oyle tehdit etmesinden. suan erkek arkadasima yalan söylemeyi yediremiyorum kendime. hem de boyle bir yalan. e bu kez ben de ona adilik yapmis oluyorum cunku. ama o esnada kendimi temize baska nasil cekebilirdim bilemedim. cok uzuyor bu konu beni. aylardir aralıklarla kabus goruyorum bir bakiyorum o serefsiz yine yanimda ve ondan kurtulmaya calisiyorum falan. surekli onunla yasadiklarim aklima geldikce kufurler ediyorum nasil izin verdim nasil bu kadar salak oldum diye. kurtulamiyorum bir turlu. ve kizlar, o cocuk hala sosyal medyada isim vermese de benim hakkimda sanki ben namussuz biriymisim gibi laf carpitarak yazıyor. muhtemelen cevresindekilere de herzamanki givi yalanlarla anlatmistir beni. simdi ondan uzaktayim ama mesela somestirda yine o sehire donecegim. ve suanki erkek arkadasim da ayni sekilde. hepimiz ayni sehirdeyiz. ayni yas civarlari. mutlaka ortak cevreler vardir. ogrenilmesinden ya da o cocugun bana yine bela olmasından cok korkuyorum. cok uzattim biliyorum. ama boyle bir konuda polise basvurulabilir mi?