• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Galiba 40 yaş gerçekten bir dönüm noktası

Yaşıtız sizinle.
Anlıyorum da sizi çok iyi. Benim de bağlanmayla ilgili problemlerim var.
Ama size faydası olmayan, aksine eksilten bir ilişkiyi zor da olsa bitirmelisiniz.
Evlenirseniz çok daha zor olur ayrılmak, kopmak.
Yalnız kalmaktan korkuyorsunuz, anlıyorum, ama aslında bu ilişkinin içindeyken daha da yalnızsınız.
Öyle değil mi ?
 
Adam hayattta da sorumluluk almayı sevmiyor, iliskinizde de. Sizin derdinizi dinleyip derman olacağına doktora git ilaç al diyerek yine sorumluluk almıyor. Bu iliskiden hicbir beklentiniz olmadan size iyi geliyorsa takılın geçin, ama beklentiye girerseniz hata olur
 
Merhabalar,
Kimsenin beni anlamadığı bir dünyadan sizlere umarım sesimi duyurabilirim.

Çok uzun yazmamaya çalışacağım. Kariyer, maddiyat konularında kendimi bir noktaya taşısam da ilişkiler anlamında 37 yaşıma gireceğim şu günlerde artık tökezlemekten ve hayal kırıklığına uğramaktan o kadar yoruldum ki yazarak anlatmam mümkün değil.

Şimdi size içinde bulunduğum kısa süredir devam eden ilişkimi anlatayım. Kendisi benim aksime emek harcamadan var olmayı tercih etmiş, orta karar maaşıyla gidip kendine lüks kıyafetler alan, 50 yaşında, evlenmiş boşanmış, ailesinin evinde yaşayan biri. Salonda kanepede 4 yıldır yaşıyor. Eğitimi öylesine bir okul, öylesine bir bölüm. Ailesinin durumu fena değil; hala daha onlardan para alıp cocugunun ihtiyaclarını gideriyor. İşin ilginci bundan da öyle rahatsız da değil; lüks yaşayan görüntüsü altında olanlar bunlar. Emekli olup yatmak da en büyük hayallerinden biri.

Bana gelecek olursak, ben kendi evimi, arabamı vs almış, her şeyi ailesinden tek kuruş maddi manevi destek görmeden yapmış biriyim. İyi okullar da okudum, iyi ortamlarda ailemden uzak büyüdüm; ama hep yalnızdım hayatta. Ailemden manevi desteği hiç alamadım.

Sonuç olarak neden bu adamlayım, çünkü iyi biri gibi geliyor; yanımda olan tek kişi hayatta; ama onu da yaparken hep eksik birşeyler. Mesela moralim bozuk diyorum, dinlemek akıllı bir yorum yapmak yerine. Sen ağır depresyondasın, doktora gitmen lazım, yalnız sana iyi ilaç dayayacak diyor. Ya da evinde prozac vardı içsene diyor. Ben bunlara çıldırıyorum işte. Ben mi abartıyorum bilmiyorum; ama ilaç dayayacak, prozac iç kendi kendine, bana bunlar çok cahilce ve sığ yorumlar geliyor. Deliriyorum ve kavga ediyoruz.

Zaten adamın geçmişi de böyle kadınlarla dolu, ruslarla güzellik için sevgili olup, ailesinin evinden kaçmak için kadınların evine yerleşmiş. Kendince evcilik oynamış. Annesi bile diyor bu geçmişindeki kadınlarla bu kızı (beni) kıyaslayamazsın diye; ama adam durup durum o kadınlarla beni kıyaslıyor. Sürekli o kadınlarla anılarından bahsediyor.

Ya daha anlatacak çok şey ama yazacak gücüm yok. Ben neden bu adamlayım? Ayrılmalı mıyım? Zeki olanları da gördüm, dolandırıcı tipler çıktı karşıma. Yoksa her şeyi bırakıp yapayalnız hayatıma devam mı etmeliyim bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum.
Bu adamla bişey olmaz. Boşuna vakit harcamayın.
 
Merhabalar,
Kimsenin beni anlamadığı bir dünyadan sizlere umarım sesimi duyurabilirim.

Çok uzun yazmamaya çalışacağım. Kariyer, maddiyat konularında kendimi bir noktaya taşısam da ilişkiler anlamında 37 yaşıma gireceğim şu günlerde artık tökezlemekten ve hayal kırıklığına uğramaktan o kadar yoruldum ki yazarak anlatmam mümkün değil.

Şimdi size içinde bulunduğum kısa süredir devam eden ilişkimi anlatayım. Kendisi benim aksime emek harcamadan var olmayı tercih etmiş, orta karar maaşıyla gidip kendine lüks kıyafetler alan, 50 yaşında, evlenmiş boşanmış, ailesinin evinde yaşayan biri. Salonda kanepede 4 yıldır yaşıyor. Eğitimi öylesine bir okul, öylesine bir bölüm. Ailesinin durumu fena değil; hala daha onlardan para alıp cocugunun ihtiyaclarını gideriyor. İşin ilginci bundan da öyle rahatsız da değil; lüks yaşayan görüntüsü altında olanlar bunlar. Emekli olup yatmak da en büyük hayallerinden biri.

Bana gelecek olursak, ben kendi evimi, arabamı vs almış, her şeyi ailesinden tek kuruş maddi manevi destek görmeden yapmış biriyim. İyi okullar da okudum, iyi ortamlarda ailemden uzak büyüdüm; ama hep yalnızdım hayatta. Ailemden manevi desteği hiç alamadım.

Sonuç olarak neden bu adamlayım, çünkü iyi biri gibi geliyor; yanımda olan tek kişi hayatta; ama onu da yaparken hep eksik birşeyler. Mesela moralim bozuk diyorum, dinlemek akıllı bir yorum yapmak yerine. Sen ağır depresyondasın, doktora gitmen lazım, yalnız sana iyi ilaç dayayacak diyor. Ya da evinde prozac vardı içsene diyor. Ben bunlara çıldırıyorum işte. Ben mi abartıyorum bilmiyorum; ama ilaç dayayacak, prozac iç kendi kendine, bana bunlar çok cahilce ve sığ yorumlar geliyor. Deliriyorum ve kavga ediyoruz.

Zaten adamın geçmişi de böyle kadınlarla dolu, ruslarla güzellik için sevgili olup, ailesinin evinden kaçmak için kadınların evine yerleşmiş. Kendince evcilik oynamış. Annesi bile diyor bu geçmişindeki kadınlarla bu kızı (beni) kıyaslayamazsın diye; ama adam durup durum o kadınlarla beni kıyaslıyor. Sürekli o kadınlarla anılarından bahsediyor.

Ya daha anlatacak çok şey ama yazacak gücüm yok. Ben neden bu adamlayım? Ayrılmalı mıyım? Zeki olanları da gördüm, dolandırıcı tipler çıktı karşıma. Yoksa her şeyi bırakıp yapayalnız hayatıma devam mı etmeliyim bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum.
İgrenc bir adam.. evet yoluna bak tek başına bu en mantıklısı illa bir erkek,sevgili ,es olacak diye bir şey yok. iğrenç olan kısım ise en fazlası bana kıyaslaması geldi ve bunları annesinin de bilmesi
 
37 yasindayim en guzel cagindayim resmen. Evini, ,arabaniz var. Maasiniz var
.ayda bir turlara katilin. spor salonuna yazilin. Arkadaslarinizla sosyallesin.
Yani adamin yasi ve ailesinin yaninda olmasindan cok tavirlari cok sinir bozucu.
 
Merhabalar,
Kimsenin beni anlamadığı bir dünyadan sizlere umarım sesimi duyurabilirim.

Çok uzun yazmamaya çalışacağım. Kariyer, maddiyat konularında kendimi bir noktaya taşısam da ilişkiler anlamında 37 yaşıma gireceğim şu günlerde artık tökezlemekten ve hayal kırıklığına uğramaktan o kadar yoruldum ki yazarak anlatmam mümkün değil.

Şimdi size içinde bulunduğum kısa süredir devam eden ilişkimi anlatayım. Kendisi benim aksime emek harcamadan var olmayı tercih etmiş, orta karar maaşıyla gidip kendine lüks kıyafetler alan, 50 yaşında, evlenmiş boşanmış, ailesinin evinde yaşayan biri. Salonda kanepede 4 yıldır yaşıyor. Eğitimi öylesine bir okul, öylesine bir bölüm. Ailesinin durumu fena değil; hala daha onlardan para alıp cocugunun ihtiyaclarını gideriyor. İşin ilginci bundan da öyle rahatsız da değil; lüks yaşayan görüntüsü altında olanlar bunlar. Emekli olup yatmak da en büyük hayallerinden biri.

Bana gelecek olursak, ben kendi evimi, arabamı vs almış, her şeyi ailesinden tek kuruş maddi manevi destek görmeden yapmış biriyim. İyi okullar da okudum, iyi ortamlarda ailemden uzak büyüdüm; ama hep yalnızdım hayatta. Ailemden manevi desteği hiç alamadım.

Sonuç olarak neden bu adamlayım, çünkü iyi biri gibi geliyor; yanımda olan tek kişi hayatta; ama onu da yaparken hep eksik birşeyler. Mesela moralim bozuk diyorum, dinlemek akıllı bir yorum yapmak yerine. Sen ağır depresyondasın, doktora gitmen lazım, yalnız sana iyi ilaç dayayacak diyor. Ya da evinde prozac vardı içsene diyor. Ben bunlara çıldırıyorum işte. Ben mi abartıyorum bilmiyorum; ama ilaç dayayacak, prozac iç kendi kendine, bana bunlar çok cahilce ve sığ yorumlar geliyor. Deliriyorum ve kavga ediyoruz.

Zaten adamın geçmişi de böyle kadınlarla dolu, ruslarla güzellik için sevgili olup, ailesinin evinden kaçmak için kadınların evine yerleşmiş. Kendince evcilik oynamış. Annesi bile diyor bu geçmişindeki kadınlarla bu kızı (beni) kıyaslayamazsın diye; ama adam durup durum o kadınlarla beni kıyaslıyor. Sürekli o kadınlarla anılarından bahsediyor.

Ya daha anlatacak çok şey ama yazacak gücüm yok. Ben neden bu adamlayım? Ayrılmalı mıyım? Zeki olanları da gördüm, dolandırıcı tipler çıktı karşıma. Yoksa her şeyi bırakıp yapayalnız hayatıma devam mı etmeliyim bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum.

Ah güzel kardeşim, 46 yaşındayım bugün yalnız kalsam 13 yaş büyük bir adamla birlikte olmam. Hele de üretmeyen, hayatı giyinmekle yaşamak sanan, daha ailesinden bağını koparamamış biriyle asla birlikte olmam. Kendine bunu yapma, bir kedi sahiplen bu adamdan daha iyi gelir ruhuna. Yalnızlıksa yalnızlık bu kadar kalitesi düşük, kültürsüz bir adamla birlikte olmaktan daha iyidir yalnızlık
 
Yalnız kalmayım derken sürekli stres altında olup sinir hastası olacaksınız
Adam 50 yaşında, birini bulmuş. Siz neden bulamayasınız. İnşallah gönlünüze göre biri denk gelir size ve güzel yuvanızı kurarsınız
 
Böyle bir adamla beni aynı odaya koysalar ve ilişkiniz olacak deseler oturup ağlamaya başlarım nasıl dayanıcam diye. O kadarını söyliyeyim
Ağlamadım; ama boğasım geldiği çok oldu :) Adam işe de hafta 1 ya da 2 gün gidiyor, diğer günler yata yata bir hal oluyor. Sen uyanıyorsun, adam yatıyor, toplantılara giriyorsun, adam yatıyor, sen evi temizliyorsun adam yatıyor. Sonra niye boğmak istiyorsun, ne yapayım :)))
 
Merhabalar,
Kimsenin beni anlamadığı bir dünyadan sizlere umarım sesimi duyurabilirim.

Çok uzun yazmamaya çalışacağım. Kariyer, maddiyat konularında kendimi bir noktaya taşısam da ilişkiler anlamında 37 yaşıma gireceğim şu günlerde artık tökezlemekten ve hayal kırıklığına uğramaktan o kadar yoruldum ki yazarak anlatmam mümkün değil.

Şimdi size içinde bulunduğum kısa süredir devam eden ilişkimi anlatayım. Kendisi benim aksime emek harcamadan var olmayı tercih etmiş, orta karar maaşıyla gidip kendine lüks kıyafetler alan, 50 yaşında, evlenmiş boşanmış, ailesinin evinde yaşayan biri. Salonda kanepede 4 yıldır yaşıyor. Eğitimi öylesine bir okul, öylesine bir bölüm. Ailesinin durumu fena değil; hala daha onlardan para alıp cocugunun ihtiyaclarını gideriyor. İşin ilginci bundan da öyle rahatsız da değil; lüks yaşayan görüntüsü altında olanlar bunlar. Emekli olup yatmak da en büyük hayallerinden biri.

Bana gelecek olursak, ben kendi evimi, arabamı vs almış, her şeyi ailesinden tek kuruş maddi manevi destek görmeden yapmış biriyim. İyi okullar da okudum, iyi ortamlarda ailemden uzak büyüdüm; ama hep yalnızdım hayatta. Ailemden manevi desteği hiç alamadım.

Sonuç olarak neden bu adamlayım, çünkü iyi biri gibi geliyor; yanımda olan tek kişi hayatta; ama onu da yaparken hep eksik birşeyler. Mesela moralim bozuk diyorum, dinlemek akıllı bir yorum yapmak yerine. Sen ağır depresyondasın, doktora gitmen lazım, yalnız sana iyi ilaç dayayacak diyor. Ya da evinde prozac vardı içsene diyor. Ben bunlara çıldırıyorum işte. Ben mi abartıyorum bilmiyorum; ama ilaç dayayacak, prozac iç kendi kendine, bana bunlar çok cahilce ve sığ yorumlar geliyor. Deliriyorum ve kavga ediyoruz.

Zaten adamın geçmişi de böyle kadınlarla dolu, ruslarla güzellik için sevgili olup, ailesinin evinden kaçmak için kadınların evine yerleşmiş. Kendince evcilik oynamış. Annesi bile diyor bu geçmişindeki kadınlarla bu kızı (beni) kıyaslayamazsın diye; ama adam durup durum o kadınlarla beni kıyaslıyor. Sürekli o kadınlarla anılarından bahsediyor.

Ya daha anlatacak çok şey ama yazacak gücüm yok. Ben neden bu adamlayım? Ayrılmalı mıyım? Zeki olanları da gördüm, dolandırıcı tipler çıktı karşıma. Yoksa her şeyi bırakıp yapayalnız hayatıma devam mı etmeliyim bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum.
Adam iyi biri değil .Güç sahibi olamamış silik tutunamamis ortadan yuvarlanan birisi . İyi veya kötü olduğunu tam anlayabilmek için bu saydıklarım dan birisinin olması lazım . Adam daha kötülük yapacak seviyede dahi değil . Ama sinsilik peşinde .Lakin helal olsun o bu haliyle sizi tavlamis size de yazık siz de bu halinizle ona kanmissiniz bence sorun sizde . 33 yaşındayım 40, yaşındaki adama sumugumu sürmem . Aranızda 13 yaş var bu da 3 jenerasyon eder. Varın siz düşünün.
 
Adam iyi biri değil .Güç sahibi olamamış silik tutunamamis ortadan yuvarlanan birisi . İyi veya kötü olduğunu tam anlayabilmek için bu saydıklarım dan birisinin olması lazım . Adam daha kötülük yapacak seviyede dahi değil . Ama sinsilik peşinde .Lakin helal olsun o bu haliyle sizi tavlamis size de yazık siz de bu halinizle ona kanmissiniz bence sorun sizde . 33 yaşındayım 40, yaşındaki adama sumugumu sürmem . Aranızda 13 yaş var bu da 3 jenerasyon eder. Varın siz düşünün.
Kesinlikle doğru, ben de kendime inanmıyorum işte; ama insan bazen hiç olmaz dediği şeylerin içinde kendini buluyor; ama postaladım kendisini, sayenizde aydınlandım. Şimdiden kendimi daha iyi hissediyorum. Farklı numaralardan arıyor, engelliyorum geldikçe.
 
Kesinlikle doğru, ben de kendime inanmıyorum işte; ama insan bazen hiç olmaz dediği şeylerin içinde kendini buluyor; ama postaladım kendisini, sayenizde aydınlandım. Şimdiden kendimi daha iyi hissediyorum. Farklı numaralardan arıyor, engelliyorum geldikçe.
Daha iyilerine değil çok çok daha iyilerine layiksiniz. Adam sizin değil kaleminiz olmak standart skalaniza dahi giremez .
 
Kesinlikle doğru, ben de kendime inanmıyorum işte; ama insan bazen hiç olmaz dediği şeylerin içinde kendini buluyor; ama postaladım kendisini, sayenizde aydınlandım. Şimdiden kendimi daha iyi hissediyorum. Farklı numaralardan arıyor, engelliyorum geldikçe.
Aaaaaaa efor sarfetmeye üşenmiyor mu amca? iyi iyi :D
ne dediniz ayrılırken
bırakmayın onu diye ağlayıp zırlamak için arıyordur
 
Aaaaaaa efor sarfetmeye üşenmiyor mu amca? iyi iyi :KK70:
ne dediniz ayrılırken
bırakmayın onu diye ağlayıp zırlamak için arıyordur
Valla eski sevgilisi ile kıyaslıyor diye telefonu yüzüne kapadım; sonra bana küfürlü mesajlar yazmaya başladı. Ben de terbiyesiz, arama beni bir daha diyip engelledim :) aşırı seviyeli davrandım, kendimle gurur duyuyorum :))) bazı insanlar için üzülmeye bile değmiyor, ne zavallılar.
 
Back
X