Pardon ya sizi pohpohlamadığım için özür dilerim. Benim burada hiç kimseye nafaka peşine koş dediğimi göremezsiniz. Bılun, üyeliğimi iltal edeyim. Kadın dediğin ayağının üzerine sağlam basacak. Başkasının kendisini geçindirmesini beklemeyecek. İş beğenmiyorsunuz, maaş beğenmiyorsunuz, istiyorsunuz ki evde oturun eşiniz size baksın. Pardon ya.Nerede yazıyor 4 yıl ara? Bana da gösterir misiniz ben de öğreneyim 4 yıl ara verdiğimi
Bir de şu noktaya takıldım, buraya gelip boşanmak isteyenlere ''donuna kadar al!'' diye bastırıyorsunuz. Nafakayı almak isteyenlere bilginiz seviyesince kırk yol gösteriyorsunuz. Ben eşimin verdiği parayı kabul edince neden tuu kaka oluyorum? İlla zorla mı almak gerekiyor, rızasıyla verince kıymeti olmuyor mu?
Eşinizden aldığınız paraya birşey demiş miyim ki? Bundan sonrası için adamı basamak olarak kullanmayı düşünüp evliliğe devam etme düşünceniz çirkin dedim. Ayrıca ben donuna kadar al'cı değilim. Çocuk yoksa nafaka vermek zorunda değil erkek sırf bir kaç yıl evli kaldığı birine.Sadece şu noktaya takıldım, buraya gelip boşanmak isteyenlere ''donuna kadar al!'' diye bastırıyorsunuz. Nafakayı almak isteyenlere bilginiz seviyesince kırk yol gösteriyorsunuz. Ben eşimin verdiği parayı kabul edince neden tuu kaka oluyorum? İlla zorla mı almak gerekiyor, rızasıyla verince kıymeti olmuyor mu?
Aldatma sayılabilecek ama sonradan aldatma olmadığı ortaya çıkan durum ne gibi mesela? Siz yapsanız o ne düşünürdü? Amaaan aldatma değilmiş işte diyecek miydi? Bu sorunun cevabı olumlu ise ortada gerçekten büyütülecek bir durum yok. En azından sadakat konusunda. Aldatmamış, özlüyorsunuz, bunun için dönersiniz bunu anlarım. Size karşı kabahati yok madem, neden adamı basamak olarak kullanmak istiyorsunuz? Bu haksızlık değil mi? Bunun yerine, patrona iliğini sömürtmek daha çok kulağa hoş geliyor. Sizi geri getirmek için ofis açtım gel diyen adam, sizin onu kullanmaya geldiğinizi bilmez mi? Ava giderken avlanabilirsiniz, dikkatli olun.İş konusunda tam net açıklama yapamadım. Ben tecrübeli olduğum için sanırım asgari ücretle başlayan yeni mezunları bana tercih ediyorlar genelde. İş görüşmelerinden dönüş alamıyorum. Açıkça söylemem gerekiyor galiba ''asgariye de okeyim yeter ki beni alın'' şeklinde. Ama bunu söylemek de patrona gel iliğimi kemiğimi sömür buyur, demekten farksız.
Eşimle ayrılma sebebimiz şiddet alkol vb. değil. Aldatma sayılabilecek ama sonradan ortaya çıktığı üzere aldatma olmayan bir durum. Ama arada güvensizlik oluştu ve bu yüzden evliliği devam ettirmek istemiyorum. En basitinden çocuk sahibi olduğumu hayal bile edemiyorum korkunç geliyor, burayı fazla okumanın da etkisi sanırım bu durum. Biraz mantıken aldım boşanma kararını, pek duygusal değil yani. Duygusal yönden bakarsam özleyip işin içinden çıkamıyorum zaten o yüzden bastırdım duygularımı elimden geldiğince. Cinsellik konusunu ne yapacaksın diyorsunuz, ben de size özlüyorum diyeyim orada kalsın.
Şimdi konu sahibi sizin yorumunuzun altına ona destek vermişsiniz gibi yazınca emin olamadım taşın kime gittiğineYorumunuz denk geldi. Konuyu okumadım yorumlarında sadece sizin yorumunuz istinaden yazacağım. Kk da öyle bir güruh varki konu açanı ti ye alır gülücükler koyar dalga geçer aşağılar. Çok denk geldim. Bir iki konu açtım bin pişman oldum. Aylar önce açtığım Bi konuda eşim ile alakası olmayan Bi konu ile okadar üzerime geldiler ki az kalsın adamı boşsyacaktım. Birisi haddini aşıp köpek dedi eşime. Ciddi olarak ss alıp dava açacaktım.mune ile konuşmaları ve girişimleri kendisine attım. Bu kez kendisi köpek gibi yalvarmaya başladı özür dilerim eşim çok kötü hergün dövüyor boşanamıyorum çocuk var vs vs. Zaten biliyordum da emin oldum özelinde problemi olan insanlar burada konu açıp yardım isteyen kişilere saldırıyor. Burada kelimeleri iyi seçeceksin, kendini iyi pazarlayacaksın biraz da baskın karakter olacaksın ki saygı duyasın.mesela Bi üye herkese saldırıyor ama istisnasız herkese. Cümleleri düzgün kuran biri. Şimdi dikkat ettim konu açmış. Lütfen taşlamadan yorum yapın demiş. Kendisi ilk taşlayan kitleden. Uzun uzun da yazmış. Baktım konu açanları linç eden tayfa uzun olanlara ayyy okuyamadım niye böyle uzun yazmışsın diye tayfa bu kadına cınınmm uzun olmuş özür dilerim okoyomodommm.. Ben şunu anladım dersini duvara anlat akan suya anlat ama burada yazma. Sizin vesile iz ile iç te dökmüş oldum
Aynen belirsiz bir yol aslında ama şöyle söyleyeyim, diğer iş alternatiflerini denemeden önce kendime bunun için vakit ayırmak istedim, aileyle bunu konuşmuştuk zaten. Çalışırken olması çok zor, yapan vardır elbette ama benim en az 85-90 almam gerekiyor en son aldığım puan 70-75 bandında. Ağustos’a kadar sabredip sınav kötü gelirse iyi kötü demeden bir işe girerim diye düşündüm hep. Hem de kafamı toplamış kendime gelmiş olurum o zamana kadar dedim. Fakat merkür gerilemesi midir bulutlar mıdır havalar mıdır yeraltı gazı sıkışması mıdır yoksa korona mıdır bilemiyorum gemileri yaktım şu geride bıraktığımız 1-2 haftada. Mahvetti beni aile ilişkileri.Esinizle ne yaşadiniz bilmiyorum ama aile evi cok boğucu evlada böyle söylemek, istenmedigini belli etmek. Mesleginiz nedir bu arada kpss evet fikir ama ne olacagi da bilinmeyen dipsiz bir kuyu
Aynen belirsiz bir yol aslında ama şöyle söyleyeyim, diğer iş alternatiflerini denemeden önce kendime bunun için vakit ayırmak istedim, aileyle bunu konuşmuştuk zaten. Çalışırken olması çok zor, yapan vardır elbette ama benim en az 85-90 almam gerekiyor en son aldığım puan 70-75 bandında. Ağustos’a kadar sabredip sınav kötü gelirse iyi kötü demeden bir işe girerim diye düşündüm hep. Hem de kafamı toplamış kendime gelmiş olurum o zamana kadar dedim. Fakat merkür gerilemesi midir bulutlar mıdır havalar mıdır yeraltı gazı sıkışması mıdır yoksa korona mıdır bilemiyorum gemileri yaktım şu geride bıraktığımız 1-2 haftada. Mahvetti beni aile ilişkileri.
Evet mit’te çalışıyorum zorla söylettiniz...Nedir bu meslek
Devlet sırrı mı
90 ile dahi atanılmıyor çoğu bölümde
Bu stresli ortamda zorlanırsınız önce hayat kurmalısınız
Aileniz de bu durumdan rahatsız olabilir ışıktan vs şikayet ediyorsunuz da yıllardır onlar öyle yaşıyor siz uyum sağlamalısınız
Ay eşine dön ya aldatma şiddet yoksa. Ailene batıyorsun resmen lokmanı sayıyorlarİçimi dökmek istedim kızlar, çaresizim. Uzun olacak ama sabırla okursanız sevinirim. Çocuk yok boşanma aşamasındayım, yaşım 30.
1 senedir ailemin yanındayım, Temmuzdan beri eşimle ayrıyız. Boşanmayı kabul etmediği için dava uzuyor. Mesleğim var ama işsizim.
Başta bana destek olan ailem zamanla hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Boşanma kararı aldığımda yanındayız kızım, çok daha iyi olacak her şey vs vs.
Sonra sıkıştırma moduna geçtiler neden yavaş ilerliyor dava diye. Sonra işe başlasana neden çalışmıyorsuna evrildi durum, hatta davayı açmadan başladılar işe başlasana demeye. Sanki çok iş var ben istemiyorum... ayrıca ben zaten kafamı toplayamıyordum söylenenleri algılayamıyordum, banyoya girecek dermanım bile yoktu. Mesleğim beyin gücü ve ağır sorumluluk istiyor öyle kafam dağılsın modunda çalışamam zaten 2 sene oldu ara vereli, tamamen kopmuş olmasam da uzaklaştım ister istemez çünkü yurtdışındaydım. Durumu izah ediyorum ama sürekli başa sarıyolardı ablam bi taraftan annem babam bi taraftan. Ve ablamın kocasının iğneleyici lafları... eskiden beri kabaydı ama davadan beri devamlı çam deviriyor yuh artık diyeceğiniz çirkin şeyler söyledi yüzüme karşı, ben de tavrımı koydum hiçbir iletişim kurmuyorum artık. Ablam da sesini çıkarmıyor, arkasından “sen ona bakma boşver vıdı vıdı” modunda ezik rolde yani.
Kpss kursuna yazıldım(eşimin gönderdikleriyle geçiniyorum) gidiyorum, dişimi sıkıp buradan atanıp giderek kurtulmak istiyorum ama galiba yolun devamını getiremeyeceğim. Bıktım yalnız başıma savaşmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan yorulduğumu farkedince boşver dedim it ürür kervan yürür sen devam et. Ama dediklerine tepki vermedikçe he diyip geçtikçe üstüme geldiler. Annem evin hakimidir, mutfağa girip canımın istediği bir şeyi pişiremiyorum mesela. Nevresimlerimi değiştirsem “daha yeni yıkandı yazık günah” diyor. Deterjanı kendim aldığım halde. Kardeşime de öyle, “bunlar yeni yıkandı neden kirliye attın!” Ama kendisi 1 saat giymiş olsa da tek bluzunu atıyor makineye mesela.
Bişey almak-değiştirmek istesem babam hemen muhalefet “kendi evin olunca yaparsın burda biz istemiyoruz” kaç sefer dedim bu laf ağır geliyor söylemeyin diye. İlk yaptığında bilemedim ağzımdan kaçtı dedi özür diledi, sonra tekrar tekrar yaptı ama.
İnanın öyle absürt şeyler de yapmıyorum. Mesela led ışıklar yerleştirdik kardeşimle odamızın penceresine, işitmediğim laf kalmadı ama çıkarmadım. Çalışma masası aldım odaya, saymadıkları laf kalmadı yine. Tahammül edemiyolar güzel olan şeyler yaptığımda. Arada eve aldığım bir sokak kedisi var, annem içeri alın yazık diyordu alıştı eve hayvan, ama sonradan ne olduysa bas bas bağırıyor çığlık atıyor eve alırsam resmen(odamdan çıkarmadığım halde) Zaten son kavga da bu oldu (yine kendi evine al biz istemiyoruz vs) ve tek kelime konuşmuyorum artık annemle ve babamla.
Mesele kedi, led ışık, her gece tam yatağımın aldığı açıda “uyuyamıyorum odanıza gece lambası taksanız olmaz mı” dediğim halde ısrarla yaktıkları pasparlak gündüz lambası değil. Mesele saygı görmemem, yok sayılmam. Ve sürekli “allah belanı versin, annene babana itaat etmeyince işin böyle rast gitmez işte, keşke doğmasaydın” laflarını duymak.
Diğer yandan eşim de tekrar birlikte olmak istiyor, ama ona asla güvenmiyorum birlikte olma niyetim kesinlikle yok. Evet çok özlüyorum bu şartlar altında ayrılmak çok zor benim için, ama defalarca ayrıldık barıştık hep aynı şekilde oluyor dönüşü. Yaşamak istemiyorum bunları tekrar. Ofis açacakmış, benim de onunla çalışmamı istiyor(şu an zaaf noktamdan vurmaya çalışıyor farkındayım)
Ama ne yapayım ben?
Çocukluğumdan beri ailem hep yarım iş yaptı böyle, asla güven vermediler bana. Sözlerini asla tutmazlar. Maddi problemleri olmadığı halde bana inanılmaz yokluk çektirdiler öğrenciliğim boyunca. Başlarda eşimden aldığım paraya da laf ediyorlardı onların canı sıkıldıkça ayda- 2 ayda bir verdikleri 100₺ ile geçineceğimi sanıyorlar. Ha kendilerine baksan her gün alışveriş yapılır mutfağa torunlara ev gereçlerine her zaman yenilerini alırlar. Mesleğimi yapabilsem inanılmaz rahatlayacağım, iş aramaya da devam ediyorum aylardır ama asgari ücretten fazlasını vermek istemiyor kimse Cumartesi dahil çalıştırarak üstelik. Zaten bu yüzden kpss’ye niyetlendim.
Eşimi basamak olarak kullanmalı mıyım kpssye kadar, veya düzgün bir iş bulana kadar? Kötülük yapmak istemiyorum ama bu şartlar altında inanın çok zorlanıyorum. Aynı eve girersek boşanma davası gider, ama ben daha huzurlu bir ortamda olurum en azından sınava kadar hemen kavgalar başlamaz heralde sşkdjfşn Ve tekrarlayan her hatasında yeniden dava açabilirim, belki o da sıkılmış olur artık kabul eder. İş konusunu nasıl çözsem, iyi kötü az çok demeden bir yere girmeli miyim? Ama işimde de huzursuz olursam nefes alacak yerim kalmamış oluyor şuan...
Nolur güzel bir şeyler söyleyin bana, çok mutsuzum
Eşinize dönerseniz ailenizle yaşadıklarınızı anlatmayın, o zaman 'bana mecbur' diyebilir.Peki diyelim ki iyi bir iş buldum veya döndüm eşime, ailesiz mi yaşayacağım artık ben? Yani bununla yüzleşmek çok zor çok ağır. Ailesini silen kadınlara eşlerinin yaptığı muamele de belli... Ailem tarafından hiç sevilmemişim aslında diyorum hatırladığım her olayda. Benim şımarıklığımdan bıkmış annem, az önce ablama bunu anlatıyor telefonda. Allah aşkına dibi görmekten nefes alamıyorum bir senedir, öncesinde zaten yurtdışındaydım. Ne zaman şımarmışım bilmiyorum ki?! Keşke anlatsa ben de biraz moral bulsam.
Üniversitede öğrenci evimize gönderdiği yemekleri söylüyor ablama, benim ne mecburiyetim vardı neden bu kadar fedakarlık yaptım diye. Pardon da sen annesin, ayrıca kimse senden bunu istemedi kendin yaptın çantalarla taşıdın. Bana harçlık vermeyip dolabı dolduruyordu marifet gibi... o zaman ne kadar fedakar diyordum eziliyordum, sınavım kötü gelse suçlu hissediyordum fedakarlıklarının hakkını veremedim diye. Ama şimdi bakınca hiç de öyle olmadığını görebiliyorum. Onlardan gizli kyk çektim ve haberleri olmadan tamamını kendim ödedim, bitirince söyledim gülerek.
Annem sürekli mağduru oynayarak sömürmeye çalışıyor bizi, ben öyle görüyorum dikkatle baktıkça. Nereye kadar taşıycam onun bu hallerini?
Bu kadar duygusal olmayın, yıpratırlar sizi. İyi bir işiniz olsun, onlara muhtaç olmaktan çıkın, ayağınızı yere sağlam basın 180 derece dönerler zaten. Parası var gücü var canı istese çeker gider korkusuna sesleri kesilir. Malesef dünya böyle bir yer, annen bile yabancın oluyor bir zaman sonra. Eşinize dönseniz bile ailenizle aranızda geçenleri anlatmayın, bırakın size her daim açık bir kapı olarak görsün orayı.Peki diyelim ki iyi bir iş buldum veya döndüm eşime, ailesiz mi yaşayacağım artık ben? Yani bununla yüzleşmek çok zor çok ağır. Ailesini silen kadınlara eşlerinin yaptığı muamele de belli... Ailem tarafından hiç sevilmemişim aslında diyorum hatırladığım her olayda. Benim şımarıklığımdan bıkmış annem, az önce ablama bunu anlatıyor telefonda. Allah aşkına dibi görmekten nefes alamıyorum bir senedir, öncesinde zaten yurtdışındaydım. Ne zaman şımarmışım bilmiyorum ki?! Keşke anlatsa ben de biraz moral bulsam.
Üniversitede öğrenci evimize gönderdiği yemekleri söylüyor ablama, benim ne mecburiyetim vardı neden bu kadar fedakarlık yaptım diye. Pardon da sen annesin, ayrıca kimse senden bunu istemedi kendin yaptın çantalarla taşıdın. Bana harçlık vermeyip dolabı dolduruyordu marifet gibi... o zaman ne kadar fedakar diyordum eziliyordum, sınavım kötü gelse suçlu hissediyordum fedakarlıklarının hakkını veremedim diye. Ama şimdi bakınca hiç de öyle olmadığını görebiliyorum. Onlardan gizli kyk çektim ve haberleri olmadan tamamını kendim ödedim, bitirince söyledim gülerek.
Annem sürekli mağduru oynayarak sömürmeye çalışıyor bizi, ben öyle görüyorum dikkatle baktıkça. Nereye kadar taşıycam onun bu hallerini?
Aile evinde belli bir yaştan sonra yaşanmıyor. Hele ki evlenip rahat bir hayatı bırakıp tekrar o eve dönmek gerçekten zor bir durum. Sözüm ona sürekli iyiliğini düşünerek söyledikleri laflar. Ev kuralları. Normalde haftada 1 olan ev temizliği sen varken hergun yapılmasını istemek. Eve giriş çıkış saatleri. Kimlerle görüştün, nereye gittin, ne yedin içtin.İçimi dökmek istedim kızlar, çaresizim. Uzun olacak ama sabırla okursanız sevinirim. Çocuk yok boşanma aşamasındayım, yaşım 30.
1 senedir ailemin yanındayım, Temmuzdan beri eşimle ayrıyız. Boşanmayı kabul etmediği için dava uzuyor. Mesleğim var ama işsizim.
Başta bana destek olan ailem zamanla hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Boşanma kararı aldığımda yanındayız kızım, çok daha iyi olacak her şey vs vs.
Sonra sıkıştırma moduna geçtiler neden yavaş ilerliyor dava diye. Sonra işe başlasana neden çalışmıyorsuna evrildi durum, hatta davayı açmadan başladılar işe başlasana demeye. Sanki çok iş var ben istemiyorum... ayrıca ben zaten kafamı toplayamıyordum söylenenleri algılayamıyordum, banyoya girecek dermanım bile yoktu. Mesleğim beyin gücü ve ağır sorumluluk istiyor öyle kafam dağılsın modunda çalışamam zaten 2 sene oldu ara vereli, tamamen kopmuş olmasam da uzaklaştım ister istemez çünkü yurtdışındaydım. Durumu izah ediyorum ama sürekli başa sarıyolardı ablam bi taraftan annem babam bi taraftan. Ve ablamın kocasının iğneleyici lafları... eskiden beri kabaydı ama davadan beri devamlı çam deviriyor yuh artık diyeceğiniz çirkin şeyler söyledi yüzüme karşı, ben de tavrımı koydum hiçbir iletişim kurmuyorum artık. Ablam da sesini çıkarmıyor, arkasından “sen ona bakma boşver vıdı vıdı” modunda ezik rolde yani.
Kpss kursuna yazıldım(eşimin gönderdikleriyle geçiniyorum) gidiyorum, dişimi sıkıp buradan atanıp giderek kurtulmak istiyorum ama galiba yolun devamını getiremeyeceğim. Bıktım yalnız başıma savaşmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan yorulduğumu farkedince boşver dedim it ürür kervan yürür sen devam et. Ama dediklerine tepki vermedikçe he diyip geçtikçe üstüme geldiler. Annem evin hakimidir, mutfağa girip canımın istediği bir şeyi pişiremiyorum mesela. Nevresimlerimi değiştirsem “daha yeni yıkandı yazık günah” diyor. Deterjanı kendim aldığım halde. Kardeşime de öyle, “bunlar yeni yıkandı neden kirliye attın!” Ama kendisi 1 saat giymiş olsa da tek bluzunu atıyor makineye mesela.
Bişey almak-değiştirmek istesem babam hemen muhalefet “kendi evin olunca yaparsın burda biz istemiyoruz” kaç sefer dedim bu laf ağır geliyor söylemeyin diye. İlk yaptığında bilemedim ağzımdan kaçtı dedi özür diledi, sonra tekrar tekrar yaptı ama.
İnanın öyle absürt şeyler de yapmıyorum. Mesela led ışıklar yerleştirdik kardeşimle odamızın penceresine, işitmediğim laf kalmadı ama çıkarmadım. Çalışma masası aldım odaya, saymadıkları laf kalmadı yine. Tahammül edemiyolar güzel olan şeyler yaptığımda. Arada eve aldığım bir sokak kedisi var, annem içeri alın yazık diyordu alıştı eve hayvan, ama sonradan ne olduysa bas bas bağırıyor çığlık atıyor eve alırsam resmen(odamdan çıkarmadığım halde) Zaten son kavga da bu oldu (yine kendi evine al biz istemiyoruz vs) ve tek kelime konuşmuyorum artık annemle ve babamla.
Mesele kedi, led ışık, her gece tam yatağımın aldığı açıda “uyuyamıyorum odanıza gece lambası taksanız olmaz mı” dediğim halde ısrarla yaktıkları pasparlak gündüz lambası değil. Mesele saygı görmemem, yok sayılmam. Ve sürekli “allah belanı versin, annene babana itaat etmeyince işin böyle rast gitmez işte, keşke doğmasaydın” laflarını duymak.
Diğer yandan eşim de tekrar birlikte olmak istiyor, ama ona asla güvenmiyorum birlikte olma niyetim kesinlikle yok. Evet çok özlüyorum bu şartlar altında ayrılmak çok zor benim için, ama defalarca ayrıldık barıştık hep aynı şekilde oluyor dönüşü. Yaşamak istemiyorum bunları tekrar. Ofis açacakmış, benim de onunla çalışmamı istiyor(şu an zaaf noktamdan vurmaya çalışıyor farkındayım)
Ama ne yapayım ben?
Çocukluğumdan beri ailem hep yarım iş yaptı böyle, asla güven vermediler bana. Sözlerini asla tutmazlar. Maddi problemleri olmadığı halde bana inanılmaz yokluk çektirdiler öğrenciliğim boyunca. Başlarda eşimden aldığım paraya da laf ediyorlardı onların canı sıkıldıkça ayda- 2 ayda bir verdikleri 100₺ ile geçineceğimi sanıyorlar. Ha kendilerine baksan her gün alışveriş yapılır mutfağa torunlara ev gereçlerine her zaman yenilerini alırlar. Mesleğimi yapabilsem inanılmaz rahatlayacağım, iş aramaya da devam ediyorum aylardır ama asgari ücretten fazlasını vermek istemiyor kimse Cumartesi dahil çalıştırarak üstelik. Zaten bu yüzden kpss’ye niyetlendim.
Eşimi basamak olarak kullanmalı mıyım kpssye kadar, veya düzgün bir iş bulana kadar? Kötülük yapmak istemiyorum ama bu şartlar altında inanın çok zorlanıyorum. Aynı eve girersek boşanma davası gider, ama ben daha huzurlu bir ortamda olurum en azından sınava kadar hemen kavgalar başlamaz heralde sşkdjfşn Ve tekrarlayan her hatasında yeniden dava açabilirim, belki o da sıkılmış olur artık kabul eder. İş konusunu nasıl çözsem, iyi kötü az çok demeden bir yere girmeli miyim? Ama işimde de huzursuz olursam nefes alacak yerim kalmamış oluyor şuan...
Nolur güzel bir şeyler söyleyin bana, çok mutsuzum
Çok doğrukpss ye odaklan kesinlikle eşinin evine dönsen aynı girdap sadece zaman kaybettirir ben derece yapmıştım kpss sınavandı nasıl ateşlediyse beni yaşadığım zorluklar