- 26 Eylül 2016
- 506
- 611
- 23
Bugün inanılmaz üzgünüm kızlar. Önceki konumu belki bilen bilir 1.5 yıldır çocuğum olmuyor ve iş arkadaşım kısa süre önce hamile olduğunu öğrendi. Benim de çocuğumun olmadığını çok istediğimi biliyor.
Neyse konuya geleyim..
Dün evde bir kurabiye yapmıştım oda fotoğrafını gördü. Canının çektiğini söyledi. Bende sabah evde olanı getirdim zaten 2 tane kalmıştı. Eşim de çok beğendi hepsini bitirmiş. Akşam, onları yarın götürücem yeme demiştim...
Neyse işe geldim. Benden sonra o da geldi. Gelir gelmez çay demlemesini istedik oda işim var ben demleyemem bilmem ne bilmem ne birsürü şey söyledi. Bende konuşana kadar demlerdin valla dedim. Oda gel sen demle o zaman diye benimle laf dalaşına girdi. Sonra elimdeki işi bitirince yanına gittim. Kurabiyeleri verdim. 'Burda bir sürü arkadaşım var onlara getiremediğim için kendisine gizlice verdim.' Ya dedim çok kalmamıştı anca bunu getirdim kimseye göstermeden ye olur mu abla dedim. Döndüm arkamı. Peşimden bağırdı ' yaaa işte gebe olmak böyle birşey merili' diye. O kadar zoruma gitti ki sesimi çıkarmadım yürüdüm yalnız bir yere geçtim bir süre ağladım sonra gözümün yaşını sildim herkesin yanına geçtim bişey olmamış gibi davrandım. Ama hala kalbimde bir taş var sanki. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ağırıma gitti bu laf. Çokta uzun oldu anlatmam biraz detay girdim okuyanlara çok teşekkürler.
Neyse konuya geleyim..
Dün evde bir kurabiye yapmıştım oda fotoğrafını gördü. Canının çektiğini söyledi. Bende sabah evde olanı getirdim zaten 2 tane kalmıştı. Eşim de çok beğendi hepsini bitirmiş. Akşam, onları yarın götürücem yeme demiştim...
Neyse işe geldim. Benden sonra o da geldi. Gelir gelmez çay demlemesini istedik oda işim var ben demleyemem bilmem ne bilmem ne birsürü şey söyledi. Bende konuşana kadar demlerdin valla dedim. Oda gel sen demle o zaman diye benimle laf dalaşına girdi. Sonra elimdeki işi bitirince yanına gittim. Kurabiyeleri verdim. 'Burda bir sürü arkadaşım var onlara getiremediğim için kendisine gizlice verdim.' Ya dedim çok kalmamıştı anca bunu getirdim kimseye göstermeden ye olur mu abla dedim. Döndüm arkamı. Peşimden bağırdı ' yaaa işte gebe olmak böyle birşey merili' diye. O kadar zoruma gitti ki sesimi çıkarmadım yürüdüm yalnız bir yere geçtim bir süre ağladım sonra gözümün yaşını sildim herkesin yanına geçtim bişey olmamış gibi davrandım. Ama hala kalbimde bir taş var sanki. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ağırıma gitti bu laf. Çokta uzun oldu anlatmam biraz detay girdim okuyanlara çok teşekkürler.