Bizimkisi ciddi tembel. Ih ıh diye diye her şeyi gösteriyor istiyor yapınca da konuşma gereği duymamış. Şöyle ki biz onun yerine sadece nefes almamışız. Hadi çık da şu sandalyeye otur demek yerine oturtmuşuz, yemeğiniz bi yedirdik suyunu da üstüne içirdik. Altını da hemen değiştirdik hiçbir şey yapmasına gerek kalmadı istemesine fırsat tanımadık. Ne zamanki bir gün kahvaltıyı geç hazırladım, mutfağa gelip gittikçe onu alma içerde bekle vs derken en sonunda baktı ben karnını doyurmuyorum acıktım dedi. O kadar net öyle güzel tonlamalı ki.. derken yavaş yavaş tek tek kelimeler söylemeye başladı tekrar ederek değil yerinde ve anlamlı. Ama akıcı cümleler henüz anlaşılmıyor.