Psikologla kötü olmazsınız hem dert paylassrak azalır anladığım kadariyla yanınızda olan kimse olmamis anlatamamışşinız atlatamamışsınz kolay degil ve bu kadar uzaması da normal.Maddiyatınız varsa lütfen alın
Psikologla kötü olmazsınız hem dert paylassrak azalır anladığım kadariyla yanınızda olan kimse olmamis anlatamamışşinız atlatamamışsınz kolay degil ve bu kadar uzaması da normal.Maddiyatınız varsa lütfen alınMerhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
psikologla konusurken daha kötü olacaksiniz zaten, hatta ilk dönemler içiniz çıkacak ağlamaktan kendinizi daha bitik hissedeceksiniz daha yorgun belki ama sonunda düzeldiğinizi anlayacaksınız.Merhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
Canım benim Allah babana rahmet eylesin keşke babana o hallerde görmeseydin çok çok üzüldüm. Lütfen eger alabiliyorsan profesyonel bir destek al.Merhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
Çok üzgünüm okurken acını okadar iyi anladım ki nasıl anladın sen anlayamazsın diceksin ama bende babama çok düşkünüm ve şuan Kayınpederim rahatsız aynı zamanda babam da kalpten rahatsız iki babanın korkusunu aynı anda içimde taşıyorum ve bizde kayınpederime aynı şekilde tiyatro gibi oynayıp gidip mutfakda banyoda ağlayıp yine devam ediyoruz hic kolay değil ama sen çok güçlüsün bunun üstesinden de gelirsin rabbim iyi insanlarla karşılaştırsın evli değilsen eğer allah sana tutuncak bir dal versin inşallahMerhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
Tabiki terapi alın. Direnmeninmanası yok. Basınız sağolsun babanız her ne kadar ölmüs olsa da sizin içinizde ondan parça var siz onun kızısınız. Güzel zamanlar anılar biriktirmiş siniz. Terapi ile bu üzüntüyü kontrol altına alabilirsiniz. Anlatın ağlayın rahatlayın . Nasılki miğfemiz ağtıyınca hastaneye gidiyoruz ruhumuz ağrıyımca da gitmeliyiz. Gitmeden kestirip atamazsınız işe yaramaz daha kötü olurum vs bahanelerine sığınmayınMerhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
Ben de annemi kanserden kaybettim , yaşı gençti. Erken bi gidiş oldu.Merhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
böyle bir acı yaşadınız mı peki?Yaptığınız bu hareketlerin hiç biri normal değil ve çok abartılı. Aradan 3 sene geçmesine rağmen aynı şeyleri yaşamaya devam etmeniz desteğe ihtiyacınız olduğunu gösteriyor. Belli ki tek başınıza atlatamıyorsunuz yardım alın.
Uzmana gidip terapi alın. Anlatırken tabi ki kötü olacaksınız amaç birazda o aslında.Merhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
böyle bir acı yaşadınız mı peki?
Allah rahmet etsin size çok büyük sanırlar diliyorum çünkü en büyük acılardan biri kardeş acısı derler.Ben de canim ablami kaybettim 4 ay olacak.4 sene cok aci cekti sayisiz kemoterapi 3 ameliyat ama olmadi kurtaramadik.Mezarina gitmek bana iyi geliyor orda teselli buldugumu ona yakin oldugumu hissediyorum.Ben hastaligini ogrendigim gunden beri antidepresan kullaniyorum buda benim baş etmemi kolaylastiriyor.Ben de artik son günler de ölsün acılarindan kurtulsun huzura ersin diyordum artik ama yok böyle bir acı öldüğün de hissettigim acı gibi bir acı hiç yaşamadım Allah bir daha da nasip etmesin.Hayat bir sekil de devam ediyor cocugun var tutunuyorsun yasayip gidiyorsun ama o özlem çok zor.Çok zor bir daha goremeyecegini düşünmek
AminnAllah rahmet etsin size çok büyük sanırlar diliyorum çünkü en büyük acılardan biri kardeş acısı derler.
Yattığı yer incitmesin
böyle bir acı yaşadınız mı peki?
olmuyor uyumadığım nefes aldığım her an içim yanıyor sürekli onu düşünüp üzülüyorum..Ben yaşadım, babam öldü, herkes de yaşıyor hayatın gerçeği bu. Bir noktadan sonra hepimizin annesi ve babası gidecek, hayatın gerçeği bu. Hepimiz acı çekiyoruz ama bir şekilde kabulleniyoruz zamanı gelince bizler de gidicez aynı şekilde. Ölüm de hayatın bir parçası böylece kabullenmek gerekiyor. Yas denen aktif olarak max 6 ay olmalı, daha fazlası sağlıksız ve yanlış bir durum konu sahibesi bunu kabullenip yardım araman gerekiyor. Aktif yas ben 1 ay yaptım, babam da çok ani ölmüştü felç geçirerek, yaşı da genç sayılırdı sadece 60 yaşındaydı. Şoka da girdim ama bir noktadan sonra kabulleniyorsun kabullenmek zorundasın hayat devam ediyor. Baban da bu şekilde kısılıp kalmanı değil yaşamanı isterdi emin ol.
Oncelikle basiniz sagolsun. Ayni durumu cok sevdigim ablamda yasadim. 5 yil gecti cok zor bir surec. Hala devam ediyor. Gecmeyecek. Ben de sizin gibiydim psikologa gitmek bu konular hakkinda konusmak istemiyordum. Hep erteledim. En sonunda fiziksel rahatsizliklarim cikmaya basladi, kulak agrisi daha sonra da vertigo. Sonrasinda psikolojik tedaviye basladim. Icinizden anlattikca dokuluyor daha da rahatliyorsunuz emin olun. Bu aci hic gecmeyecek hep kalbimizde olacak eksiklikleri. Ama hayat malesef ki devam ediyor. Yasamak zorundayiz. Ablamdan sonra kullanmadigim antidepresan kalmadi. Kendime yaptigim en buyuk kotuluklu o ilaclari kullanmak. Keske en basta terapi alsaydim diye dusunuyordum. Lutfen bir an once terapiye başlayın. Umuyorum ki bizi hep goruyorlar, her zaman yanimizdalar. Mekanlari cennet olsun oncelikle sevgili babanizin, biricik ablamin ve tum kayiplarimizin.Merhaba, babama çok düşkündüm, arkadaşım gibiydi, varlığını hayatım boyunca hissettiren, maddi manevi her anlamda yanımda olan çok iyi bir babaydı ve hayatta en değer verdiğim insandı. 3 yıl önce kanserden kaybettim, 1 yılım onkoloji koridorlarında tiyatro oynamakla geçti, içim kan ağlarken ''-iyi olacaksın'' diye gülümsemekle, onun görmediği yerlerde hüngür hüngür ağlamakla geçti.. En iyi doktorları buldum, özel bir hastanede 2 kere ameliyat ettirdim ama yaşatmayı başaramadım. Gözümün önünde aylarca eridikten sonra bir gece litrelerce kan kusarak gerçekleşen vefatına tanık oldum.. Hemşire dışarı çıkarmak istedi ama çıkmayıp o ana tanık oldum..
Onun vefatından sonra bütün hayatım alt üst oldu, başıma zincirleme şeklinde inanılmaz derecede kötü ve korkunç olaylar geldi normal bir insanın başına gelse asla kaldıramayacağı kadar ağır şeyler yaşadım ama hiçbirisini umursayamadım ne yaşamış olursam olayım sıradan bir olaymış gibi algılayıp birşey hissedemedim, herşeye duyarsızlaştım canım sadece onun için acıyordu.. Hala daha onun için acıyor. Zaman herşeyin ilacı derler ya geçen 3 yıl hiçbişeyi değiştirmedi, hala daha oturup onun için ağlıyorum.. Onu düşünmediğim tek bir an bile yok. Uyurken uyanırken gün içimde hep aklımda ve düşündükçe hep canım yanıyor.
Yaşayanlarınız varmı, bu durum ömür boyu böyle mi devam edecek, açıkcası onun için çektiğim acı geçsin de istemiyorum ama sürekli üzüldüğüm için sağlığım çok bozuldu karnımda son 3 yılda meydana gelen tümörler saptandı, kalbimde sorun çıktı. Oyüzden bu acıyı istemesem de atlatmak zorundayım.. Yardım alın diyeceksiniz ancak ilaç kullanmak istemiyorum terapi görün diyeceksiniz ancak bu durum için psikoloğa gidersem onunla ilgili konuşurken daha kötü olurum diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ne önerirsiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?