- 7 Ağustos 2017
- 9.951
- 37.164
- 548
- 29
- Konu Sahibi Karpuzlu araba
- #1
Meraba.yine uzaklara dalıp gidiyorum konusmak istiyorum biraz sizde isterseniz biraz konuşabiliriz .çocukluğumu anlatmak istiyorum ,annem kötü bı kadın değil ama iyi de değil bisileri yaparken kötü niyet beslediğini düşünmüyorum .psikolojisinin bozuk olduğunu düşünüyorum.her ne olduysa abimi trafik kazasinda kaybettikten sonra oldu .annem kendi evladinin cesedini paramparça olmuş şekilde gördü .sonra babamın aldatmalari falan ben daha küçüğüm ozamanlar annem babama kızıp hortumu eline alıp bizide sokağa atıp kendini aşmaya çalışırdı .tabi cok korkardik mahalldeki komsularimiza feryat figan yardım isterdik.sonra haplar yutardi ambulansla kaldırırlardi hastaneye annemi . Uykudayken gülme krizine girerdi okadar korkardik ki yine komşulardan yardım isterdik ..buarada ben bundan çok fazla nasibimi aldım cok dayak yerdim diğer kardeşlermde yerdi ama benim kadar yemezdi ben arsız bı çocuktum hircindim halada öyleyim aslında .annem dövmese bu sefer en ufak hatamda abime dovdururdu tabi abimde yüz oldu evlenene kadarda dayak yedim ben .bikeresinde su hani tarlaların kenarında böyle sulama için çukur açıyorlar ya ben onun içine girerdim yuzerdim ee deniz yok ben yüzmek istiyorum eğlenmek istiyorum annem geldi beni ordan aldi Ogün öyle bı dayak yedim ki dayaktan ziyada beni dişleriyle etimi koparacakti hala gözümün önüne gelir beni öldurucek sandım çok korktum .temiz bı dayak yedikten sonra burda bı kanal var derin kaç kişi öldu orda bı arkadaşım bel simidiyle girmişti benide çağırdı bende girdim ( dayak yediğim gün) annem beni bakkala gönderdi ben kalktım kanala girdim.komsu gormeseydi benimde sonum ölümdü su beni götürüyordu makasa ulassam zaten parcalanirim .ama gördü kurtardı beni.annsm o gün inanılmaz şekilde bunu yapmama rağmen beni dovmedi hatta çok korkmuştu bana bişi olucak diye.guzelce konuştu girme bidaha dedi tamam dedim.ama o olay baya bı travma oldu bende annem dişleri etime geçirdiğinde ki yasadigim korkunun haddi hesabı yok .anneme benzemekten hep çok korktum .ve hep kendime söz verdim ben annem gibi dovmucem çocuğumu dedim dovmedim ama kızdım kızıyorum sonra okadar üzülüyorum ki kendimi yiyip bitiyorum vicdan azabından gözüme uyku girmiyor.benim çocugumda ilerde annem bana kızardı diye bahsederdi tıpkı benim suan annemden bahsettiğim gibi
kendimi onun yerine koyuyorum çok zor Allah kimseyi evladiyla sinamasin.suan hiçbirimiz abimizin mezarına bile gitmiyoruz .ama abim 14 yaşındaydı rahmetli olduginda annem geldi 54 yaşına hala 2 .3 günde bir mezarına gider
icin travmanin acısını sizden cikarmis maalesef
:)
