anne ve babamla yaptığım Pazar kahvaltılarını özledim...okul ya da iş dönüşü annemin beni her zaman kapıda karşılamasını özledim... yaptığımız alışverişleri özledim... yemeklerini özledim...ellerini özledim...babamın ayak seslerini özledim... her akşam kapıda sadece ona ait olduğunu bildiğim anahtar sesini özledim... her gece uyudum mu diye beni kontol etmesini, öpmesini özledim... gözlerini özledim...kardeşimin abla bunu mu giyiyim şunu nu diye sormasını, verdiğim cevaptan tatmin olmayınca peki ya bu nasıl demesini özledim... gülüşünü özledim sıpanın... ve on yedi yaşımı özledim en çok...gençliğimi, heyecanlarımı, heveslerimi, tutkularımı özledim...