Merhaba öncelikle. Konu çok uzun olabilir fakat anlatmak geliyor içimden. Çocukluk aşkımla ilkokulda tanıştık ne kadar sevgili olunursa o kadar sevgili olduk o yaşlarda iyi kötü beraber büyüdük ettik falan fistan derken ayrıl barış ayrıl barış en sonunda ben üniversiteye kendisi askere gitti o dönemlerde de çok iyiydik askerden geldikten sonra ben üniversitedeyken altı bomboş olan beni aldattın bahanesiyle ayrıldı çok yalvardım ettim dinlemedi ve inceldigi yerden kopsun dedim ve tamamen ayrıldım. Üniversitenin 2.senesinde birisiyle tanıştım arkadaş ortamı vesile oldu bı cafede garson olarak çalışıyordu aramızda 5 yaş vardı ve çok anlayışlı birisiydi. İlk başlarda ilişkiden çıkalı çok olmadığı için (5 ay) sevgili olmak istemedim sadece arkadaş olarak devam etmek istedim ve işler istediğim gibi gitmedi bı anda sevgili olarak buldum kendimi. 5 kız arkadaşım vardı o dönemde çok samimi olduğum aynı sofradan beraber yemek yediğim beraber uyuduğum insanlar. Her dışarı çıktığımda onlarda olurdu yanımızda erkek arkadaşımın arkadaşları vs hep beraber olurduk. Dediğim gibi hiç beklemediğim anda gelen bı şansmış gibiydi benim için. Sevgili olduğumuz 2.ayda babasının kalp rahatsızlığı oldu ve hastanede yatmaya başladı ve beni ziyaretine götürmek istediğini vs söyledi ve bu bahaneyle ailesiyle tanışmış bulundum. İlişkinin 3.4.5. ayına kadar her şey o kadar güzel o kadar muazzam ilerliyordu ki size anlatamam. Ailesi ailem gibi olmuştu. Sürekli gidiyordum, beraberdik. İlişkinin 5.ayının ortalarında bı soğukluk oldu ve ortada hiçbir şey yokken ayrılmak istediğini söyledi. Bende nedenini sorguladım falan fistan derken kendisinin ruhsatlı bı silahı olduğunu bu silahla bı arkadaşının birisini vurduğunu ve silah onun üzerine olduğu için suçu onun üstüne atacağını vurulan kişinin ailesinin belalı olduğunu ve benim başımı belaya sokmak istemediğini gibi bı yalan söyledi. O an inandım ve iyi gününde yanindaysam kötü gününde de yanında olmalıyım gibi bı düşünceye kapıldım ve ondan ayrılmamak için gurur falan dinlemeden yalvardım. Galiba kendi kaderimi kendim yazdım. Sonra tekrar birleştik Mart ayı marteniçka vardır oralarda aramız iyiye dönüyor gibiydi bana bilekligini verdi ailesiyle bağım hâlâ devam ediyordu falan fistan derken bı anda tekrar ayrıldı ve ben tekrar peşinden koşan taraf oldum. Psikolojik olarak bitik durumdaydım tam donem arkadaşlarım onları ihmal ettiğimi düşünerek benimle aralarına mesafe koymuştu ve ortada kalmış,çaresiz,kimsesiz hissettim. Ben koştum o kaçtı derken tekrar flört etme gibi bı durum oldu onlara gidip kaldım ettim ve o gece telefonuna bı mesaj geldi o uyuyor ben içeride sahuru bekliyordum annesiyle sohbet ediyorduk falan derken mesaja bakmam gerektiği dürtüsü oluştu içimde. Instagram'dan bı mesaj bı kız ismi sen bilirsin:) yazmış neye uğradığımı şaşırdım ve o an kendi hesabımdan kıza yazdım kızda daha 3 4 gündür tanıştıklarını, onun çalıştığı cafeye gidip kendisine yürüdüğünü ilişki olduğunu bilse kesinlikle konuşmayacağını vs vs söyledi ve kıza teşekkür ederek konuşmayı bitirdim(bu arada kız konuştuklarının ssni attı ve yeni tanışan iki insan gibi nerelisin vb sorular) daha sonra erkek arkadaşımı kaldırdım ve neler olduğunu sordum o an bana saçma sapan bı yalan söyledi ve ben sadece bu gece sana son kez sarılıyorum dedim ağzımdan sadece bu çıkti. O da bana sarıldı yok öyle bir şey tarzı bir şey söyledi etti o uyudu ben ağlayarak sabahı sabah ettim. Sonraki gün okulum bittigi için finallerim daha doğrusu son finallerim eve döndüm. Eve döndüğümde beni her yerden engellemisti. Bı anda kızın profiline girdim ve çiçek gelmiş ona onu paylaşmış o an bir şeyler anladım. Çok uzun olmaması adına şu andan itibaren kısa kesiyorum. Kızla tekrar konuştum kız benim hasta olduğumu hatta deli raporum olduğunu erkek arkadaşım sandığım kişiyle hiç olmadığımı söyledi. Fotoğraflarımızı attım shop dedi inanmadı. Her neyse bu olaylardan 1 hafta sonra bütünleme sınavım vardi ve son sınavım verdiğimde okul bitecek. Onun için tekrar döndüm oraya. Yurtta zaten yapayalnızdım. Gece geç uyumuştum ve sabah saat 9 gibi uyandım garsonluk yaptığı yerdeki kızla instadan takiplesiyorduk ve bı Snap gördüm " yarın cafe bı iki saatliğine kapalı. Abim evleniyoooo" içime kurt düştü ve aradım eski erkek arkadaşımı. Sordum evleniyor musun dedim yok ne evlenmesi daha 10 gün olmadı niye saçma sapan şeyler uyduruyorsun vs demeye başladı tamam diyip kapattım daha sonra öğrendim gerçeği tabii evleniyormuş. Gerçeği öğrendiğimden emin olduğunda ise beni arkadaşından arayarak evlendiğini doğruladı. Çok mutlu olacağını hatta bana fotoğraflarını atacağını falan söyledi. Nikahina çağırdı Tamam diyebildim sadece. Her neyse benim o şehirden ayrıldığım gün nikah masasına oturdular. Evlendiler. Dediklerini yapıp yatak odasında absurd bı fotoğraftan bahsetmiyorum instaya atılabilecek bı fotoğraftan bahsediyorum ayna karşısında çekilmiş 3 4 fotoğrafını attılar. O dönem 1 ayda 10 kilo kadar verdim. Şimdi ben yakın zamanda nişanlanıyorum bu en başında bahsettiğim çocukluk aşkımla. Her şeye rağmen,tüm olan biten şeyi bilmesine rağmen arkamda dağ gibi durdu. Ama bazen bu olay aklıma geliyor,kendimi çok çaresiz, aciz hissediyorum. Bu olanlar çok basit mi? Ben mi abarttım? Çocukları olmuş bu arada onunda fotoğrafını paylaşmaya ihmal etmediler. İçimi dökmeye ihtiyacım vardı. Teşekkür ederim şimdiden okursanız şayet.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Geçmişi aşamamak. Aldatımayı unutamamak. Sorun tam olarak bu.
- Konu Sahibi Fdiyorki1
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 10 Ekim 2020
- 1.997
- 8.758
İnsanlar uyuyor bu saatte, ondan dolayı aktif değildir site. Konu silmek yasak banlanırsınız. Derdinizi mümkün olduğu kadar kısa ve paragraflara ayırarak tekrar yazın isterseniz.
- 14 Ekim 2016
- 6.915
- 46.332
- 13 Haziran 2017
- 333
- 403
- 11 Aralık 2018
- 36.869
- 227.239
Üye olurken önünüze çıkan kuralları okuyun gözünüzü seveyim. Konu silmek yasak.
Başlığa cevaben unutamıyorsanız affetmeyeceksiniz, bu kadar basit.
- 19 Eylül 2018
- 13.339
- 35.167
- Durum
