Merhaba, önceki konularımdan birinde psikolog ile konuşacağımı söylemiştim ve psikologla konuştum ona yaşadığım her şeyi anlattım ve bana sorduğu sorularla kendimle ilgili birçok konunun farkına varmamı sağladı bana çok iyi geldi, zaten burda önceki anlattığım bazı konularda da sizlerin görüşleriyle aslında farkındalığa varmıştım sizlere çok teşekkür ederim, aklım başıma geldi resmen ve kendime nasıl bu kadar haksızlık etmişim kendime o kadar üzüldüm ki o kadar pişmanım ki kendimi bu duruma getirdiğime, lisede üniversitede kendimi hep ezdirdim, beni sevmeyenleri sevdim resmen, bana pislik gibi davrananlardan sevgi dilenecek duruma getirmişim kendimi, iyi insanlarda oldu hayatımda tabiki ama hem arkadaşlık hem aşk olarak ben hep kötü niyetli kendime uygun olmayanlardan beni sevmemelerine rağmen sevgi dilenmişim, kız yada erkek arkadaşlık kurmak istemişim ve kendimi değersiz birine çevirmişim resmen,
psikologta bana anksiyetenin nedeni de bu dedi yani kendimi o kadar değersiz biri yapmışım ki sosyal ortamlardan korkmuşum, üniversite hayatımı da biliyorsunuz hayalimdeki gibi olmadı kendimi uzaklaştırdım herkesten, arkamdan konuşulduğunu kendi gözlerimle gördüm ve yalnız bir şekilde bitirdim okulu sınıfta benim gibi sessiz bir erkekle oturdum hep ve okuldayken yalnız hissettim ve depresyona girip saçlarımı erkek gibi kestim mezuniyetime bile gitmedim, yanlış birinide sevdim bu süreçte o da bana kötü davrandı arkamdan konuştu bu konuyu önceden ayrıntılı anlatmıştım zaten, şu an düşününce kendime büyük haksızlık ettim, keşke en çok kendimi sevseydim kendimi düşünseydim geçmişteki hatalarımı yapmasaydım, aklım başıma yeni geldi ve psikologla da konuşup artık kendimi affettim, kendimi seviyorum artık değerimin farkına vardım, insanları yeterince tanımıyordum eskiden ama artık tanıyorum ve artık kendime haksızlık etmeyeceğim ve edilmesine de izin vermeyecem, hayatıma artık yeni birini alıp onunla kendi değerimi düşürmeden aşk yaşayacam, arkadaşlık ilişkilerimde aynı şekilde verilen değere göre değer verecem.
Yaşadığım her şeyi bilen yıllardır beni tanıyan arkadaşım var ve ayrıca üniversiteden arkadaşlarım da bazen bana yazıyorlar, ve bu arkadaşlarımla her konuştuğum zaman acaba beni değersiz mi görüyorlar eski halimden dolayı diye düşünüyorum ve onlarla her konuştuğumda kendimi kötü hissediyorum, üniversitedeki halim aklıma geliyor kendime eskiden yaptığım haksızlıklar falan, diğer arkadaşım zaten her şeyimi biliyor onda da aynı durumu yaşıyorum, psikoloğa bu durumu sordum ama tam net bir cevap vermedi, sizlerin düşüncesini merak ettim, sizce bu arkadaşlarımla konuşmaya devam edeyim mi, beni hep eski halimle mi değerlendirecekler, artık kendimle ilgili bir şey anlatmayacağım onlara ama bilemedim, okuduğunuz için ve görüşleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
psikologta bana anksiyetenin nedeni de bu dedi yani kendimi o kadar değersiz biri yapmışım ki sosyal ortamlardan korkmuşum, üniversite hayatımı da biliyorsunuz hayalimdeki gibi olmadı kendimi uzaklaştırdım herkesten, arkamdan konuşulduğunu kendi gözlerimle gördüm ve yalnız bir şekilde bitirdim okulu sınıfta benim gibi sessiz bir erkekle oturdum hep ve okuldayken yalnız hissettim ve depresyona girip saçlarımı erkek gibi kestim mezuniyetime bile gitmedim, yanlış birinide sevdim bu süreçte o da bana kötü davrandı arkamdan konuştu bu konuyu önceden ayrıntılı anlatmıştım zaten, şu an düşününce kendime büyük haksızlık ettim, keşke en çok kendimi sevseydim kendimi düşünseydim geçmişteki hatalarımı yapmasaydım, aklım başıma yeni geldi ve psikologla da konuşup artık kendimi affettim, kendimi seviyorum artık değerimin farkına vardım, insanları yeterince tanımıyordum eskiden ama artık tanıyorum ve artık kendime haksızlık etmeyeceğim ve edilmesine de izin vermeyecem, hayatıma artık yeni birini alıp onunla kendi değerimi düşürmeden aşk yaşayacam, arkadaşlık ilişkilerimde aynı şekilde verilen değere göre değer verecem.
Yaşadığım her şeyi bilen yıllardır beni tanıyan arkadaşım var ve ayrıca üniversiteden arkadaşlarım da bazen bana yazıyorlar, ve bu arkadaşlarımla her konuştuğum zaman acaba beni değersiz mi görüyorlar eski halimden dolayı diye düşünüyorum ve onlarla her konuştuğumda kendimi kötü hissediyorum, üniversitedeki halim aklıma geliyor kendime eskiden yaptığım haksızlıklar falan, diğer arkadaşım zaten her şeyimi biliyor onda da aynı durumu yaşıyorum, psikoloğa bu durumu sordum ama tam net bir cevap vermedi, sizlerin düşüncesini merak ettim, sizce bu arkadaşlarımla konuşmaya devam edeyim mi, beni hep eski halimle mi değerlendirecekler, artık kendimle ilgili bir şey anlatmayacağım onlara ama bilemedim, okuduğunuz için ve görüşleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
