- 8 Mayıs 2012
- 966
- 1.934
- 333
Merhaba;
Çok uzun zaman önce birinden ayrıldım. Hani gördüğünüzde, işte bu benim olacak dediğiniz cinsten biriydi benim için. Ancak benim aptallığım yüzünden ayrıldık.
İki yıl sonra geri dönmek istediğimde evlenmiş olduğunu gördüm. O dönem berbattı benim için ama zamanla duruma karşı birşey hissetmemeye başladım ve artık aklıma geldiği zamanlar onun ve ailesi için sadece hayır dua ediyorum. Stalklamam yok, haklarında hiç birşey bilmiyorum ve merakta etmiyorum, benim için yıllar önce kapanmış bir konu sadece.
Sorunuma gelecek olursam; hayatıma bahsettiğim kişiden öncede sonrada birileri girdi ancak ben dibe çöküşlerimde, üzüntülerimde hep onun yokluğunu hissettim.
Yani mesela birinden ayrıldım diyelim oturup onun için üzülmem gerekir değil mi ancak ben ilk yeni ayrıldığım kişiye üzülsemde zaman sonra bu ona kayıyor.
Onun hayatımda olmayışına yüzlercekez başasarıp üzülüyorum. Bu sadece mutsuz olduğum zamanlar böyle, mutlu olduğum zamanlar aklımın ucundan bile geçmiyor.
İşte bunu anlamıyorum niye böyleyim, neden bu aptal durumdan kurtulamıyorum?
Onunla son konuşmamızda benim kimseyle yapamayacağımı ve günün birinde pişman olacağımı söylemişti. Şimdi diyorum acaba ahımı tuttu. O zamanlar ondan keyfi olarak
ayrıldığımı sanıyordu ve benimde onun gibi mutsuz olduğumu bilmiyordu yani bu durumda o ah etmiş olsa o ahın tutmaması gerekmez mi?
Bu durumdan çok sıkıldım, hayatımın hiç bir anında aklıma gelmesini istemiyorum. Bunu nasıl başarabilirim sizce, yada başarabilir miyim?
Çok uzun zaman önce birinden ayrıldım. Hani gördüğünüzde, işte bu benim olacak dediğiniz cinsten biriydi benim için. Ancak benim aptallığım yüzünden ayrıldık.
İki yıl sonra geri dönmek istediğimde evlenmiş olduğunu gördüm. O dönem berbattı benim için ama zamanla duruma karşı birşey hissetmemeye başladım ve artık aklıma geldiği zamanlar onun ve ailesi için sadece hayır dua ediyorum. Stalklamam yok, haklarında hiç birşey bilmiyorum ve merakta etmiyorum, benim için yıllar önce kapanmış bir konu sadece.
Sorunuma gelecek olursam; hayatıma bahsettiğim kişiden öncede sonrada birileri girdi ancak ben dibe çöküşlerimde, üzüntülerimde hep onun yokluğunu hissettim.
Yani mesela birinden ayrıldım diyelim oturup onun için üzülmem gerekir değil mi ancak ben ilk yeni ayrıldığım kişiye üzülsemde zaman sonra bu ona kayıyor.
Onun hayatımda olmayışına yüzlercekez başasarıp üzülüyorum. Bu sadece mutsuz olduğum zamanlar böyle, mutlu olduğum zamanlar aklımın ucundan bile geçmiyor.
İşte bunu anlamıyorum niye böyleyim, neden bu aptal durumdan kurtulamıyorum?
Onunla son konuşmamızda benim kimseyle yapamayacağımı ve günün birinde pişman olacağımı söylemişti. Şimdi diyorum acaba ahımı tuttu. O zamanlar ondan keyfi olarak
ayrıldığımı sanıyordu ve benimde onun gibi mutsuz olduğumu bilmiyordu yani bu durumda o ah etmiş olsa o ahın tutmaması gerekmez mi?
Bu durumdan çok sıkıldım, hayatımın hiç bir anında aklıma gelmesini istemiyorum. Bunu nasıl başarabilirim sizce, yada başarabilir miyim?
Bu açıdan düşününce mantıklı geliyor, en azından daha az can sıkıyor.
