Geleceğimizden şüpheliyim...

x_girl_y0

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Eylül 2012
2.905
2.327
198
Yeri geldi konu açtım, yeri geldi bir çok konuya yorum yaptım. Bugün de içim çok sıkıldı, hem paylaşmak hem fikir almak adına açıyorum konumu...

Daha öncelerden denk gelen olmuştur yaptığım yorumlardan ya da konularımdan... Eşimle evliliğimiz çok sıkıntılı başlamıştı. Düzeltmek adına aile danışmanına da gittik. Hatta ben ilaç kullanmaya başladım. Ama kullandığım ilaç sadece beni daha sakin birisi yapıyor. Eşim ise daha önce yapmayacağım diye söz verdiği şeyleri, tekrarladığı vakit benim içimdeki az buçuk olan güven iyice kopuyor. Tavır ve davranışları bazen öyle bir oluyor ki, Allahım ben nasıl sevip evlenmişim diyorum. Sonra aramız düzelince, geliyor sarılıyor, şaklabanlık yapıyor güldürmeye çalışıyor ama "sen boş yere surat yaptın ben gayet güzel bir şekilde söyledim diyor" Nasıl anlatsam bilmiyorum, bazen yaptığı şeyin farkında olmuyor ben açıklayınca da kabul etmiyor. Hatta ben öyle demedim diyor. Çıldırma noktasına geliyorum. Ve ne yazık ki geleceğe dair umutla bakamıyorum...
 
Mektup yazın, düşüncelerinizi anlatan?

Mektubun amacı şu, sizi dinlememe konuyu kesme bölme saptırma ihtimalini sıfırlıyor, siz de daha derli toplu anlatabiliyorsunuz düşüncelerinizi.

Konuşun eşinizle halletmeye çalışın aile danışmanına tekrar gidin.. Boşanmak son çare olsun
 
Mektup işine evliliğin ilk zamanlarında gidiyordum. Yazıyordum anlatıyordum... Pek farkeden birşey olmuyor, okusa da sen böyle yazmışsın ama böyle değil diyor. Evlilik danışmanından çok memnun kalmıştık, özellikle ailesiyle görüşmemem eskileri hatırlatmaması konusunda, çok şükür o konuyu aştık. Ama eşimin tarif edemediğim bir siniri var, öyle bir anda öyle bir ses tonuyla cevap veriyor ki (durduk yere), özellikle mesela işi yoğun sabahtan akşama kadar 1 sefer aramışım neşeli neşeli açıyorum telefonu, tahammülsüzlükle konuşuyor (sonuçta çok sıkışık olduğunu ben bilemem değil mi?) Yani bir sıkıntıya girdiğinde bana patlıyor, sonrasında moralimin bozulmasını anlamıyor ve bu birikmişlik artık beni boğuyor :(
 
Mektup işine evliliğin ilk zamanlarında gidiyordum. Yazıyordum anlatıyordum... Pek farkeden birşey olmuyor, okusa da sen böyle yazmışsın ama böyle değil diyor. Evlilik danışmanından çok memnun kalmıştık, özellikle ailesiyle görüşmemem eskileri hatırlatmaması konusunda, çok şükür o konuyu aştık. Ama eşimin tarif edemediğim bir siniri var, öyle bir anda öyle bir ses tonuyla cevap veriyor ki (durduk yere), özellikle mesela işi yoğun sabahtan akşama kadar 1 sefer aramışım neşeli neşeli açıyorum telefonu, tahammülsüzlükle konuşuyor (sonuçta çok sıkışık olduğunu ben bilemem değil mi?) Yani bir sıkıntıya girdiğinde bana patlıyor, sonrasında moralimin bozulmasını anlamıyor ve bu birikmişlik artık beni boğuyor :KK43:
Benim eşimde aynı valla.işleri çok yoğun ve stresli.bazen gün içinde o isteyken aradığımda ters ters yanıt verebiliyor.ilk zamanlar bozuluyordum şimdi pardon uygunsuz zamanda aradım deyip kapatıyorum sonra o uygun olunca arayıp neden aradığımı soruyor.
Eşler arasında bazen iletişimsizlik olabiliyor bunu aşmanın tek yolu empati kurmak ve sabırlı olmak.
İki tarafta bunu yapmak zorunda.biz kadınlar biraz daha duygusal ve hassas bir yapıya sahip olduğumuz için hemen kırılıyoruz..anlatın ona hislerinizi. .oda size anlatsin.çözülmeyecek bir sorun gibi gelmedi bana aranızdaki sorun..
 
erkekler hep böyle.daha doğrusu insanlar.hatalarını kabul eden ve özeleştiri yapabilen insan çok az. biz de sizin durumunuzdayız konu boşanmaya gelince boşanmıyor aile terapistine gidiyoruz aylardır.hiçbi ilerleme yok.biz sanırım anlaşamıyoruz hayata bakışlarımız farklı aslında bu kadar net diye düşünüyorum.

sizin durumunuz da böyle bence.beklentiler ve mizaçlar farklı.
 
Tek tek alıntılamak yerine toplu bir mesaj yazayım dedim.

Önceleri evet tahammülsüzdüm, sinirlerim çok yıpranmıştı. Psikoloğumun dediği herşeyi yaptım, şuan iyiyim ama doğru tek taraflı olmuyor.

Mesela, uygunsuz bir zaman da arayınca "pek müsait değilim birazdan arayım" dediği de oluyor, ama çok sıkışmış birşeye sinirlenmişse "müsait değilim" demek yerine normal konuşmaya başlıyoruz (sonuçta bilemem ne derece sıkışık olduğunu) sonra sitemle azarlarcasına öyle bir laf ediyor ki... Bana dese ki "müsait değilim" tamam diyip hemen kapatıyorum zaten.

Ya da mesela bir sefer marketteyiz, iş yerine bir iki birşey aldı, eve bir iki birşey aldık. Dedi ki, hepsinin faturasını iş yerine kestirelim.(Daha önce de aynı mevzu oldu, muhasebedekiler alamada zorlandılar. Bende dedim ki, kestirelim sorun değil ama bak muhasebedekiler arıyor bunu bunu almışsınız diye, parasını biz cebimizden ödememize rağmen sanıyorlar ki iş yerinin parasıyla aldık. Hem millet neden bilsin ben evime ne kadarlık kahvaltılık almışım, ne malzeme almışım. Tamam dedi o zaman konu kapandı) Dedim ki bende ama bunu daha önce de konuştuk ayrı kestirelim. elimdekileri çekiştire çekiştire aldı ve azarlarcasına "iyi iyi tamam" dedi.

Geçen sefer yine bir olay oldu ters cevap verdi. Haliyle bozuldum. Sonra diyor ki suratını düzelt, surat asacağın birşey yok. Dedim ki, bak sen farkında olmayabilirsin ama ben kırıldım canım sıkıldı, hiçbirşey olmamış gibi boynuna atlamamı mı bekliyorsun. Neşeli neşeli olmak içimden gelmiyor dedim (normalde çok neşeli şakacı şen şakrak biriyim), boşa surat ediyorsun kırılcak birşey yok diyor. Yahu buna sen nasıl karar veriyorsun...

Aslında tek tek olan şeyler ama iddialaşır gibi. Mesela son günlerde kpss ile ilgili dava falan haberlerde gördük, kaç yıldır hazırlanıyorum bende. Dedim ki "valla soruları çaldılarsa, haksız yere insanların hakkına girdilerse cezalarını çeksinler". Eşim öyle bir iddialaşıyor ki, belki onlar masum belki komplo kurdular vs. En sonunda dedim ki, seni tanımasam, seni öğretmen sanıcam ve soruları sende aldın sanıcam. Neden bana bu kadar zıt konuşuyorsun dedim. Sen yanlış anlıyorsun ben niye onları savunayım diyor. Hatta yanımda annem de vardı, neyse artık kapatalım konuyu falan dedi.
 
sınırlarınızı en iyi kendiniz bilirsiniz.
yani hakikaten idare edemiyosanız kendinizi kandırmayın.
ama idare edilebilir biri olmasına rağmen kendi kendinizi dolduruyo da olabilirsiniz.
sizi ve eşinizi iyi tanıyan birine fikirlerini sorun.
hiç bişeyde tamamen haklı ya da haksız taraf yoktur.
 
hmm.
şimdi okudum yukardaki örnekleri.
evet sinir bozucu şeyler ama çok takmazdım sanırım ben.
yani biraz unutkan ve üslupsuz.
size karşı değil ama sanırım genel tarzı o.
biraz değişebilir ama tam istediğiniz gibi olmaz.
bunun için de bana kalırsa boşanılmaz.
ama siz çok takmışınız belli.
çok odaklanmayın eşinize.
düşündükçe büyür içinizde.
 
İdare etme konusunda çok çabalıyorum. Ama koyun gibi de güdemem ki onu. Hani o bağırsın, insanlar dönüp bana baksın, ben çok utanırım. Hayatımda böyle birşey görmedim çünkü. Annem diyor ki, o seni çok seviyor ama yaptığının farkında değil, huy olarak böyle sanırım. Yetişme şekli vs de sanırım bunda etkili. Biz sevgiyle büyüdük ama eşimin kültürü daha farklı, belki o yüzden. Düşünüyorum bugün idare ettim yarın ettim, 3 sene oldu. Ben hala geleceğimize parlak bakamıyorum. Mesela bir çocuğumuzun olduğunu düşünemiyorum bile.
 
hmm.
şimdi okudum yukardaki örnekleri.
evet sinir bozucu şeyler ama çok takmazdım sanırım ben.
yani biraz unutkan ve üslupsuz.
size karşı değil ama sanırım genel tarzı o.
biraz değişebilir ama tam istediğiniz gibi olmaz.
bunun için de bana kalırsa boşanılmaz.
ama siz çok takmışınız belli.
çok odaklanmayın eşinize.
düşündükçe büyür içinizde.


İşte herşey güllük gülistanlık iken bir bunlar olsa öper başıma koyarım. O kadar çok şeyini kabul ettim ki. Hepsini geçmişe gömüyorum geçmiş geçmişte kalmış diyorum. Ben ona gayet saygılı davranırken, bu şekilde tavır görmek cidden üzüyor. Doğru diyorsunuz, biraz değişse bile istediğim gibi olmaz. Zaten zamana bıraktım ama son 1,5 aydır mutlu olduğum gün sayısı çok azdır. Bakalım nereye kadar gidecek...
 
Bazı konularda haklısınız, bazılarında haksız. Benim esimde yogun tempoda calisir genelde kalkip "askimmm naggbberrr" diye aramam adamı. Cunku bana yapilsa bende azarlarım. O musait oldugu zamanlarda arar beni zaten. Burada sizi haklı bulmadım.
Ama eşinizinde bazı fevri çikışları var. Siz baya uyumsuz, iletisimsiz bir ciftsiniz. Ite kaka, terapistle filan zorla evlilik yurutuyorsunuz. Buradan bakinca birbirinize zor tahammul ediyorsunuz gibi gorunuyor. Evlilik çatırması görüyorum. Böyle devam ederse..
 
Sinirli bi koca da çok zor. Bi anda parlayıp hiç bisey olmamış gibi davranmaları insanı deli ediyor zaten.bu huy meseleside pek tedavi edilir bisey ddeğil. Kendinize bi zaman verin iyi düşünün esinizi inceleyin. Grleceginizde esinizle beraber bi umut goremiyosaniz doğru kararı vereceksinizdir. Ama mutsuz ve huzursuz bi yaşam icin de yaşamak zorunda değilsiniz.
 
Bazı konularda haklısınız, bazılarında haksız. Benim esimde yogun tempoda calisir genelde kalkip "askimmm naggbberrr" diye aramam adamı. Cunku bana yapilsa bende azarlarım. O musait oldugu zamanlarda arar beni zaten. Burada sizi haklı bulmadım.
Ama eşinizinde bazı fevri çikışları var. Siz baya uyumsuz, iletisimsiz bir ciftsiniz. Ite kaka, terapistle filan zorla evlilik yurutuyorsunuz. Buradan bakinca birbirinize zor tahammul ediyorsunuz gibi gorunuyor. Evlilik çatırması görüyorum. Böyle devam ederse..

Yok yanlış anlaşılmasın. Evden çıkarken bazen sorarım nasıl geçecek günün, bazen der çok yoğunum (eğer öyle derse acil durumda bile mesaj atarım, müsait olunca ararmısın diye), bazen der ki, bugün hep ofisteyim (ofis temposu daha rahat) Ki sadece iş yerindeyken arama mevzusu değil. Misal, haftasonu tatili diyelim,Evde acil birşeye ihtiyaç oldu ve mesela yakındaki markete birşey almaya gitti, aradan 1 saat geçti, ister istemez merak ederim. 5 dakikada gelmesi gerekirken eğer işi uzayacaksa, bana söylesin ki bende kendimi ona göre ayarlayım. Aslında normal şekilde konuşulup halledilecek şeyler ama bazen öyle bir laf ediyor ki ben anlayamıyorum... Evet gerçekten uyumsuz bir çiftiz, bende ne yazık ki farkındayım.
 
Tek tek alıntılamak yerine toplu bir mesaj yazayım dedim.

Önceleri evet tahammülsüzdüm, sinirlerim çok yıpranmıştı. Psikoloğumun dediği herşeyi yaptım, şuan iyiyim ama doğru tek taraflı olmuyor.

Mesela, uygunsuz bir zaman da arayınca "pek müsait değilim birazdan arayım" dediği de oluyor, ama çok sıkışmış birşeye sinirlenmişse "müsait değilim" demek yerine normal konuşmaya başlıyoruz (sonuçta bilemem ne derece sıkışık olduğunu) sonra sitemle azarlarcasına öyle bir laf ediyor ki... Bana dese ki "müsait değilim" tamam diyip hemen kapatıyorum zaten.

Ya da mesela bir sefer marketteyiz, iş yerine bir iki birşey aldı, eve bir iki birşey aldık. Dedi ki, hepsinin faturasını iş yerine kestirelim.(Daha önce de aynı mevzu oldu, muhasebedekiler alamada zorlandılar. Bende dedim ki, kestirelim sorun değil ama bak muhasebedekiler arıyor bunu bunu almışsınız diye, parasını biz cebimizden ödememize rağmen sanıyorlar ki iş yerinin parasıyla aldık. Hem millet neden bilsin ben evime ne kadarlık kahvaltılık almışım, ne malzeme almışım. Tamam dedi o zaman konu kapandı) Dedim ki bende ama bunu daha önce de konuştuk ayrı kestirelim. elimdekileri çekiştire çekiştire aldı ve azarlarcasına "iyi iyi tamam" dedi.

Geçen sefer yine bir olay oldu ters cevap verdi. Haliyle bozuldum. Sonra diyor ki suratını düzelt, surat asacağın birşey yok. Dedim ki, bak sen farkında olmayabilirsin ama ben kırıldım canım sıkıldı, hiçbirşey olmamış gibi boynuna atlamamı mı bekliyorsun. Neşeli neşeli olmak içimden gelmiyor dedim (normalde çok neşeli şakacı şen şakrak biriyim), boşa surat ediyorsun kırılcak birşey yok diyor. Yahu buna sen nasıl karar veriyorsun...

Aslında tek tek olan şeyler ama iddialaşır gibi. Mesela son günlerde kpss ile ilgili dava falan haberlerde gördük, kaç yıldır hazırlanıyorum bende. Dedim ki "valla soruları çaldılarsa, haksız yere insanların hakkına girdilerse cezalarını çeksinler". Eşim öyle bir iddialaşıyor ki, belki onlar masum belki komplo kurdular vs. En sonunda dedim ki, seni tanımasam, seni öğretmen sanıcam ve soruları sende aldın sanıcam. Neden bana bu kadar zıt konuşuyorsun dedim. Sen yanlış anlıyorsun ben niye onları savunayım diyor. Hatta yanımda annem de vardı, neyse artık kapatalım konuyu falan dedi.

Arkadaşım evlilik ciddi bir iştir. Bu yazdıklarınız nedir Allah aşkına? Ne kadar kolay harcıyorsunuz her şeyi. Bence eşinizi sevmiyorsunuz yoksa böyle saçma sapan şeylerden insan evliliğiyle ilgili şüpheye düşmez, gelecek kaygısı yaşamaz.

Yazık vallahi. Sonumuz ne olacak bilmem önüne gelen olur olmaz sebeplerden boşanıyor.

PS: Boşanmaya kesinlikle karşı değilim ama önemli nedenler olmalı.
 
Sinirli bi koca da çok zor. Bi anda parlayıp hiç bisey olmamış gibi davranmaları insanı deli ediyor zaten.bu huy meseleside pek tedavi edilir bisey ddeğil. Kendinize bi zaman verin iyi düşünün esinizi inceleyin. Grleceginizde esinizle beraber bi umut goremiyosaniz doğru kararı vereceksinizdir. Ama mutsuz ve huzursuz bi yaşam icin de yaşamak zorunda değilsiniz.

Zamana bıraktım, tam diyorum ki herşey düzeliyor, iyi geleceğimiz olabilir gibi... Öyle bir davranış sergiliyor ki tüm güzellikleri alıp götürüyor. Yani nasıl güvenicem ben hiç bilmiyorum. Terapiste gidince anlatıcam hepsini, ilk zamanlar baya yararı olmuştu. Ama huy değişir mi bilmiyorum. Yani eşimi seviyorum tamam ama bazen öyle bir anlamıyor ki ve iddialaşıyor ki sanki sokak arkadaşıyım. İfrit oluyorum.
 
Arkadaşım evlilik ciddi bir iştir. Bu yazdıklarınız nedir Allah aşkına? Ne kadar kolay harcıyorsunuz her şeyi. Bence eşinizi sevmiyorsunuz yoksa böyle saçma sapan şeylerden insan evliliğiyle ilgili şüpheye düşmez, gelecek kaygısı yaşamaz.

Yazık vallahi. Sonumuz ne olacak bilmem önüne gelen olur olmaz sebeplerden boşanıyor.

PS: Boşanmaya kesinlikle karşı değilim ama önemli nedenler olmalı.

Evliliğin ciddi bir iş olduğunun farkındayım. Zaten farkında olmasam evlenmeden ayrılırdım. Az mücadele etmedim ki ben... Şuraya neler yaşadığımı yazsam çok bile durmuşsun dersiniz. Eşimi zamanla ve sevgiyle kazandım. Çok zıt olduğumuz konular var, birbirimizi anlayamadığımız konular. Sadece eşimin daha sakin bir insan olmasını istiyorum. Sinirle bağırıyor mesela ama aradan yarım saat geçince bağırdığının farkında olmuyor, tekrar geliyor sarılıyor neşelendirmeye çalışıyor. Durduk yere kalp kırılmasına karşıyım.
 
İdare etme konusunda çok çabalıyorum. Ama koyun gibi de güdemem ki onu. Hani o bağırsın, insanlar dönüp bana baksın, ben çok utanırım. Hayatımda böyle birşey görmedim çünkü. Annem diyor ki, o seni çok seviyor ama yaptığının farkında değil, huy olarak böyle sanırım. Yetişme şekli vs de sanırım bunda etkili. Biz sevgiyle büyüdük ama eşimin kültürü daha farklı, belki o yüzden. Düşünüyorum bugün idare ettim yarın ettim, 3 sene oldu. Ben hala geleceğimize parlak bakamıyorum. Mesela bir çocuğumuzun olduğunu düşünemiyorum bile.
Annen haklı bana kalırsa, bu eşinin huyu bence yani özellikle sana karşı yaptığı birşey değil. Siz çok çabuk mu yani birbirinizi tanımadan mı evlendiniz? Bir de diğer mesajda yazdığınız sebepler boşanmak için komik olur, bahane gibi yani.
Ama işin içinde sevgisizlik varsa, kişilik çatışması,tahammülsüzlük,inatlaşma varsa onu bilemem tabi
 
Back
X