- 16 Eylül 2017
- 7.441
- 13.762
- 248
Artık herkes konularimi ezberledi. Ailemle yasadiklarimi herkes biliyor. Kusura bakmayın başkalarına anlatamadikca buraya yazıyorum ama burada benimle benzer şeyleri yaşayan kadinlarin bana cesaret vermesi umut oluyor.
Az önce bizimkilerle konuştuk. 1 Temmuzdan 31 Ağustos a kadar bizim yanimizdasın gidersen sadece abinin yanına gider gelirsin diyorlar. Hayır dedim diye gerizekalı, salak oldum,yazın burada ne yapacakmisim, gelmezsen seninle belayı bulurum bile dedi babam. Siz buraya gelin maksat beraber olmaksa orada napicam ,burada düzenim var, öğretmen dışında memur arkadaşlarımda var diyorum sen kendini İstanbul da mı büyüdün zannediyorsun, önceden ne yapıyorsan gene aynısını yaparsın diyorlar. (küçük bir ilçede büyüdüm.) Annem seni oraya bağlayan ne var doğru söyle diyor hayatimda bir erkek falan olduğunu düşünüyorlar.( hoş gerçekten evlenme yolunda bir erkek olsa beni rahat bırakırlar.) Köpeği mi(dikkatinizi çekerim köpeğini değil,köpeğin ismini değil, iğrenir gibi çöpten bahseder gibi) birakmak istemiyorsun dedi evet dedim. Köpeği nereden aldıysan oraya geri ver diyor.( Köpeğimi 5 yıldır ailemden gizli besledim bir şekilde memur olunca yeni sahiplendim sanıyorlar) ve samimi söylüyorum o köpek benim bu hayattaki her şeyim. ailem,dostum,sırdaşım. Benim korkum yaşadığım şehre çıkıp gelmeleri ve beni rezil etmeleri. Lütfen bana bir yol gösterin, iyi olsunlar mutlu olsunlar ama benden uzakta beni sevmesinler istiyorum. Çünkü sevgileri bana sadece dert oldu bu zamana kadar. Bu kk üyelerinin tanıdığının binde biri bile tanımıyorlardır beni. Neyi severim,neyden korkarım,hatta hangi yemekleri,hangi tatlıyı severim onu bile bilmezler. En ufak bir derdimi bile anlatmam,mutluluğumu paylaşmam Yıllarca sadece para vererek fiziksel temas göstererek iyi anne baba olduklarını düşündüler. Ve işin kötüsü bu yaşıma geldim kendi duzenimi kurdum ama hala küçük bir çocuk gibi telefonda dahi olsa annemden babamdan bana bagrilmasından dayak yemekten çok korkuyorum.
Az önce bizimkilerle konuştuk. 1 Temmuzdan 31 Ağustos a kadar bizim yanimizdasın gidersen sadece abinin yanına gider gelirsin diyorlar. Hayır dedim diye gerizekalı, salak oldum,yazın burada ne yapacakmisim, gelmezsen seninle belayı bulurum bile dedi babam. Siz buraya gelin maksat beraber olmaksa orada napicam ,burada düzenim var, öğretmen dışında memur arkadaşlarımda var diyorum sen kendini İstanbul da mı büyüdün zannediyorsun, önceden ne yapıyorsan gene aynısını yaparsın diyorlar. (küçük bir ilçede büyüdüm.) Annem seni oraya bağlayan ne var doğru söyle diyor hayatimda bir erkek falan olduğunu düşünüyorlar.( hoş gerçekten evlenme yolunda bir erkek olsa beni rahat bırakırlar.) Köpeği mi(dikkatinizi çekerim köpeğini değil,köpeğin ismini değil, iğrenir gibi çöpten bahseder gibi) birakmak istemiyorsun dedi evet dedim. Köpeği nereden aldıysan oraya geri ver diyor.( Köpeğimi 5 yıldır ailemden gizli besledim bir şekilde memur olunca yeni sahiplendim sanıyorlar) ve samimi söylüyorum o köpek benim bu hayattaki her şeyim. ailem,dostum,sırdaşım. Benim korkum yaşadığım şehre çıkıp gelmeleri ve beni rezil etmeleri. Lütfen bana bir yol gösterin, iyi olsunlar mutlu olsunlar ama benden uzakta beni sevmesinler istiyorum. Çünkü sevgileri bana sadece dert oldu bu zamana kadar. Bu kk üyelerinin tanıdığının binde biri bile tanımıyorlardır beni. Neyi severim,neyden korkarım,hatta hangi yemekleri,hangi tatlıyı severim onu bile bilmezler. En ufak bir derdimi bile anlatmam,mutluluğumu paylaşmam Yıllarca sadece para vererek fiziksel temas göstererek iyi anne baba olduklarını düşündüler. Ve işin kötüsü bu yaşıma geldim kendi duzenimi kurdum ama hala küçük bir çocuk gibi telefonda dahi olsa annemden babamdan bana bagrilmasından dayak yemekten çok korkuyorum.