gerçekten çaresizim :( ve yardımlarınıza ihtiyacım var!!

HistorianLady · 21 Şubat 2013

balsuyum .!.:
öncelikle herkese merhaba, ben 2012 eylül ayında atanan sosyal bilgiler öğretmeniyim 25 yaşındayım. okula gittiğim ilk günden beri okula alışamadım , kendıme olan güvenımı kaybettim, sürekli kendimi eksik görüyor ve bişey bilmiyormuşum ,çocuklara yeterli olamıyomuşum duygularıyla hareket ettim ve anca 2 ay dayanabildim daha sonra bi psikiyatrise gttım, ilac verdi mesleğin ilk zamanlarında olur böyle durumlar dedi ve bana on gün rapor yazdı. o on gün sonra okula tekrardan gittim fakat bi türlü kendımı hayatın içine dahil edemiyorum sanki hayal alemındeymışım gıbı hissediyorum.okuldaki en kötü ögretmen benmişim gibi hissedıyorum yıne on gun rapor aldım ve daha sonrada heyet aldım.suan evdeyım kendımı çok çirkin ve hiç birsey bilmiyormuş gıbı hissedıyorum.meslegımı sevıyorum ama okula gıdınce kendımı ezık bılgısız ve cahıl hissedıyorum,sorumluluklar gözümde çok büyüyor, herkesten herseyden hayattan korkar oldum. müfettiş gelecek dersıme girecek ve bana sen ne biçim ögretmensın diyecek dıye çok korkuyorum.üniversiteden 3 yıl önce mezun olmuşum dolayısıyla konu hakimiyetim pek yok ve bu bende bırazda olsun var olan guvenımı alıp gttı, harıtalardan,kitaplardan korkar oldum.eminimki aranızda bi kaç cümle söyleyecek olan vardır.nasıl ders anlatmalıyım kıtaptan okutup geçmek vicdanımı rahatsız edıyor fakat aklımdanda hepsını anlatamıyorum. semınerımde yandı. ve 2.dönem okula gtmek mecburuyetındeyım.ailem arkadaslarım saskın nasıl bu hale geldım dıye. tabi hepsi çok üzgün. evden dişarı çıkasım gelmiyorr rapor aldım alalaı evden hiç çıkmadım nerdeyse 25 gün oldu.içine kapanık çekingen ve pasif bi insan haline geldim,böyle devam ederse yaşayamam diye korkuyorum. saygıdeğer üyeler derdini paylaşmayan derman bulamazmış derler ,bende küçük de olsa bir umut istıyorum. bu durumu nasıl aşabilirim.sanki hayatta bir tek benim başıma gelen bi olaymış gıbı hıssedıyorum. artık öyle bır durumdayımki uyku nedır yemek nedır bılmıyorum ne yaşıyorum ne ölüyorum.aynalara düşman oldum. en ufacık seyde yerle bir oluyorum. sanki yalnız kalsam dünyada hiç birsey yapamam gıbı hissedıyorum. bır umut vadedenin kırk yıl kölesı olurum.nolur yardım edın bana

Canım ben de Sosyal Bilgiler öğretmeniyim. 7. yılımı çalışıyorum. 4 yıl dirsek çürütüp okuyan, emek harcayan, hele hele kpss gibi acımasız bir sınavı başaran biri cahil ve bilgisiz değildir. Sen çok değerlisin, özelsin,teksin bir kere, senden başka bir sen daha yok. Önce kendini sevmeli, kendine güvenmelisin. Hemen hemen herkes ilk atandığında benzer sorunları yaşamıştır tatlım yaşadığın her şey, hissettiğin duygular normal. Ben sana konuları ezberle derse öyle gir demeyeceğim. Bol bol kitap oku. Turgut Özakman, Yusuf Halaçoğlu, İlber Ortaylı kitaplarıyla başlayabilirsin. Tek Adam serisini okumanı mutlaka öneriyorum. Herhangi bir tarih dergisine aylık abone olabilir, dergiyi takip edebilirsin.Tarihi belgeselleri izle, izlet ve anlat. ne kadar derin bir etki bırakıyor üzerlerinde anlatamam. senin de bildiğin gibi bizim branşımız yaşamla iç içe, derste bunaltma kendini arada sırada sohbet et onlarla. 5. ve 6. sınıflara her dersin başında bir masal anlatıyorum, dersin sonuna kadar merakla ve ilgiyle dinliyorlar beni.. Bunu da yapabilirsin. Bir de her derse hazırlıklı ve farklı materyallerle girmeni tavsiye ederim. Sen zaten başarılı bir öğretmensin ama zaman içerisinde nasıl daha donanımlı hale geldiğine inanamayacaksın, hepimiz yaşadık bunları, hepimiz incindik.. Lütfen kendine haksızlık etme ve bir harita al karşına, ben değil sen benden kork de, tüm cesaretini topla ve yarın dimdik çık çocuklarının karşısına.. ben senin yanındayım her zaman, lütfen kendine inan.. ben sana inanıyorum ^^

mnik · 21 Şubat 2013

canım benım çocuklardan korkma biraz sevecen ol güler yüzlü ol onlara karşı. evde kendin ders çalış haritalara bak onlara bütün hafta ne alatcağını oku kendi kendine küçük kçük notlar al bir program hazırla önce sonra ödül sistemine geçmelisin artı eksi. 5 artı alana çikolata ne biliyim şeker böyle şeyler çocukları hem sana hem derse bağlar ve onlar sana bağlanınca gerçekten böyle bir zorluğu çekmiceksin ve 3 haftaya kalmaz kendine gliceksin benim nacizane fikirlerim bunlar umarım işine yarar :)

simlamutlu · 21 Şubat 2013

balsuyum .!.:
öncelikle herkese merhaba, ben 2012 eylül ayında atanan sosyal bilgiler öğretmeniyim 25 yaşındayım. okula gittiğim ilk günden beri okula alışamadım , kendıme olan güvenımı kaybettim, sürekli kendimi eksik görüyor ve bişey bilmiyormuşum ,çocuklara yeterli olamıyomuşum duygularıyla hareket ettim ve anca 2 ay dayanabildim daha sonra bi psikiyatrise gttım, ilac verdi mesleğin ilk zamanlarında olur böyle durumlar dedi ve bana on gün rapor yazdı. o on gün sonra okula tekrardan gittim fakat bi türlü kendımı hayatın içine dahil edemiyorum sanki hayal alemındeymışım gıbı hissediyorum.okuldaki en kötü ögretmen benmişim gibi hissedıyorum yıne on gun rapor aldım ve daha sonrada heyet aldım.suan evdeyım kendımı çok çirkin ve hiç birsey bilmiyormuş gıbı hissedıyorum.meslegımı sevıyorum ama okula gıdınce kendımı ezık bılgısız ve cahıl hissedıyorum,sorumluluklar gözümde çok büyüyor, herkesten herseyden hayattan korkar oldum. müfettiş gelecek dersıme girecek ve bana sen ne biçim ögretmensın diyecek dıye çok korkuyorum.üniversiteden 3 yıl önce mezun olmuşum dolayısıyla konu hakimiyetim pek yok ve bu bende bırazda olsun var olan guvenımı alıp gttı, harıtalardan,kitaplardan korkar oldum.eminimki aranızda bi kaç cümle söyleyecek olan vardır.nasıl ders anlatmalıyım kıtaptan okutup geçmek vicdanımı rahatsız edıyor fakat aklımdanda hepsını anlatamıyorum. semınerımde yandı. ve 2.dönem okula gtmek mecburuyetındeyım.ailem arkadaslarım saskın nasıl bu hale geldım dıye. tabi hepsi çok üzgün. evden dişarı çıkasım gelmiyorr rapor aldım alalaı evden hiç çıkmadım nerdeyse 25 gün oldu.içine kapanık çekingen ve pasif bi insan haline geldim,böyle devam ederse yaşayamam diye korkuyorum. saygıdeğer üyeler derdini paylaşmayan derman bulamazmış derler ,bende küçük de olsa bir umut istıyorum. bu durumu nasıl aşabilirim.sanki hayatta bir tek benim başıma gelen bi olaymış gıbı hıssedıyorum. artık öyle bır durumdayımki uyku nedır yemek nedır bılmıyorum ne yaşıyorum ne ölüyorum.aynalara düşman oldum. en ufacık seyde yerle bir oluyorum. sanki yalnız kalsam dünyada hiç birsey yapamam gıbı hissedıyorum. bır umut vadedenin kırk yıl kölesı olurum.nolur yardım edın bana

canım sonuçda 3 yıl ara vermişsin mezun oldukdan sonra ve mesleğe yeni başlamışsın doğaldır bu durum emin ol zamanla üstesinden geleceksin.Kendimi çirkin hissediyorum diyorsun birkere okula giyin süslen püslen git makyajını yap özen göster kendine dış görünüşünle ilgili güven gelirse kendinden emin olursun arkadaşlarında dediği gibi bir gece önce ertesi günün dersi ile ilgili özet çıkart çalış git takıldığın yerde özete bak sonuçda öğrencilerin en fazla lise öğrencisidir onlardanmı korkacak çekineceksin öyle düşün çoluk çocukdanmı korkacağım de özete bakarsan takıldığında sana hesap soracak olanmı var.Kendine güvenmeyi öğrenmelisin bunuda rapor alarak eve kapanarak sağlayamazsın dediğim gibi öncelikle fiziksel anlamda kendine güvenmelisin dış görünüşünü sevmelisin bunun için birşeyler yaparak başla işe

kendince · 21 Şubat 2013

Eğitiminizi tamamlamışsınız, mesleğiniz var, atamanız olmuş, kendi ayaklarınızın üstünde duruyorsunuz... Türkiye'de bir kadın için bunun bir başarı hikayesi ve şans olduğunu unutmayın öncelikle.

Öncelikle özgüven açığı bu tarz durumlarda bilgi açığından kaynaklanır; yani okuyun, çalışın, değişik kaynaklardan beslenin... Her dersten önce notlar alın, hangi konudan bahsedeceğinizi kısa kısa notlar halinde bir deftere yazın... (zamanla defteri ezberleyeceksiniz...)

Tahta kullanımına özen gösterin, anahtar kelimeleri (veya sizin durumda) tahtaya yerleştirin...

Öğrencilerinize soru sorun, "sence neden?" "bu konuda ne düşünüyorsun?" vs vs gibi sorularla onları derse katın; ders sadece sizin değil, onların da performansı olsun...

Okulda size destek olabilecek arkadaşlar bulun, yalnız olmayın, tecrübeli öğretmenlere zorlandığınız durumlarda sorular sorun, akıl danışın, hoşlarına gidecek ve size yardımcı olmak için yarışacaklardır -doğru insanları seçerseniz...

Son olarak, eğer sahne korkunuz varsa -ki çok normal, bir sürü insanda vardır- zorlayın kendinizi ve sabrınızı bir tiyatro kursuna gidin, 3-5 hafta içinde sizi çok değiştirirler. Diksiyon kursunun da böyle etkilerinin olabileceğini düşünüyorum.

ozlemm21 · 23 Şubat 2013

balsuyum .!.:
öncelikle herkese merhaba, ben 2012 eylül ayında atanan sosyal bilgiler öğretmeniyim 25 yaşındayım. okula gittiğim ilk günden beri okula alışamadım , kendıme olan güvenımı kaybettim, sürekli kendimi eksik görüyor ve bişey bilmiyormuşum ,çocuklara yeterli olamıyomuşum duygularıyla hareket ettim ve anca 2 ay dayanabildim daha sonra bi psikiyatrise gttım, ilac verdi mesleğin ilk zamanlarında olur böyle durumlar dedi ve bana on gün rapor yazdı. o on gün sonra okula tekrardan gittim fakat bi türlü kendımı hayatın içine dahil edemiyorum sanki hayal alemındeymışım gıbı hissediyorum.okuldaki en kötü ögretmen benmişim gibi hissedıyorum yıne on gun rapor aldım ve daha sonrada heyet aldım.suan evdeyım kendımı çok çirkin ve hiç birsey bilmiyormuş gıbı hissedıyorum.meslegımı sevıyorum ama okula gıdınce kendımı ezık bılgısız ve cahıl hissedıyorum,sorumluluklar gözümde çok büyüyor, herkesten herseyden hayattan korkar oldum. müfettiş gelecek dersıme girecek ve bana sen ne biçim ögretmensın diyecek dıye çok korkuyorum.üniversiteden 3 yıl önce mezun olmuşum dolayısıyla konu hakimiyetim pek yok ve bu bende bırazda olsun var olan guvenımı alıp gttı, harıtalardan,kitaplardan korkar oldum.eminimki aranızda bi kaç cümle söyleyecek olan vardır.nasıl ders anlatmalıyım kıtaptan okutup geçmek vicdanımı rahatsız edıyor fakat aklımdanda hepsını anlatamıyorum. semınerımde yandı. ve 2.dönem okula gtmek mecburuyetındeyım.ailem arkadaslarım saskın nasıl bu hale geldım dıye. tabi hepsi çok üzgün. evden dişarı çıkasım gelmiyorr rapor aldım alalaı evden hiç çıkmadım nerdeyse 25 gün oldu.içine kapanık çekingen ve pasif bi insan haline geldim,böyle devam ederse yaşayamam diye korkuyorum. saygıdeğer üyeler derdini paylaşmayan derman bulamazmış derler ,bende küçük de olsa bir umut istıyorum. bu durumu nasıl aşabilirim.sanki hayatta bir tek benim başıma gelen bi olaymış gıbı hıssedıyorum. artık öyle bır durumdayımki uyku nedır yemek nedır bılmıyorum ne yaşıyorum ne ölüyorum.aynalara düşman oldum. en ufacık seyde yerle bir oluyorum. sanki yalnız kalsam dünyada hiç birsey yapamam gıbı hissedıyorum. bır umut vadedenin kırk yıl kölesı olurum.nolur yardım edın bana

merhabalar.ben de öğretmenim.sizi o kadar iyi anlıyorum ki...merak etmeyin siz bahsettiğiniz gibi bir öğretmen değilsiniz.bu ruh hali nezle grip gibi bi şey geçecektir.

siz devlettesiniz.size tavsiyem dersane kitaplarından yararlanmanız öğrencilere bol bol defter tutturup sorular yazdırmanız internetten etkinlik bulup tahtada çözdürmeniz ürkek değil patron benim gibi davranmanız arada espriler sohbetlerle kendinizi ve onları eğlendirmeniz(daha da arttırılabilir bu örnekler tabi ki)

bunları yaptığınızda kitaba göz atmak unuttuğnuz yere bakmak tarzında yardımlar göze batmaz ve birkaç dersten sonra hepsi ezberinize yazılacaktır hiç merak etmeyin.

konuyu açalı baya olmuş.o yüzden çok uzatmıyorum belki de okumayacaksınız.umarım her şey yoluna girmiştir :)

Ea2606 · 26 Eylül 2021

Yaşadıklarınızı birebir şu an Ben yaşıyorum. Sizin yazdığınızın Üzerinden 8 yıl geçmiş ama umarım görüp dönüş sağlarsınız. Nasıl atlattınız bu süreci

istugul · 26 Eylül 2021

balsuyum .!.:
öncelikle herkese merhaba, ben 2012 eylül ayında atanan sosyal bilgiler öğretmeniyim 25 yaşındayım. okula gittiğim ilk günden beri okula alışamadım , kendıme olan güvenımı kaybettim, sürekli kendimi eksik görüyor ve bişey bilmiyormuşum ,çocuklara yeterli olamıyomuşum duygularıyla hareket ettim ve anca 2 ay dayanabildim daha sonra bi psikiyatrise gttım, ilac verdi mesleğin ilk zamanlarında olur böyle durumlar dedi ve bana on gün rapor yazdı. o on gün sonra okula tekrardan gittim fakat bi türlü kendımı hayatın içine dahil edemiyorum sanki hayal alemındeymışım gıbı hissediyorum.okuldaki en kötü ögretmen benmişim gibi hissedıyorum yıne on gun rapor aldım ve daha sonrada heyet aldım.suan evdeyım kendımı çok çirkin ve hiç birsey bilmiyormuş gıbı hissedıyorum.meslegımı sevıyorum ama okula gıdınce kendımı ezık bılgısız ve cahıl hissedıyorum,sorumluluklar gözümde çok büyüyor, herkesten herseyden hayattan korkar oldum. müfettiş gelecek dersıme girecek ve bana sen ne biçim ögretmensın diyecek dıye çok korkuyorum.üniversiteden 3 yıl önce mezun olmuşum dolayısıyla konu hakimiyetim pek yok ve bu bende bırazda olsun var olan guvenımı alıp gttı, harıtalardan,kitaplardan korkar oldum.eminimki aranızda bi kaç cümle söyleyecek olan vardır.nasıl ders anlatmalıyım kıtaptan okutup geçmek vicdanımı rahatsız edıyor fakat aklımdanda hepsını anlatamıyorum. semınerımde yandı. ve 2.dönem okula gtmek mecburuyetındeyım.ailem arkadaslarım saskın nasıl bu hale geldım dıye. tabi hepsi çok üzgün. evden dişarı çıkasım gelmiyorr rapor aldım alalaı evden hiç çıkmadım nerdeyse 25 gün oldu.içine kapanık çekingen ve pasif bi insan haline geldim,böyle devam ederse yaşayamam diye korkuyorum. saygıdeğer üyeler derdini paylaşmayan derman bulamazmış derler ,bende küçük de olsa bir umut istıyorum. bu durumu nasıl aşabilirim.sanki hayatta bir tek benim başıma gelen bi olaymış gıbı hıssedıyorum. artık öyle bır durumdayımki uyku nedır yemek nedır bılmıyorum ne yaşıyorum ne ölüyorum.aynalara düşman oldum. en ufacık seyde yerle bir oluyorum. sanki yalnız kalsam dünyada hiç birsey yapamam gıbı hissedıyorum. bır umut vadedenin kırk yıl kölesı olurum.nolur yardım edın bana

Atanmışsınız - ki bölümünüz de ancak çok yüksek puan alırsanız atanıyorsunuz- bu zorlu engeli aşmışsınız bundan sonrasını mı yapamayacaksınız.
Bir insanın kendini yetersiz hissetmesi kötü değildir aksine kendini geliştirir. Siz bu kısmı eksik bırakıyorsunuz. Öğretmenlikle ilgili kitaplar okuyun youtube da dersler dinleyin kendinizi geliştirmezseniz ve tecrübeden kaçarsanız nasıl olacak?
Ayrıca psikiyatrist yerine bir terapiste gitmeniz bu duygunun kaynağını görmenize yardımcı olur.
Ve son olarak velevki bu korktuğunuz her şey başınıza geldi ? En kötü ne olur ki? Bunun cevabı çözümünüzün ilk adımı

Ea2606 · 26 Eylül 2021

istugul .!.:
Atanmışsınız - ki bölümünüz de ancak çok yüksek puan alırsanız atanıyorsunuz- bu zorlu engeli aşmışsınız bundan sonrasını mı yapamayacaksınız.
Bir insanın kendini yetersiz hissetmesi kötü değildir aksine kendini geliştirir. Siz bu kısmı eksik bırakıyorsunuz. Öğretmenlikle ilgili kitaplar okuyun youtube da dersler dinleyin kendinizi geliştirmezseniz ve tecrübeden kaçarsanız nasıl olacak?
Ayrıca psikiyatrist yerine bir terapiste gitmeniz bu duygunun kaynağını görmenize yardımcı olur.
Ve son olarak velevki bu korktuğunuz her şey başınıza geldi ? En kötü ne olur ki? Ben de aynı durumdayım konuyu

Ea2606 · 26 Eylül 2021

Ben de aynı durumdayım konuyu nasıl işleyeceğimi bilemiyorum 3 hafta oldu başlayalı ama bomboş geçti şimdiye kadar hiçbir şey yaptırmadım. Istifa etmeyi düşünüyorum sürekli ama cesaret edemiyorum çok zor durumdayım

prometheus · 26 Eylül 2021

Kaç yıllık öğretmenim, bir konuyu bir sınıfa sıfırdan anlatacaksam oturur o konuyu çalışırım. Notlar çıkarırım. Gelebilecek muhtemel soruları tahmin edip onlara cevap hazırlamaya çalışırım. Hiç cevap veremediğim bir soru olmaz çünkü bu işin okulunu okudum ve karşımdaki öğrenci benim bildiğimin binde birini bile bilmiyor. Nasıl cevaplayamayacağım bir soru sorabilir ki? Ayrıca gerçekten çok alakasız bir şey sorarsa (mesela İzlanda’nın yüzölçümünü) “hadi birlikte bakalım birlikte öğrenelim, ben size öğreteyim siz de bana.” deyin. Veya açıkyüreklilikle “bunu şu an bilmiyorum/ tam olarak hatırlayamadım ama öğrenip sana döneceğim.” dersiniz. Öğrenci bunu gıcıklığına yapıyorsa “acaba ne, bunu sana ödev olarak veriyorum, araştırıp gel.” dersiniz.

Anlatımınızda boşluklar olduğunu düşünüyorsanız konuyu anlatın ve kendinizi videoya çekin. Videoyu izlerken eksiklerinizin farkına varırsınız. Aynı şey konu sınıfa anlatırken de geçerli. Sınıfa anlatırsınız ve konunun bazı yerlerinden soru gelir. Aynı konularda hemen hemen aynı sorular gelir zaten. Bir zaman sonra nerede soru soracaklar, nerede şaşıracaklar, nerede tekrar isteyecekler, nerede zorlanacaklar zaten çok iyi bilirsiniz. Kolaylıklar diliyorum.

Ea2606 · 26 Eylül 2021

prometheus .!.:
Kaç yıllık öğretmenim, bir konuyu bir sınıfa sıfırdan anlatacaksam oturur o konuyu çalışırım. Notlar çıkarırım. Gelebilecek muhtemel soruları tahmin edip onlara cevap hazırlamaya çalışırım. Hiç cevap veremediğim bir soru olmaz çünkü bu işin okulunu okudum ve karşımdaki öğrenci benim bildiğimin binde birini bile bilmiyor. Nasıl cevaplayamayacağım bir soru sorabilir ki? Ayrıca gerçekten çok alakasız bir şey sorarsa (mesela İzlanda’nın yüzölçümünü) “hadi birlikte bakalım birlikte öğrenelim, ben size öğreteyim siz de bana.” deyin. Veya açıkyüreklilikle “bunu şu an bilmiyorum/ tam olarak hatırlayamadım ama öğrenip sana döneceğim.” dersiniz. Öğrenci bunu gıcıklığına yapıyorsa “acaba ne, bunu sana ödev olarak veriyorum, araştırıp gel.” dersiniz.

Anlatımınızda boşluklar olduğunu düşünüyorsanız konuyu anlatın ve kendinizi videoya çekin. Videoyu izlerken eksiklerinizin farkına varırsınız. Aynı şey konu sınıfa anlatırken de geçerli. Sınıfa anlatırsınız ve konunun bazı yerlerinden soru gelir. Aynı konularda hemen hemen aynı sorular gelir zaten. Bir zaman sonra nerede soru soracaklar, nerede şaşıracaklar, nerede tekrar isteyecekler, nerede zorlanacaklar zaten çok iyi bilirsiniz. Kolaylıklar diliyorum.

Benimki sınıf öğretmenliği aslında daha minikler ama yine de anlatamıyorum. Evde ayarlayıp gidiyorum ama öyle olmuyor. Çıkmaza girmiş gibi hissediyorum kendimi sürekli. Ne yemek ne uyku hiçbiri yok. Her şeyi bırakıp gitsem kuş gibi hafifleyecekmişim gibi hissediyorum

prometheus · 26 Eylül 2021

Ea2606 .!.:
Benimki sınıf öğretmenliği aslında daha minikler ama yine de anlatamıyorum. Evde ayarlayıp gidiyorum ama öyle olmuyor. Çıkmaza girmiş gibi hissediyorum kendimi sürekli. Ne yemek ne uyku hiçbiri yok. Her şeyi bırakıp gitsem kuş gibi hafifleyecekmişim gibi hissediyorum

Bu sizin konuyu anlatamamanızdan değil kendi içinizdeki çekirdek inançtan kaynaklanıyor. Ben ilkokul öğretmeni değilim ama eğer müfredatı görürsem sınıfa girer anlatırım. Bunu mesleğinizi küçümsemek için söylemiyorum. 7-8 sene önce dünyada olmayan çocuklar sizden daha iyi bilemezler. Eminim anlatabilirsiniz. Terapiye gidin, bol bol sosyal ortamlarda bulunun, yalnızken yüksek sesle kitap okuyun. Evinize bir küçük beyaz tahta alın ve onun karşısında sürekli yazarak ders anlatın. Yavaş yavaş olacak paniğe kapılmayın.

hatik · 26 Eylül 2021

Ea2606 .!.:
Benimki sınıf öğretmenliği aslında daha minikler ama yine de anlatamıyorum. Evde ayarlayıp gidiyorum ama öyle olmuyor. Çıkmaza girmiş gibi hissediyorum kendimi sürekli. Ne yemek ne uyku hiçbiri yok. Her şeyi bırakıp gitsem kuş gibi hafifleyecekmişim gibi hissediyorum

güzel kalpli olduğunuz için bu hisleri yaşıyorsunuz hemen herkes işinin ilk zamanları bu yaşadığınızı yaşar ama siz banane diyenlerden değilsiniz :) zamanla alışırsınız diye düşünüyorum :)

owll · 26 Eylül 2021

balsuyum .!.:
öncelikle herkese merhaba, ben 2012 eylül ayında atanan sosyal bilgiler öğretmeniyim 25 yaşındayım. okula gittiğim ilk günden beri okula alışamadım , kendıme olan güvenımı kaybettim, sürekli kendimi eksik görüyor ve bişey bilmiyormuşum ,çocuklara yeterli olamıyomuşum duygularıyla hareket ettim ve anca 2 ay dayanabildim daha sonra bi psikiyatrise gttım, ilac verdi mesleğin ilk zamanlarında olur böyle durumlar dedi ve bana on gün rapor yazdı. o on gün sonra okula tekrardan gittim fakat bi türlü kendımı hayatın içine dahil edemiyorum sanki hayal alemındeymışım gıbı hissediyorum.okuldaki en kötü ögretmen benmişim gibi hissedıyorum yıne on gun rapor aldım ve daha sonrada heyet aldım.suan evdeyım kendımı çok çirkin ve hiç birsey bilmiyormuş gıbı hissedıyorum.meslegımı sevıyorum ama okula gıdınce kendımı ezık bılgısız ve cahıl hissedıyorum,sorumluluklar gözümde çok büyüyor, herkesten herseyden hayattan korkar oldum. müfettiş gelecek dersıme girecek ve bana sen ne biçim ögretmensın diyecek dıye çok korkuyorum.üniversiteden 3 yıl önce mezun olmuşum dolayısıyla konu hakimiyetim pek yok ve bu bende bırazda olsun var olan guvenımı alıp gttı, harıtalardan,kitaplardan korkar oldum.eminimki aranızda bi kaç cümle söyleyecek olan vardır.nasıl ders anlatmalıyım kıtaptan okutup geçmek vicdanımı rahatsız edıyor fakat aklımdanda hepsını anlatamıyorum. semınerımde yandı. ve 2.dönem okula gtmek mecburuyetındeyım.ailem arkadaslarım saskın nasıl bu hale geldım dıye. tabi hepsi çok üzgün. evden dişarı çıkasım gelmiyorr rapor aldım alalaı evden hiç çıkmadım nerdeyse 25 gün oldu.içine kapanık çekingen ve pasif bi insan haline geldim,böyle devam ederse yaşayamam diye korkuyorum. saygıdeğer üyeler derdini paylaşmayan derman bulamazmış derler ,bende küçük de olsa bir umut istıyorum. bu durumu nasıl aşabilirim.sanki hayatta bir tek benim başıma gelen bi olaymış gıbı hıssedıyorum. artık öyle bır durumdayımki uyku nedır yemek nedır bılmıyorum ne yaşıyorum ne ölüyorum.aynalara düşman oldum. en ufacık seyde yerle bir oluyorum. sanki yalnız kalsam dünyada hiç birsey yapamam gıbı hissedıyorum. bır umut vadedenin kırk yıl kölesı olurum.nolur yardım edın bana

Ogretmenim zaten plan var siz plana gore ders isleyeceksiniz, ayni ogrenciler gibi oturup konuya calisacaksiniz sonra da anlatacaksiniz. 3 yil olmus tabi ki konulari unutursunuz, milyon tane bilgi var. Toparlanin, yetersizlik hissinden kurtulun hepimiz insaniz. Velev ki mufettis geldi azarladi en kotu ne olabilir? Neden sizi azarlasin zaten haberli geliyolar.

owll · 26 Eylül 2021

balsuyum .!.:
evdeyken bile ders calışıyorum şuaralar, ama bilmediğim bir şey karsıma cıkınca yok benden bişey olmaz diye kaldırıp atıyorum kitabı, kalbim bana ait değilmiş gibi sürekli sıkışık kimseyle görüşmüyorum da biri birşey sorar ne derim diye, geçer mi bu günler, rabbimin verdiği bir imtihansa kazanmayı nasip eder inşallah bu imtihanı, hayal bile kuramaz hale geldim. bir eksiklik beni nerelere getirdi böyle ...inanın gercekten perişanım.

Ogretmensiniz diye herseyi bilmek zorunda degilsiniz "bilmiyorum, beraber bakalim" deyin ne olacak.

Mylittlesunshine33 · 26 Eylül 2021

Hayırlı olsun atamanız öncelikleDoktora da gitmissiniz muhtemelen mükemmeliyetçi bir kisiliginiz olduğundan kaygı bozukluğu yaşadığınızı soylemistir. Anlattıklarıniz o kadar tanıdık ki benim için. Emin olun geçiyor ama evde olmaz. Okula gidip işinizi yapabildiğinizi gördükçe o duygudan yavaş yavaş kurtulacaksiniz.İlaclarinizi kullanmaya devam edin, bir iki hafta daha kendinize zaman verin ve işinize dönün derim ben. Kpss, mülakat sizden kacamamis öğretmenliğin de hakkını vereceğinize eminim.Zumrelerinizden yardım istemekten cekinmeyin. Burada ismini veremem sanırım birkaç site var size çok yardımcı olacak olan, onları öğrenin bütün sınıf öğretmenleri bilir. Derslerinize önceden hazırlanın, plan yapın ve derin bir nefes alıp sınıfıniza girin. Müfettişler size rehberlik etmeye, varsa eksikleriniz tamamlamanız için size yol göstermeye gelecekler, adaysiniz siz, korkmayın. Denetlemeniz bittiğinde size yapmanız gerekenleri söyler, bu esnada not alın ve bir sonraki denetime kadar bunları tamamlayın, bitti gitti. İşinize dönmeyi ne kadar ertelerseniz o kadar zorlanırsınız,yetersizlik hissiniz artar, bunu yapmayın kendinize.kolayliklar diliyorum

Mylittlesunshine33 · 26 Eylül 2021

O kadar yazdım ya konuyu kim hortlattiÖğretmenimiz iki grubu mezun etmiştir bile.

Ea2606 · 26 Eylül 2021

hatik .!.:
güzel kalpli olduğunuz için bu hisleri yaşıyorsunuz hemen herkes işinin ilk zamanları bu yaşadığınızı yaşar ama siz banane diyenlerden değilsiniz :) zamanla alışırsınız diye düşünüyorum :)

Güzel sözleriniz için teşekkür ederim çok iyi geldi Inşallah söylediğiniz gibi olur

Ea2606 · 26 Eylül 2021

Mylittlesunshine33 .!.:
Hayırlı olsun atamanız öncelikleDoktora da gitmissiniz muhtemelen mükemmeliyetçi bir kisiliginiz olduğundan kaygı bozukluğu yaşadığınızı soylemistir. Anlattıklarıniz o kadar tanıdık ki benim için. Emin olun geçiyor ama evde olmaz. Okula gidip işinizi yapabildiğinizi gördükçe o duygudan yavaş yavaş kurtulacaksiniz.İlaclarinizi kullanmaya devam edin, bir iki hafta daha kendinize zaman verin ve işinize dönün derim ben. Kpss, mülakat sizden kacamamis öğretmenliğin de hakkını vereceğinize eminim.Zumrelerinizden yardım istemekten cekinmeyin. Burada ismini veremem sanırım birkaç site var size çok yardımcı olacak olan, onları öğrenin bütün sınıf öğretmenleri bilir. Derslerinize önceden hazırlanın, plan yapın ve derin bir nefes alıp sınıfıniza girin. Müfettişler size rehberlik etmeye, varsa eksikleriniz tamamlamanız için size yol göstermeye gelecekler, adaysiniz siz, korkmayın. Denetlemeniz bittiğinde size yapmanız gerekenleri söyler, bu esnada not alın ve bir sonraki denetime kadar bunları tamamlayın, bitti gitti. İşinize dönmeyi ne kadar ertelerseniz o kadar zorlanırsınız,yetersizlik hissiniz artar, bunu yapmayın kendinize.kolayliklar diliyorum

Ben yeni atandım ben hortlattım kendimi çıkmaza girmiş gibi hissediyorum. Sürekli ağlıyorum 3 hafta oldu hicbjr şey veremedim çocuklara bomboş geçirdim dersleri. Anlatma yeteneğimin olmadığını düşünmeye başladım. Derslerde ne yapacağımı kestiremiyorum nasıl işleyeceğimi kestiremiyorum.

Fistiklicikileta · 26 Eylül 2021

Merhaba oncelikle rahat olun .sinifta teksiniz ve sizi kimse gormuyor.
Cok bilgim yok ama fikir olarak dusundum. 1. Sinif konu anlatimlari diye girseniz YouTube da vardir. Onlar gibi anlatsaniz nasil olur E Ea2606

gerçekten çaresizim :( ve yardımlarınıza ihtiyacım var!!

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Nirvana

Üye

Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Üye

Guru

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency