Bunu da bu ara çok yazıyprum. Taktiğimi ele veriyorum ama neyse.
Bak canım. Benimkide öyleydi. Ufak bi tartışmada, sussam olmadı karşılık versem olmadı hep büyüdü o da gönül almaz. Alır da ilk adımı atamaz, ben gider konuşalım dersem özür diler. Ama ben gidersem der yani. Biz çözdük uzun zamandır tartışmıyoruz da.
Çözüm için taktiğimi sorarsan, zayıf noktası olan bana zaafı.
Aşkım tartışırken, sinirlenince çok çekici oluyon. Ben sana kızamıyorum ki. Hemen gelip öpesim geliyo, biz neden kavga ediyoruz ki. Ben gelemiyorum sen gel öp sinirlenince dedim. İşe de yaradı, en azından 2ay olcak kavgasız geçiyo.
Zamanla virbirinin huyuna alışıyo insan. Eşim özür için ilk adımı atmaz. Ama oda bilir ki ben şakaya gelemem, en azından bazen asker arkadaşıymışım gibi davranmıyo artık yoksa öldürüveresim geliyo.
Herşey konuşarak çözülüyo. Bak ben bu huyundan rahatsızım, benim için dikkat eder misin? Eger seninde varsa bi konuda görüşün söyle, söyleki düzelteyim çözelim. Bi tartışmada şunu söylesen çok çabuk gönlüm olur unuturum. Yada , küs kalmaya dayanamıyorum ne olursa olsun sarılıp uyuyalım, hiç küs yatmayalım, en azından basit konularda. Birbirimizi bu kadar seviyorkken kırmayalım ........ gibi konuşmalar. Ama sakin ve ılımlı konuşarak söyleyince karşı taraf ta anlıyo.