- 30 Mart 2011
- 405
- 958
- 228
- 36
- Konu Sahibi Latinachica
-
- #1
konuyu takipteyim. aynı olay bende de var. sebebi gerçekten naif kibar bi insan olmamız. insanlar bu kibarlığı saflık olarak algılıyolar. ama öyle değil tabii ki. anladım ki bu hayatta fena olanlara bişey olmuyorİnsanlar beni çok yoruyor
ama kibar bir insanım ben, insanlarla tartışmaya girmek, sürtüşmek tarzım değil. rahatsızlık duyuyorum bundan
İki konuda da yapacak bir şey cevap verecek durum yokki. Kişiden kişiye değişit bakın birisi buyrun oturun diyor diğeri ninayağınıza getirmek zoruna gidiyor. Ben böyle davranış görmemek için genelde çok havalı davranırım ve o şekil davranmazlar ama içlerinden ne geçirdiklerini Allah bilir.
İkinci durum ise gerçekten öyleler hele devletse ağızlarını açıp tek kelime söylemezler bende üstelemem çünkü bıkmışlar artık laf anlatmaktan
Haklısın sanırım. yaşadığım şeyleri düşününce katıldım sana. naif olmayı saf olmakla karıştırıyorlar ve suistimale açık.konuyu takipteyim. aynı olay bende de var. sebebi gerçekten naif kibar bi insan olmamız. insanlar bu kibarlığı saflık olarak algılıyolar. ama öyle değil tabii ki. anladım ki bu hayatta fena olanlara bişey olmuyor
Şu bir gerçek ki bizim insanımız çok kaba çok saygısızİnsanlar beni çok yoruyor
kafaya takıyorum çünkü
'amaaaan boşvereyim' diyemiyorum
ben mükemmel miyim elbette hayır
özgüven problemim var
ama kibar bir insanım ben, insanlarla tartışmaya girmek, sürtüşmek tarzım değil. rahatsızlık duyuyorum bundan
dolmuşta, işte, avmde, hastanede gittiğimiz her yerde
yani insanın olduğu her yerde bir sorun cıkıyor
ben de düşünce gücümle çekiyorum sanırım, bana çok denk geliyor
gerektiğinde çıkışmak, terslemek lazım insanları yoksa hakkınız aramayan, silik biri olarak kalıyorsunuz.
ama ben o anda hem böyle bir duruma düşmek istemiyorum, hem de donuyorum zaten. o anda donuyorum tek kelime edemiyorum. Pasif kalıyorum. suratımda aslında cazgır da bi tip var ama içim naif napiym:)))
dün yaşadığım bir olayı örnek vereyim. bir dükkana gittim.
kadın bişey getirecekti bana.
ordaki görevli de oturun isterseniz dedi
oturuyorum, kadın gelmiş, görmedim cünkü o yöne dönük oturmuyordum.
aramızda tam 2 metre var. oraya çiviyle çakılmış gibi durmuş. yüksek bir sesle hanfendi buyrun dedi. robot gibi poşeti uzatır vaziyette duruyor.
ben de hemen kalktım aldım poseti ama o anda şimşekler çaktı. yahu aramızda 2 metre kalmış zaten yanıma gelip versen nolur yani. o duruşu görmeliydiniz ama, sanki benim olduğum yerde bomba var da sınırı geçemiyormuş gibi. güya aklınca ayağıma kadar getirmemiş oluyor.
ya da hastanede sekretere bişey soruyorum. cevap yok. sonra elime kağıdı sıkıştırıyor. ama tek kelime yok. bu ne anlamadım diyorum. neyi anlamadın diyor. bir de senli benli. Ne yapıcam açıklarmısınız diyorum. kağıtta ne yazılıysa o, anlamıycak bişey yok diyor. ve ben sinir küpü olmuş vaziyette çıkıyorum.
Yemin ediyorum artık insanlar beni yoruyor. içimde kaldığı için içim içimi yiyor. şuan hala dünkü kadının tavrını düşünüyorum.
Nasıl aşılır bu durum
suratıma anında yansıyor. ölçüsünde iğneleyici tepki veremiyorum ama.
yardım istiyorum
ben terseleyenlere kaba demiyorum ki. olmak istediğim tip sizin gibi. ben ortada bir şey yokken bu şekilde davrananlardan bahsediyorum.Simdi siz kibar ben kabamiyim
Karakter meselesi biraz ben ekstra kibar konusarak acaip laf sokabiliyorum mesela saygisizlikta olmuyo cevapta veremiyolar icim rahatliyo isim yapiliyo ben sag onlar naparsa yapsin
Mesela dukkanda bekledigim sey dunyada tek kalan birsey olsa bile kadinin elinden almadan goz ucuyla bakar begenmedim der cikardim yada begendigim birseyin paketlisini getirdiyse daha hizmet sektorune yakisir hareketlerde bulunursaniz musteri kacmaz derim cikarim :)ben terseleyenlere kaba demiyorum ki. olmak istediğim tip sizin gibi. ben ortada bir şey yokken bu şekilde davrananlardan bahsediyorum.
nasıl yapıyorsunuz mesela. ben donuyorum böyle anlarda.
Dogru zaman dogru yerde lafi çakacaksin gideceksinİnsanlar beni çok yoruyor
kafaya takıyorum çünkü
'amaaaan boşvereyim' diyemiyorum
ben mükemmel miyim elbette hayır
özgüven problemim var
ama kibar bir insanım ben, insanlarla tartışmaya girmek, sürtüşmek tarzım değil. rahatsızlık duyuyorum bundan
dolmuşta, işte, avmde, hastanede gittiğimiz her yerde
yani insanın olduğu her yerde bir sorun cıkıyor
ben de düşünce gücümle çekiyorum sanırım, bana çok denk geliyor
gerektiğinde çıkışmak, terslemek lazım insanları yoksa hakkınız aramayan, silik biri olarak kalıyorsunuz.
ama ben o anda hem böyle bir duruma düşmek istemiyorum, hem de donuyorum zaten. o anda donuyorum tek kelime edemiyorum. Pasif kalıyorum. suratımda aslında cazgır da bi tip var ama içim naif napiym:)))
dün yaşadığım bir olayı örnek vereyim. bir dükkana gittim.
kadın bişey getirecekti bana.
ordaki görevli de oturun isterseniz dedi
oturuyorum, kadın gelmiş, görmedim cünkü o yöne dönük oturmuyordum.
aramızda tam 2 metre var. oraya çiviyle çakılmış gibi durmuş. yüksek bir sesle hanfendi buyrun dedi. robot gibi poşeti uzatır vaziyette duruyor.
ben de hemen kalktım aldım poseti ama o anda şimşekler çaktı. yahu aramızda 2 metre kalmış zaten yanıma gelip versen nolur yani. o duruşu görmeliydiniz ama, sanki benim olduğum yerde bomba var da sınırı geçemiyormuş gibi. güya aklınca ayağıma kadar getirmemiş oluyor.
ya da hastanede sekretere bişey soruyorum. cevap yok. sonra elime kağıdı sıkıştırıyor. ama tek kelime yok. bu ne anlamadım diyorum. neyi anlamadın diyor. bir de senli benli. Ne yapıcam açıklarmısınız diyorum. kağıtta ne yazılıysa o, anlamıycak bişey yok diyor. ve ben sinir küpü olmuş vaziyette çıkıyorum.
Yemin ediyorum artık insanlar beni yoruyor. içimde kaldığı için içim içimi yiyor. şuan hala dünkü kadının tavrını düşünüyorum.
Nasıl aşılır bu durum
suratıma anında yansıyor. ölçüsünde iğneleyici tepki veremiyorum ama.
yardım istiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?