Giden gitti kalana ne olacak

Ağlattın 3 kedim var en küçüğü biraz hasta .8 gün tedavisi sürdü her gün ağladım klinikte . Şu an hala solunum zorluğu çekiyor . Bir anda oldu anlamadım neden kaybetmek fikri insanın en büyük çaresizliği . Sadece 1 yaşında ve ben kaybetmemek için Allah a yalvardım nolur yasasin başka bir şey istemiyorum diye insanlar ne düşünürse düşünsün umrumda degil , deli desinler , kedilerle kafayı yemiş desinler , ama benim çocuklarım beni bırakmasın tek istediğim bu Basın sağolsun çok içim acıdı Allah sabır versin ...
 
Ağlayarak okudum yazdıklarınızı, kızım geldiğinden beri hayatımın odak noktası oldu, o sebeple sizi çok iyi anlıyorum. Ne şanslılar ki sizin gibi anneleri olmuş, sayenizde kızınızın da oğlunuzun da çok güzel bir yaşamları olmuştur eminim. Güzel kalbinizden öpüyorum.
 
Varolmanın dayanılmaz hafifliği diye bir kitap var. Orada köpeği ölen bir kadının duygularını anlatmıştı. Çok etkilenmiş ve ağlamıştım. Benim hiç evcil hayvanım olmadı. Kardeşim ve ben çok istediğimiz halde ömürleri çok kısa olduğu için ve vefat ettiklerinde çok üzüldüğümüz icin sahiplenmedik . Çocukluğum bir kedi ile geçti. Çok severdik. Hala özlemini hissediyorum. Cennette onunla yeniden buluşacağıma inanmak istiyorum. Sanırım bu kedicik 18 yıl yaşadı. Ömrünün sonlarına doğru dişleri döküldü. Yemek yiyemiyordu. O kadar yaşlanmış ve yıpranmıştı ki biz çocuk olduğumuz için anlamiyorduk ama sahibi onun acısını gördükçe keşke ölse de acılarından kurtulsa diye dua ediyordu. Kediniz en azından çok acı çekmemiş . Acınızı anlıyorum. Biraz zaman geçsin. Sadece birazcık zaman...
 
Ah tüm sayfaları okudum..
Ağladım..

İki koruyucu meleğiniz hep sizinle..
Bir gün ebedi kavuşacaksınız..
 
sizi çok iyi anliyorum bende minik yavrumu kaybettim okurken bile gozlerim doldu eğer acınız geçmeye katlanamayacak duruma gelirseniz bir yavru daha alın ben yavrumu kaybettigimde günlerce agladim gecmedi içimin yangını hala acar fotolarına bakarım ama bi yavrucuk daha aldım yoksa evin içine sığamıyordum simdi bi yavrum daha var beraber mutlu mesut yaşıyorum.Ona ihanet etmiş gibi düşünüyordum ilk zamanlar.Ama bu bebiside aldım kim bilir ne halde olacaktı ama ben gözüm gibi bakıyorum diyebiliyorum
 

Bir kızım var benimle yaşayan ama herkesin yeri ayrı işte
 

O bekleyişi bilirim
Oğluma bir yıl bile yaşamaz dendi böbrek yetmezliği vardı ama Rabbim 9,5 yıl müsade etti, çok sabahladım başında, gece saatimi kurar kalkar su içirirdim şırıngayla çok su içmesi gerekiyordu. Her kliniğe yatışında elim kalbimde günler geçirdim ahh ahhh
 
Yaşamayan bilmez .. Canını verebilecek olsan verirsin ama kimse sen gibi bakmaz .. Ahh çok zor bağlanmak hıc yaslanmasin istiyorum bende en büyüğe hep 2 yaşında diyorum 26 aylık ama gecmesin günler istiyorum ..
Böyle biri olmak da zor ne bileyim cümleleri toparlayamiyorum .
Her saat başı kalkıp hasta olan yaşıyor dimi diye kontrol etmek , rüya da kaybettiğini görmek , sokaktakilere için kanaya kanaya üzülmek , hepsine bakamamayi kabullenmek , aslında dünyada küçücük olduğunu hissetmek ..
Yazları ayrı , kışları soğukta ayrı düşünmek .
Sokaktakilere ucuz mama almak zorunda kalmak sonra en azından karnı doydu diye yalandan avunmak ..
Bilirim hepsini ..
 
Hiç evcil hayvanim olmadi, hatta korkarim ama bende çok üzüldüm konuyu okudugumda. Hayvan olunca duygulari, ona harcadigin zaman, emek olmuyor mu sanki? Konu eski ama yine basin sagolsun. Cok zorluklar çekmisti, hep sorun, aci yasamaktansa, kim bilir böyle daha iyidi
 
Ahh sizi çok iyi anlıyorum ama.ne denir bilmiyorum
 
Keşke okumasaydim. Gözlerim doldu. Benim kedim de ayak ucumda yatıyor şu an. Ona birşey olursa ne yaparim bilmiyorum. Çok haklısınız böyle olmakla.
 
21 yıl mi yaşadı kediniz? Maşallah çok çok uzun bir süre. Demek ki iyi bakılmış.
 
captain price .!.:
21 yıl mi yaşadı kediniz? Maşallah çok çok uzun bir süre. Demek ki iyi bakılmış.
Genişletmek için tıkla...

Hep iyi mama yedi
Ama avantajı zayıf olmasıydı
Diğer ev kedileri gibi kilo almadı hiç
Hep 3 kiloydu hayatı boyunca bazen mama yemeyi keserdi kendi kendine anlardık ki 3,5 kilo olmuş eski kilosuna dönene kadar su içerdi sadece, veteriner bu yüzden sağlıklı kaldığını söylüyor. 20 yaşına dek hiç bir sağlık sorunu olmadı yaşlılığın verdiği yavaşlık vardı sadece, son bir yıl çöktü
 
Benimde kedim 2 hafta önce öldü fibten. Hala eve girdiğimde onu arıyorum . Neredeymiş benim güzel kızım diye bazen ağzımdan çıkıyor . Çok kötü hissettiriyor insana .bu süreçte kafamı hep başka şeylere yordum .yoksa gerçekten dayanılacak gibi değil . Benim güzel kızım çok sevdim onu .
 
Ben de hayvanları çok severim, hatta besliyorum da, başlarına bir şey geldiğinde hem çok üzülüyor hem de vicdan azabı duyuyorum iyi bakamadım işte diye... En çok ailemi severim hatta kendimden çok severim, o yüzden sizi anlayabiliyorum, benim için aile neyse sizin için de kedileriniz öyle. Can yoldaşlığı yapan hangi cansa o önemlidir insanoğlu için, bir kedi bin insana bedel olabilir, buna kimsenin şaşırmaya, kınamaya hakkı yok, siz aradığınız duyguları kedi evlâtlarınızda bulmuşsunuz, bunda yadırgancak ne var ki...
Ben de eceliyle değil de rahatsızlanarak ölen canlarımı düşünüp, görüntülerine bakıp bakıp ağlarım bazen, "öbür dünyada benden şikayetçi olmayın nolur" derim, daha iyisini yapabilirdim diye düşünüp ağlarım. Şimdi gözlerim doldu meselâ yine.
Meselâ hamsterım vardı, bikaç sene önce öldü. Ölmek üzereyken farkettim, artık can çekişiyordu ve suluğunun altındaydı, o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü çünkü en son iki üç saat önce çok az suyu kalmıştı ve ben yenilemeyi unutmuştum, susuzluktan bu hâle geldiğini düşündüm ama belki de eceli gelmişti çünkü 2,5 yaşındaydı, ortalama ömrü dolmuştu yani ve üç saat susuz kaldığında ölecek bir canlı değil esasen fakat ben yine de kendimi onun katili gibi hissettim. Belki krizdir diye kalbine masaj yapmaya başladım, siyah tatlı gözlerini yavaşça açıp bana öyle bir baktı ki, sanki "ben sana ne yaptım ki bana bunu reva gördün" der gibiydi inanın anlatamam halâ yüreğim yanıyor. Sonra bir kapattı bir daha açmadı gözlerini, melek oldu gitti ama o son bakışını asla unutmayacağım, ha bir insan bakmış bana öyle ha o minicik masum, hiç farkı yok inanın.
Şöyle bağlayayım, yüce ALLAH bu dünyada yaptığımız her şeyi karşımıza çıkaracak, o canlarla bizi yüzleştirecek, sizin kedi evlâdınız sizi bekliyor, ona yaşattığınız tüm güzellikleri bir bir anlatacak, o gün sizi ayıplayan insanlardan değil minik dostunuzdan alacaksınız mükâfatınızı. Bir hayvanın arkasından ağlayan biri asla kötü olamaz.
 
Offf icim acidi yaram kanadi okurken...
Cok cok uzgunum ikisi icin de.
Ben de bunun icin konu acmayi dusunuyordum ama hazir degildim sanki,
Gectigimiz 3 ay icinde once 17 yasindaki melegim kedimi, sonra canım annemi kaybettim. Sarsıldım, bittim... Simdi arkadasimin kedisi hamile, yavrulardan birini sutten kesilince sana vereyim, iyi gelir diyor.
Esimle kizim da cok istiyorlar, en cok da bana iyi gelecegini dusunuyorlar, ama ben ust üste iki büyük kayiptan sonra yeniden sorumluluk almaktan cok korkuyorum. Giden melegimizin yerini tutamaz ama yeni bir evlat sahiplenmek iyi gelir mi acaba, denediniz mi?
 

Başın sağolsun Pelin. Annemler 17 senelik kedilerini kaybettiler, çok üzüldük hepimiz asla başka bir kedi olmaz O’na ihanet olur diyorlardı ama sonra dayanamadı bir kedi sahiplendiler. Şimdi o kedi hayata bağladı onları, nasıl da akıllı yavrum kadir kıymet biliyor resmen. Benim düşüncem evet çok zor ama çivi çiviyi söker, kesinlikle sahiplenmelisin diye düşünüyorum. Asla kaybettiğin kedin olmayacak ama kedi denen canlı o kadar mucizevi bir varlık ki göreceksin iyi gelecek.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…