Bence direkt kendinizi yargılamayın. Belki onlar öyledir ve size denk gelmisler. Kimseye kendinizi zorla kabul ettirmeye çalışmayın. Görevinizi yapin geçin.Merhaba kızlar..
Size biraz canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.. konuya hemen gireyim. Az kisinin calistigi kucuk bir ofiste calisiyorum, yaslar hep yakın (23, 25, 26 vb). Iki mudurumuz var bunlar buyuk sadece. Ise baslayali 3 ay oldu ve ben bazen dışlanıyor gibi hissediyorumbir etkinlik yapilacagi zaman ben yok sayiliyorum resmen, ya da toplu konuşmada bir sey soyledigim zaman dinlenmiyorum bile, ki mudurlerimden bir tanesi aynen bunu dedi, kendisine bir sey sormuştum yuzume bakti ve seni dinlemiyordum dedi.. simdi benimle ayni zamanda baslayan baska bir kiz daha var, inanin o kadar benimsendi ki, surekli yuzu asik müdürüm bile onu gorunce kahkaha atiyor. Bu arada sakin yanlis anlamayin, bu arkadaşı cok seviyorum sadece sorunun ise baslama suresiyle ilgili olmadigini anlatmaya calisiyorum. Ben epey cekingen bir insanim bunu basta da dile getirdim ilk ise girdigimde, ama bir etkinlik oldukca girmeye çalıştım, ama artik cagrilmiyorum bile
kendim ayrılmaya cesaret edemiyordum. Her neysee.. Sevmediğin insanlarla çalışmak çok zor. Başka bir yerde iş aramayı deneyebilirsin tavsiyem.. Başka iş bulamıyorum diyorsan da insanlarla iletişim kurmaya çalış. Yoksa sadece sosyal olarak değil, iş ile ilgili de dışarıda bırakılırsın
Merhaba kızlar..
Size biraz canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.. konuya hemen gireyim. Az kisinin calistigi kucuk bir ofiste calisiyorum, yaslar hep yakın (23, 25, 26 vb). Iki mudurumuz var bunlar buyuk sadece. Ise baslayali 3 ay oldu ve ben bazen dışlanıyor gibi hissediyorum
Siz de nasıl psikologsunuz anlamadım doğrusu...Teşhis ettiniz, ilaca karar verdiniz...Bumu yani...Psikiyatristlik bir durumu var mı sizce?Çekingen olunca illa sosyal fobisi mi olması gerekiyor?İnsanların çok ilgisini çekmek de çok hoş birşey değil ben girdiğim her ortamda yoğun ilgiyle karşılaşıyorum,psikologum ve mizahım çok kuvvetli,biçok insan yakın arkadaş olmak istiyor çünkü yanımda eğleniyorlar,sürekli insanları reddetmek zorunda kalıyorum çünkü çok az kendime denk insan bulabiliyorum,bana ne verebilirler ona bakıyorum gerçekten muhabbetinden keyif almadıysam telefonları açmam komşuluk etmem ,bikaç yakın arkadaşım dışında çok içimi de açmam kimseye. Velhasıl bazen bazı ortamlarda görünmez olmak özgürlüktür bence çok da takılmayın zaten bu konuda gerilmeyi bıraktığınızda emin olun sakinleşip sevimli bi insan olacaksınız kasılmaktan gergin negatif bir elektrik veriyorsunuz herhalde.
Psikiyatriye başvurup sosyal fobi için ortalama bi kaygı bozukluğu ilacı kullanabilirsiniz aslında,ortalama bir yıl tedaviden sonra on numara beş yıldız bir insan olursunuz
Mizahınız çok kuvvetliymiş hakikaten..E reçete numarasını da özelden gönderdim hatta
Kesinlikle oyle, inanin zaten sadece isle ilgileniyorum ama dusunsenize misal yaniniza hadi bir sey yapalim diye karar alınıyor basta, sonra aa ama 4 kisiyiz yapamayız deniyor (orada 5. Ben varim), yani direkt yokmusum gibi. Inanin bir yerden sonra insani cok düşürüyor bu durum.
Ben de, zaten is arkadaslarimi yargılamıyorum cunku bir degil iki degil pek cok kisiyle bu sorunu yasiyorum. O halde sorun sorun herkeste olamayacagina gore kendi icime bakmaliyim diye dusundum ben de.
Kesinlikle oyle, inanin zaten sadece isle ilgileniyorum ama dusunsenize misal yaniniza hadi bir sey yapalim diye karar alınıyor basta, sonra aa ama 4 kisiyiz yapamayız deniyor (orada 5. Ben varim), yani direkt yokmusum gibi. Inanin bir yerden sonra insani cok düşürüyor bu durum.
Inatla girmeye calissam, yani mesrla yukaridaki ornekte, ee ben varim besinci kisi olarak desem de cok mu patavatsiz olurum diye dusunuyorum.. istenmedigim ortamda kalmaya gelemiyorum pek.. galiba gercekten topluluk onunde olma fobim var. Onceden bunlari takmıyordum kizlar, simdi evliyim aileler var arkadaşlar var cevre buyudu haliyle, e ileride cocuk olacak daha da büyüyecek.. acikcasi bu sekilde ne kadar saglikli bir anne olurum bilemiyorum bile bazen.. cok kuruyorum kafamda of off
Cok cok tesekkur ederim, benim icin harika bir baslama noktasi oldu. Bazen cozumler onumuzde apacik oluyor ama nereden baslayacagimizi bilemiyoruz. Sorunlari o kadar icsellestiriyoruz ki bir seviyeye gelene kadar sorun oldugunu bile anlayamiyoruz. En azindan benim icin boyle oldu, epey sey yasadiktan sonra bu bir sorun galiba dedim. Bahsettiğiniz testlere bakacagim ve kitaplari edineceğim. Tekrar cok tesekkur ederim, hayatima dokundunuz ❤
Yo oyle degil.benj de cagirin diye degil.mesela orada zekani konusturacak esprili bi laf et.gundemi degistir.onlar seni cagirmak istesin zaten.once muhabbete gir.Kesinlikle oyle, inanin zaten sadece isle ilgileniyorum ama dusunsenize misal yaniniza hadi bir sey yapalim diye karar alınıyor basta, sonra aa ama 4 kisiyiz yapamayız deniyor (orada 5. Ben varim), yani direkt yokmusum gibi. Inanin bir yerden sonra insani cok düşürüyor bu durum.
Inatla girmeye calissam, yani mesrla yukaridaki ornekte, ee ben varim besinci kisi olarak desem de cok mu patavatsiz olurum diye dusunuyorum.. istenmedigim ortamda kalmaya gelemiyorum pek.. galiba gercekten topluluk onunde olma fobim var. Onceden bunlari takmıyordum kizlar, simdi evliyim aileler var arkadaşlar var cevre buyudu haliyle, e ileride cocuk olacak daha da büyüyecek.. acikcasi bu sekilde ne kadar saglikli bir anne olurum bilemiyorum bile bazen.. cok kuruyorum kafamda of off
benim öğrencilerimden var böyle olanlar kıyamıyorum ben onlarla daha çok ilgileniyorumMerhaba kızlar..
Size biraz canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.. konuya hemen gireyim. Az kisinin calistigi kucuk bir ofiste calisiyorum, yaslar hep yakın (23, 25, 26 vb). Iki mudurumuz var bunlar buyuk sadece. Ise baslayali 3 ay oldu ve ben bazen dışlanıyor gibi hissediyorum
