Gitmek mi kalmak mı?

Simurgp .!.:

Isyerindekilere ihanet ederim diye hic dusunme, zor durumda kalırlar diye de ilerde pişman olursun. Isten çıkarılırken onlar bu detayları inan hiç düşünmüyorlar ihbar tazminatını verip bu is hayati diyorlar. Is hayatinda gerçekten duygusallığa yer yok. Nerde mutlu olacaksan orda calis yer konusunda ora bura diyemem.

Genişletmek için tıkla...

Derindeniz95 .!.:

Şayet bekar olsaydım ve amirimden hoşlansaydım hiiiç bırakıp gitmezdim ailem in olduğu şehre.

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Aslında şu an için düşündüğüm diğer bir konu da eğitimim. Doktorada tez aşamasına yeni geçtim ve danışmanım memleketimde kaldı. Belli bir sürede bitirmek zorundayım tezi ve danışmanımla çok görüşemiyoruz uzakta olduğum için. Ama yine de dediğiniz gibi insanın hayatı işyerinde geçiyor ve psikolojik durumunu doğrudan etkiliyor. Diğer yandan amirimin hayatına birisi girerse ve evlenmeye kalkarsa birlikte çalışmaya devam edebilir miyim onu da bilmiyorum. Ama şimdi gidersem içim rahat olmayacak ve bana güvenen insanlara ihanet ettiğim hiç aklımdan çıkmayacak. Üstelik dürüst insan olarak tanınıyorum etrafımda ve bu yaptığımın bana yakışmayacağını düşünüyorum. Keşke işyerimi memlekete taşıyabilseydim.

Genişletmek için tıkla...

sebbo .!.:

devlet memuruysanız yerinize gelir biri zaten ama burda huzurluysaniz devam edin is yerinde huzuru bulmak çok zor hele ki ailenin yanina gidip farkli evde oturacaksan macera arama derim kal burda amirine duyduğun ilgiye gelince eger ondan oyle bir elektrik almiyorsan uzak dur derim yaninda birini görürsen yada bir gun evlenirse üzülürsün işine odaklan derim

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Bu kadar düşünmemin yüzde 60 sebebi bu zaten. Ama ben ast üst birlikteliğinin pek mümkün olmadığını biliyorum elbette. O yüzden duygularımı hiç belli etmemeye çalışıyorum. Birileri anlayacak diye çok korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Selam kızlar. Hayatımı kökten değiştirecek bir karar arefesindeyim. Ancak bir türlü emin olamıyorum. O nedenle size danışmak istedim. Ben bekar ve ailemden ayrı bir şehirde 8 ay önce kazandığım sınav sonucunda işe başladım. İlk bir iki ay boyunca çok zorluk çektim ama sonrasında hem işi biraz öğrendim hem de iş arkadaşlarıma ve amirlerime alıştım. Ama bu 8 ay sonunda kendi memleketimde çıkan bir fırsat sayesinde aynı pozisyonda çalışma imkanı buldum. Ancak hiç beklemediğim bir sitemle karşılaştım. Şaşırdım elbette bu duruma. Beklemiyordum çünkü. Halbuki vazgeçilemez bir çalışan değilim. Ama bu habersiz ayrılma planım amirimi epey rahatsız etti çünkü daha birkaç sene kalacağımı söylemiştim ve o da benden memnun olduğunu söylüyordu sık sık. Yani biraz ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Ayrıca iyi ve anlaştığım amirlerim ve ekip arkadaşlarım var. Onlar da tepki gösterdiler. Bir de zaten memlekette ailemden farklı bir evde yaşamayı planlıyordum. Yani yine kira faturalar vs buradan çok da farklı olmayacaktı. Bir de geçiş yapacağım yerde aynı okuldan ve bolumden mezun olduğum ve küs ayrıldığım bir kızla aynı birimde çalışmak zorunda kalacağım. Annem bu habere çok sevindi ve dört gözle gelmemi bekliyor ama ben çok mutsuzum ve vicdanım rahat değil. Bu kadar tepkiyle karşılaşacağımı beklemiyordum açıkçası. Ayrıca kendi alanımda deneyim kazanmaya başlamıştım ve iyi bir ritim tutturmuştum. Diğer işyerinde farklı yöntemler ve teknolojiler kullanıldığı için burada öğrendiklerim bir işime yaramayacak. Ayrıca amirimin ikinci kez gitmemi istemediğini onu zor durumda bıraktığımı yerime birini bulmalarının uzun süreceğini böyle kısa sürede gideceksem niçin geldiğimi vs söylemesi çok dokundu. Bir tarafta ailem bir tarafta işimdeki memnuniyetim diğer tarafta vicdanimla tam bir iç çatışma yaşıyorum. Benim için doğru kararın ne olacağını bir türlü kestiremiyorum. Yaşadığım yer ailemin yaşadığı yere 5 saat uzaklıkta. Arkadaşım yok burda. İşin kötüsü bir de amirimden çok hoşlanıyorum ama elbette bunu bir tek ben biliyorum. Gitsem bir kaç ay sonra unutmaya başlayacağımı düşünüyorum. Ama içim rahat değil. Sizce ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Selam kızlar. Hayatımı kökten değiştirecek bir karar arefesindeyim. Ancak bir türlü emin olamıyorum. O nedenle size danışmak istedim. Ben bekar ve ailemden ayrı bir şehirde 8 ay önce kazandığım sınav sonucunda işe başladım. İlk bir iki ay boyunca çok zorluk çektim ama sonrasında hem işi biraz öğrendim hem de iş arkadaşlarıma ve amirlerime alıştım. Ama bu 8 ay sonunda kendi memleketimde çıkan bir fırsat sayesinde aynı pozisyonda çalışma imkanı buldum. Ancak hiç beklemediğim bir sitemle karşılaştım. Şaşırdım elbette bu duruma. Beklemiyordum çünkü. Halbuki vazgeçilemez bir çalışan değilim. Ama bu habersiz ayrılma planım amirimi epey rahatsız etti çünkü daha birkaç sene kalacağımı söylemiştim ve o da benden memnun olduğunu söylüyordu sık sık. Yani biraz ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Ayrıca iyi ve anlaştığım amirlerim ve ekip arkadaşlarım var. Onlar da tepki gösterdiler. Bir de zaten memlekette ailemden farklı bir evde yaşamayı planlıyordum. Yani yine kira faturalar vs buradan çok da farklı olmayacaktı. Bir de geçiş yapacağım yerde aynı okuldan ve bolumden mezun olduğum ve küs ayrıldığım bir kızla aynı birimde çalışmak zorunda kalacağım. Annem bu habere çok sevindi ve dört gözle gelmemi bekliyor ama ben çok mutsuzum ve vicdanım rahat değil. Bu kadar tepkiyle karşılaşacağımı beklemiyordum açıkçası. Ayrıca kendi alanımda deneyim kazanmaya başlamıştım ve iyi bir ritim tutturmuştum. Diğer işyerinde farklı yöntemler ve teknolojiler kullanıldığı için burada öğrendiklerim bir işime yaramayacak. Ayrıca amirimin ikinci kez gitmemi istemediğini onu zor durumda bıraktığımı yerime birini bulmalarının uzun süreceğini böyle kısa sürede gideceksem niçin geldiğimi vs söylemesi çok dokundu. Bir tarafta ailem bir tarafta işimdeki memnuniyetim diğer tarafta vicdanimla tam bir iç çatışma yaşıyorum. Benim için doğru kararın ne olacağını bir türlü kestiremiyorum. Yaşadığım yer ailemin yaşadığı yere 5 saat uzaklıkta. Arkadaşım yok burda. İşin kötüsü bir de amirimden çok hoşlanıyorum ama elbette bunu bir tek ben biliyorum. Gitsem bir kaç ay sonra unutmaya başlayacağımı düşünüyorum. Ama içim rahat değil. Sizce ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Kamu kurumunda çalıştığım için işten çıkarılmam zor. Burda mutlu muyum evet mutlu sayılırım. Arasıra bazı sorunlar oluyor ama zaten hiç bir işyeri de mükemmel değil.

Aslında gerçekçi olmak gerekirse herkes kendini düşünüyor kızlar. Taraflar kendi çıkarına uygun olan fikirleri savunuyor. O yüzden kendim nerede olmak istiyorsam orada olmalıyım. Çünkü asla herkesi aynı anda memnun edemezsiniz.

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Üzüleceğim kesin. Ailem gitmek istemediğimi vazgeçtiğimi öğrenince de bir ton laf yedim. Annem kardeşlerim kararıma saygı duymuyorlar. İsyerindekilerden etkilendiğimi düşünüyorlar. Arafta kaldım resmen. Sanki bir kolumdan buradakiler çekiyor diğer kolumdan ailem.

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Teşekkür ederim kızlar kalmaya karar verdim.

Genişletmek için tıkla...

asigenc .!.:

Aslında şu an için düşündüğüm diğer bir konu da eğitimim. Doktorada tez aşamasına yeni geçtim ve danışmanım memleketimde kaldı. Belli bir sürede bitirmek zorundayım tezi ve danışmanımla çok görüşemiyoruz uzakta olduğum için. Ama yine de dediğiniz gibi insanın hayatı işyerinde geçiyor ve psikolojik durumunu doğrudan etkiliyor. Diğer yandan amirimin hayatına birisi girerse ve evlenmeye kalkarsa birlikte çalışmaya devam edebilir miyim onu da bilmiyorum. Ama şimdi gidersem içim rahat olmayacak ve bana güvenen insanlara ihanet ettiğim hiç aklımdan çıkmayacak. Üstelik dürüst insan olarak tanınıyorum etrafımda ve bu yaptığımın bana yakışmayacağını düşünüyorum. Keşke işyerimi memlekete taşıyabilseydim.

Genişletmek için tıkla...