Amin inşallah şuan size sarılıp ağlamak istedim, inşallah süreç istediğiniz gibi sonuçlanır ve sizde sizin kıymetinizi bilen birine yar olursunuz
Amin inşallah şuan size sarılıp ağlamak istedim, inşallah süreç istediğiniz gibi sonuçlanır ve sizde sizin kıymetinizi bilen birine yar olursunuzAmin.
Benim çekişmeli süreç, dava bitene kadar sürekli bu konu benimle olacak ama bunu kabul ettim. Haklılığımı kanıtlamadan bu süreçten gitmeyeceğim. Kendime söz verdim.
Bir de ben geleneksel biriyim tam evlilik insanıyım. Evliliği sevmiştim. Anaç bir ruhum var. O yüzden tekrar tek başıma kalmak canımı sıktı ama bunu da deneyimlemem lazım diye bakıyorum. Severek ayrılmak yorucu ama bunu da kabul ettim.
Bu arada diğer mesajlarda yazmışsınız geç kalmadınız. Biri kaderinize gelecekse olur. Umarım bundan sonra hayatınıza gelecek kişi sizi o kadar sever, size o kadar güzel yuva olur ki 1. evliliğinizin hem aklınızda hem de kalbinizde eseri kalmaz. İyi ki ilk evliliğim bitmiş dersiniz.
Bilmiyorum, içimden bu hissi bir türlü atamiyorumNeye geç kalmışlık?
Bu izafi bir şey, kırkında olup henüz yaşamaya başlamış olanlar da var. Niye hayatınız bitmiş gibi davranıyorsunuz?
Amin, çok teşekkür ederim.Amin inşallah şuan size sarılıp ağlamak istedim, inşallah süreç istediğiniz gibi sonuçlanır ve sizde sizin kıymetinizi bilen birine yar olursunuz
İnsanlar 55 60 yaşında geç demeden evleniyor. Evlenmeyi de bırakın aşık oluyor ne var ki yaşanızda. Şu an 70 yaşında bir tandığımız artık bekar kalmak istemiyorum diyorsa sizin demeniz çok yanlış. Ayrıca çoçuğunz da yok bu ne üzüntü Allah aşkına. Çoçukla ayrılmak inanılmaz zor. Istemesen de bir bağ kurmadan olmuyor. Ömür boyu çekmek zorundasınÖyle demeyi çok isterim şuan 34 yaşındayım bosan birine güven derken zaman geçiyor, o yüzden umutsuzum biraz, içimde geç kalmışlık hissi var
Ne kırkı 70 yaşında tanıdığım bayan evlenmek istiyor. Ve bence bu da gayet normal. İlla evlenmek de değil insan tekrar birine birşey hissedebilir bu çok insani bir şey ve bence asla yaşı yokNeye geç kalmışlık?
Bu izafi bir şey, kırkında olup henüz yaşamaya başlamış olanlar da var. Niye hayatınız bitmiş gibi davranıyorsunuz?
Şükredin çocuğunuz yok. Ülkemiz de hâlâ bosanamanin en büyük sebebi çocuk erkekler bunun üzerinden tehdit ediyor. Maddi gücünüz varsa aileniz de destekse beklemenin uzulmenin anlamı yokBoşanıyorm ve çok canım acıyor bu kadar zor olacağını düşünmemiştim şimdi ne olacak
Mesele bir daha evlenememekten ziyade annelik için süre azalıyor hissi sanirim,gece bunu düşünerek uyaniyorumİnsanlar 55 60 yaşında geç demeden evleniyor. Evlenmeyi de bırakın aşık oluyor ne var ki yaşanızda. Şu an 70 yaşında bir tandığımız artık bekar kalmak istemiyorum diyorsa sizin demeniz çok yanlış. Ayrıca çoçuğunz da yok bu ne üzüntü Allah aşkına. Çoçukla ayrılmak inanılmaz zor. Istemesen de bir bağ kurmadan olmuyor. Ömür boyu çekmek zorundasın
Ailem her zaman yanımda çok şükürŞükredin çocuğunuz yok. Ülkemiz de hâlâ bosanamanin en büyük sebebi çocuk erkekler bunun üzerinden tehdit ediyor. Maddi gücünüz varsa aileniz de destekse beklemenin uzulmenin anlamı yok
Bazı şeyler sizin için daha kolay olur. Uzuntunuzu yasayin sonra yolunuza bakın. Yakın arkadaşım baya zor bi evlilikten geçti boşandı şimdi tekrar evleniyor. Ondan sonra tekrar olmayacak diye düşünmeyin tabi bu kendi tercihiniz de olabilir evlenmek veya evlenmemek hakkiniz da herşeyin hayirlisin olsunAilem her zaman yanımda çok şükür
Çok teşekkür ederim, ailemi de üzmek istemiyorum, belli etmemeye çalışıyorum, kendimi sıkmaktan vücudum ağrıyor. Şurada yazdığım duygularımı onlara soyleyemiyorumBazı şeyler sizin için daha kolay olur. Uzuntunuzu yasayin sonra yolunuza bakın. Yakın arkadaşım baya zor bi evlilikten geçti boşandı şimdi tekrar evleniyor. Ondan sonra tekrar olmayacak diye düşünmeyin tabi bu kendi tercihiniz de olabilir evlenmek veya evlenmemek hakkiniz da herşeyin hayirlisin olsun
Çok teşekkür ederim, umarım hayat karşımıza degerimizi anlayacak kişiler çıkarır, boşandıktan sonra görüştüğünuz biri oldu mu eski eşiniz pişman olup tekrar denemek istedi miSevgili Yağmur, bütün bu hisleri yaşaman o kadar normal ki…
Aramızda 1 yaş var sadece. Bende 33 yaşımda kumar ve aldatma nedeniyle açtım boşanma davasını, 35’imde bitti. Geçen bu iki senede şu hissettiklerinin hemen hemen hepsini yaşadım. Ah o yalnızlık duygusu yada anne olamayacak mıyım korkusu! Hala ara ara yoklar bazen bu duygular tamamen geçti diyemem. Ama o negatif düşüncelerle, vesveselerle, endişelerle başetmeye çalışıyorum. Onlara yenilmek yerine; “hayır gerçek değil tüm bunlar, sadece benim negatif bakış açım hepsi. Bu durumdan çıkmalıyım, olumlu düşünmeliyim” diyorum kendime. Çünkü nasıl bakarsak öyle görürüz hayatı.
Unutma ki evlenirken bu ilişkinin sonunun böyle olacağını kestiremediğimiz gibi, belki de bu bitiş bize daha güzel kapılar açacağını da göremiyor olabiliriz. Bu nedenle olanı kabul edip umut etmeye devam etmeliyiz.
Şu an eski hayatını, düzenini, hayallerini, ihtimalleri düşünüp üzülüyor olabilirsin. Sonuçta beyin alıştığı düzeni sürdürmek istiyor. Yenilik ve değişiklik her zaman zor gelir insana.
Zamanla daha iyi olacaksın bunu bil.
Yeni düzen kuracaksın. Yeni insanlarla tanışacaksın. Değer gördüğün daha iyi bir yuvan, ailen olacak. Anne de olacaksın.
Korkma, kendine güven, seni yaratana güven.
Yaşadıklarından dersler çıkarıp yeni yolunda ilerle yeter ki! Arkana bakma bile, yoksa önündeki yeni fırsatları göremezsin. Ayrıca kendine değer ver! Sana kötü şeyler yaşatan birkaç kendini bilmez insan yüzünden gelecek konusunda neden endişeleniyorsun ki? Öyle değil mi?
Sana değer vermeyen kişiden ayrılma kararı aldığın gün aslında hayatının en şanslı en güzel günü olmalı. Bitişler can acıtır. Tabi bunu bitiş olarak görürsen. Aslında bu bir bitiş değil sana yük olanlar, seni aşağı çeken insanlardan kurtulmak olarak görmelisin.
Çok uzattım kusura bakma. Yardımcı olabileceğim birşey varsa mesaj atabilirsin.
Güzel bir geleceğin olacağına şüphe etme. Gülsün yüzün! :)
Yeni boşandım sayılır. Görüştüğüm biri olmadı henüz. Şu an biraz bekarlığın tadını çıkarmak istiyorum zatenÇok teşekkür ederim, umarım hayat karşımıza degerimizi anlayacak kişiler çıkarır, boşandıktan sonra görüştüğünuz biri oldu mu eski eşiniz pişman olup tekrar denemek istedi mi
Ya o kadar detay düşünmeyin. 20 yaşında insanın çocuğu olmayayxbilir 50 yaşında hamile kalanlar var neden böyle hep olumsuz bakıyorsunuz. Herşey nasip kısmet ben buna çok inanıyorumMesele bir daha evlenememekten ziyade annelik için süre azalıyor hissi sanirim,gece bunu düşünerek uyaniyorum
Oh ne güzel tadını çıkarın, bundan sonra hayat istediğiniz gibi devam eder, çok mutlu olursunuz inşallahYeni boşandım sayılır. Görüştüğüm biri olmadı henüz. Şu an biraz bekarlığın tadını çıkarmak istiyorum zatenMahkemede hakim zina olduğunu kabul edip boşadığı halde, eski eşim hiç kabullenmedi “Sende şöylesin böylesin ama bende pişmanım yeniden deneyelim” dedi. Yani yediği haltın sorumluğunu bile alamadı. Pişman olsa ne fayda? Bir daha o eve, o aileye geri dönersem ayaklarının altına beni paspas edeceklerini biliyorum. Yani geri dönersem onların gözünde daha da değersiz olacaktım. Ben böyle bir hayat istemiyorum.
Beni haketmeyen onlardı. Onları ait oldukları gibi geride bıraktım.
Aynı şeyler başıma geldi + 2 çocukla hemde, bazı şeyler çok zorluyor ama alışılıyor be..Amin, çok teşekkür ederim.
Boşanmanın kazananı yok. Dava benim lehime de sonuçlansa bu kazandım demek değil çünkü yuvam dağıldı ama hakkımda atılan asılsız çirkin, rezil iftiraları eşimin yanına kar bırakamazdım. Hem aldatıp hem de kötülüklere devam edip bana iftiralar atıp hiçbir bedel ödemeden gidemezdi.
Benim asıl istediğim Allah'ın ileride ona sonraki ilişkisinde/ evliliğinde beni mumla aratması, benim için; gerçekten eski eşim beni sevmiş, hakikaten bana değer vermiş şimdi hiç sevilip değer görmüyorum, sadece bu kadın maddi imkanlarım için yanımda demesi. Kimsenin ahı kimsede kalmıyor. Kul hakkıma ciddi olarak girildiği için âhlarımın tutacağını düşünüyorum.
Ben umutsuz değilim. Allah inşallah yüzüme gülecek. Şu an boşanana kadar kendime odaklıyım sonra duruma bakacağım acelesi yok.
Fakat size şunu diyeyim illa ki çocuk ve evlilik diye kendimizi baskı altına almayalım. Neyi çok istersen o sınavın oluyor. Evli, mutlu ve çocuklu olmayı çok istedim, eşimle ömür boyu mutlu olalım, çocuğumuz olsun istedim, bu istekler en büyük sınavım oldu hem de ne sınav.. O yüzden her isteğimize olursa olur olmazsa nasip kısmet, sağlık olsun demek lazım.
Benim asıl istediğim Allah'ın ileride ona sonraki ilişkisinde/ evliliğinde beni mumla aratması, benim için; gerçekten eski eşim beni sevmiş, hakikaten bana değer vermiş şimdi hiç sevilip değer görmüyorum, sadece bu kadın maddi imkanlarım için yanımda demesi. Kimsenin ahı kimsede kalmıyor. Kul hakkıma ciddi olarak girildiği için âhlarımın tutacağını düşünüyorum.
Onu bende çok istiyorum, pişman olsun ve Rabbım bana bir şeklide göstersin pişmanlığını, evet çocuk olmadığı için geç kalmışlık hissi var içimde ama dediğinizde doğru belki olsaydı da keşke olmadan ayrılsaydim diye düşünecektim insana her zaman sahip olmadıkları daha güzel geliyorAynı şeyler başıma geldi + 2 çocukla hemde, bazı şeyler çok zorluyor ama alışılıyor be..
Şu kısmı görmeyi çok istiyorum. Ama bence şu an bunu sonuna kadar yaşıyor. Ama açık etmediği için bilemiyoruz.
Sarımsağı bile gelin etmişler 40 gün kokusu çıkmamış. :)
Kendine odaklan, çocuk olmadığı için çok şanslısın hanımlar doğru söylüyor.
O kadar güzel yazmış sinizki elinize saglikÇok geçmiş olsun.
Sizi çok iyi anlıyorum bende çekişmeli boşanma aşamasındayım. Hatta benimki travmatik bir boşanma olacak. Eski eşim beni hem kadınlarla aldattı. Beni aldattığını yakaladım diye bana insanlık onurumu hiçe sayan iftiralar atıp boşanma davası açtı. Sonraki dilekcelerde iftiraların dozu o kadar arttı ki kafayı yememek için tüm maneviyatımı kullandım. Onu Allah'a havale edip kendime odaklandım tabi hakkımı da savunuyorum.
Ve ben eski eşimi kendimden bile çok seviyordum, böyle bir sevgi olamaz yani..Bana kötü davrandığında bile sevdim. Canımı nasıl yaktı gene de kötü söz ağzımdan çıkmadı. İftara hiç atmadım. O yüzden boşanma süreci başladığında bende çok ama çok kötüydüm, sürekli kabus görerek uykumdan uyanıyordum sürekli ağlıyordum.
Şu an 1 yılı biraz geçti. Ve çok daha stabil durumdayım. Eski eşimin sokaktaki adamdan hiç farkı yok diyemem, tamamen nötr olamadım. Çünkü ben hakikaten severek ayrılmak zorunda kaldım. O beni sevmediği için zorlanmamıştır ama ben çok zorlandım.
Sizden büyüğüm yaş 38. Davam bitene kadar 40 civarı olurum. Ama hayata olumsuz bakmıyorum. Hayatta evlilik gibi her şey elimizde değil, başkasının kalbine hükmedemeyiz ancak elimizden geleni yapabiliriz.
Neden bu kadar umutsuzsunuz? Bir kadın bizim gibi bir ülkede evlenmek istedi mi tekrar evlenir. İsterse yaşınız 50, 60 olsun fark etmez. Ama sizin de benim de tecrübe ettiğim gibi önemli olan gerçekten bizi ailesi görecek, bize yuva olacak biriyle evlenmektir. Yoksa illa ki biriyle denk gelir evlenirsiniz.Ama tekrar size değer vermeyecek biriyle evlenmeye gerek var mı? Tekrar sevilmek için iki gram sevgi almak için bu kadar fedakarlık yapmak zorunda olduğun, onurunu, gururunu ayaklar altına serdiğin, azıcık sana hak versin diye kendini paraladığın bir evliliğe gerek var mı? Bu kadar mı muhtacız? Hayır değiliz çok şükür.
Ben yeni yeni tekamül seviyemi yükseltiyorum. Evlilik = fedakarlık diye kodlamışım mesela. İlla sevilmek için her şeyi ben yapmalıyım gibi düşünmüşüm, ne yanlış bakış açısı imiş. Tüm ev işi, maddi fedakarlık, eşimin üstüne düşme, sürekli sevgi, ilgi verme hepsi bendeydi. Ama gördüm ki kendine değer verip ben bunları bunları hak ediyorum diyen kadınlar çok daha değerli imiş. Ben bunu hiç yapmadım. Sonra beni eski eşim ve ailesi değersiz gördüler. Halbuki hep çevremden evlilikte fedakarlık yapmazsan sevilmezsin inancını almışım. İş öyle değilmiş. Ben merkezci olan, en çok kendini seven, en çok kendine saygı duyan, en çok kendini birinci sıraya koyan, eşinden maddi ve manevi her şeyi çekinmeden talep eden kadınlar çok seviliyormuş. Bunu yeni anladım. Boşanma sürecinde o kadar çok fark ettiğim şey var ki..hepsini yazsam roman olur:)
Kendinize zaman verin. Sizin önce hayallerinizle, evlilikteki kendiniz ile vedalaşmanız lazım. Bu kolay bir süreç değil. Ben 1 yıl öncesine göre daha iyiyim. Ama hala çocuğu eşi ile mutlu çiftleri görünce içimi bir hüzün keder kaplıyor. Yoksa boşanma durumumu kabul edeli çok oldu. Ben yuvamı kaybettim, ona bazen hüzünleniyorum. Ama zamanla bu da yavaş yavaş geçecek. Sadece çok arada sızlayacak. Benim eski eşim 6 yıldır hayatımda idi. Bir anda eskiye dönemezsin. Zamana ihtiyacınız var. Benimde birkaç yıla daha ihtiyacım var.
Ama bu süreçte en çok yararı olan şey, kendinizle ilgilenmektir. Sanki kendinizle yeni tanışıyor gibi kendinize vakit ayırın. Ve olumsuz düşünmeyin. Çocuk sahibi olma durumunu da kafanıza çok takmayın. Yoksa illa çocuk çocuk diye takıntı yaparsanız 2. Evliliğinizi de yanlış biriyle yaparsınız. Belki çocuğunuz olacağı için ayrılamazsınız da. Hayatta hiçbir şeyi takıntı yapmayın. Olursa olur olmazsa nasip kısmet deyin. Muhtaç olma enerjisini kimseye vermeyin. Muhtaç olan kadın kadar itici bir enerji bence yok.
Kök ailesi ile bağımlı düzeyinde ilişkisi olan eşten olmaz. Sürekli onay bağımlılığı için çırpınır durur. Benim eski eşim de babasının onayını almaya çalışan biriydi. Babası evliliğimizi çok uzattığını söyledi, benim maddi yük olacağımı söyledi diye eşim benden soğudu, beni gözden çıkardı. Böyle biriyle evliydim. Bu arada 13 yıldır çalışıyorum, evin geçiminin yüzde sekseni bendeydi maddi yük değildim yani, hatta maddi ve manevi fedakarlığın hepsi bendeydi. Eşin seni yuva görmedikten sonra ne anlamı var ki..Dediğim gibi ileride eski eşim çok pişman olacak ama iş işten geçmiş olacak, çünkü onu gerçekten çok sevmiştim. Ailem yuvam demiştim, ama eski eşim beni ailesi, yuvası görmemiş bunu kabul ettim. Yapacak başka bir şey yok.
Boşanmayı bir yas süreci gibi düşünün. Kendinize zaman verin. Kimseyi bu süreçte hayatınıza almayın, kendinize odaklanın. Allah kaderinize bir çocuk yazmış ise illa ki çocuğunuz olacaktır. Ben evlilik ve çocuk olayına takdir-i ilahi olarak bakıyorum. Çoğu şey elimizde ama her şey elimizde değil. Bazen tevekkül etmek lazım. Durumunuzu kabul edin ve yasınızı yaşayın. Inanin zamanla her şey daha kabul edilebilir olacak. Sadece bir anda bu süreç bitmiyor. Zamanla kabule geçiyorsunuz.
Bir de eski eşinizle sakın irtibat kurmayın. O hayatta değil gibi düşünün. Sizi istemeyen biri ile olmaktansa yalnız kalmak bin kat daha iyidir. Kendinize saygınızı ve kendinize sevginizi birinci önceliğiniz yaparsanız sizi sevmeyen birini hayatınızda barındırmazsınız. Evlilik için iki tarafın da birbirini sevmesi gerekir. Yoksa o evlilikten hayır gelmez. Benim evliliğimde olmadı çünkü sadece ben sevdim. Bu yüzden sevgi yoksa ilişkide olmamalı.
Allah yar ve yardımcınız olsun. Kendinize zaman verin ve tevekkül edin. Bu süreci atlatacaksınız..
Doğru tabiki nasibe, kadere inanan biriyim, ama şuan da umutlu olamıyorum maalesef, kendime güvenim de, geleceğe dair umudum da Bi anda gittiYa o kadar detay düşünmeyin. 20 yaşında insanın çocuğu olmayayxbilir 50 yaşında hamile kalanlar var neden böyle hep olumsuz bakıyorsunuz. Herşey nasip kısmet ben buna çok inanıyorum
Ben 38.5 yaşımda evlendim arkasindan da anne oldum.34 yaş geç bir yaş degilki niye tekrar evlenmeyesiniz kiEvliliğim iyi degildi ama onunlayken bu kadar umutsuz değildim,ama şuan geç kalmışlık hissi içimi acıtıyor dayanamiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?