Gor
Goruslerinizin bir coguna kariliyirum.
evlilik gonul isidir.
Ama iste evlenmek yuva kurmak hayatimda birisi olsun istegi baya ust seviyelere ciktiginda buna engel olamadim. Yoksa cok kisiyi bende reddettim. Istedigim bir koca bulup evde oturayim degil. Sevecegim sevilecegim bir hayat arkadasi.
Ama ne diyim haklisiniz bi cok cumlenizde bende celiskide kaldim.
Ben seni anlıyorum,ben de çoçukları severim,çoğu arkadaşım evli ,çoluklu çoçuklu.
Ama evlilik,kapılar kapanınca başlıyor işte.
Hele doğru insan değilse,iki kişilik yalnızlık başlıyor en kötüsü bu.
Biz kadınlar,sevilmek için gelmişiz dünyaya..Bizi çok sevsin,el üstünde tutsun yeri gelsin babamız gibi şevkat göstersin yeri gelsin evladı gibi merhamet etsin.
O boşluğu hep sevgiyle doldursun isteriz.Bizi sevmeyi bilsin yeter deriz.
Eğer bu yoksa,o boşluklar dolmuyorsa çoçuğun da olsa olmuyor canım.Hep yarım,hep eksik kalıyorsun.Çevrendeki mutlu çiftlere bakıp,eksiği arıyorsun
Bir adam oluyor ,eşin oluyor aynı yatağa giriyorsun ama sen ne istersin sen ne beklersin bilmiyor bile.
Adı oldu hayat arkadaşlığı..
Demek istediğim o ki,eşin olsun mutlaka.
Ama gönlünü bilen bir eşin olsun.İyi ki olmuş dediğin bir eşin olsun,en çirkin en bakımsız halinde bile seni sevebilen bir adam olsun.
O yüzden acele etme,doğru adamı bulmadan o yola hiç girme derim.