• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Görümcem ve oğlum

içim parcalanıyor böyle kucukçocuklara bagırılınca ya ızın verme bagırmasna offf çok üzüldüm masum kucuck çocuk o ya :(
 
Ay yok ya şu minik çocuklara bağıranlara çok kızıyorum ne diye bağırırlar anlamıyorum madem sinirini çıkaracaksın git odaya yatağı yorganı parçala çocuğa bağırmakta kızmakta neymiş?

Bende lohusa oldum hemde psikolojim alt üst oldu bir gün arkadaşım dışarı çıkalım dedi aldım çocuğu gittim onunda 2 çocuğu var. 5 yaşında bir oğlu var bende kasaya gittim onları net görüyorum baktım arkadaşım diğer çocuğunu pusete koyuyor 5 yaşında olan oğlu benim kızın başına vuruyor baktım arkadaşım görmüyor o anda sesimi duysun diye bağırmıştım * yapma öyle olmaz tehlikeli diye ... Ama sonra Nasıl pişman oldum Nasıl kötü oldum anlatamam arkadaşımdan çocuktan özür diledim o an hemen ona küçük bir hediye aldım gönlümü almaya çalıştım ...

Yani demem o ki görümcen farkında olamayabilir anlıyorum ama evladına kızmasına hiç mi hiç Hakkı yok ona fırsat verme lütfen baktın yine bağırmaya başlıyor * bana söyle ben anlatırım evladıma de ve tersle bir kere o Zaman anlar umarımM..
 
Mesele emzirirken görülmek değil ki, kadının psikolojisi bozuk belli ki. Herşeye kızıyormuş. Hem 3 yaşındaki çocuktan utanacak ne var emzirmek için. Bizim bi akraba 13-14 yaşındaki oğlunun yanında emziriyordu çocuğunu...

Konu sahibi ben sizin yerinizde olsam kv ile konuşurum. Sen söylesen darılr ama annesine darılmaz kolay kolay. Yiğenine böyle davranma, yengen de kırılmış falan derse dikkat eder belki. Eğer öyle olmuyorsa da yanında götürmeyi dene çocuğunu. Hastanede tek olmuyorsun herhalde. Yanında gelen kişi sen kontroldeylen çocuğa da göz kulak olur

Kv'me söylüyorum zaten. Hatta izah ederek söylüyorum. Tamamen görümcemi suçlu bulmadan söylüyorum. Anne kızın psikolojisi iyi değil ben yokken oğlumu götürme diyorum. Eşimi bile tembihliyorum bazen kuzenine alışsın sevsin falan diyo izah ediyorum durumu ama onun kişiliğine bagliyolar pek umursamiyolar. Hastaneye daha önce bi sefer götürmüştum herkesin canına yetti. Hem kendi perişan oldu hem beni perişan etti. Az kaldı zaten diyorum öyle böyle geçecek bu hastane işleri. Benim asıl korkum sonrası... Devam eder mi acaba böyle.
 
benım 3 aylık ogluma da komsumuzun bırbucuk yasındakı oglu şap yaptı suratına oğlumda dudaklarını büzmüştüü çok üzülmüştüm annesı hemen bagırdı fılan da ben bagırmadm kızmadm hatta ya neden vurdun bak çok üzüldü sen kocaman abısın sev taammmı vurma dedım ama yanınada yaklaştrmadm çocugu bırdaha :)
 
benım 3 aylık ogluma da komsumuzun bırbucuk yasındakı oglu şap yaptı suratına oğlumda dudaklarını büzmüştüü çok üzülmüştüm annesı hemen bagırdı fılan da ben bagırmadm kızmadm hatta ya neden vurdun bak çok üzüldü sen kocaman abısın sev taammmı vurma dedım ama yanınada yaklaştrmadm çocugu bırdaha :)

Tabi ki :) doğru olan da bu, ufak bebeği korumak. Benim de çocuğum doğacak sürekli gözüm üstlerinde olmasi lazim. ben de istemem ne kendi çocuğum ne da başka birinin çocuğu zarar görsün.
 
Ne olursa olsun uzak durmalısınız.Çocuk anlamaz onun halinden.Siz de yüzgöz olmak istemiyorsunuz.Zaten kendisi hormonları düzelince düzelir yada düzelmezse kendinde bi sorun olduğunu kabul etmesi lazım.Yeni doğana da üzüldüm çok :(
 
Ne munasebet !
Sizin evinizde sizin odanizda sizin pusetinize dokunmasindan dolayi hangi kafa ile cocugunuza bagirip azarlayabiliyor...
Bence sert bi dille uyarmalisiniz
 
Çözüm aramaktan ziyade üzüntümü paylaşmak istiyorum. Çünkü çözüm belli, uzak durmak....

Görümcemle aramiz fena değildir. Hani öyle can ciğer de değiliz ama çocukluk arkadaşım olduğu için bi resmiyet yok aramızda. Yeri gelir kızarım yeri gelir güler geçerim, aramızda herhangi bi polemik olmadi şimdiye kadar. Aynı yaştayız. Biraz nazlı bazen de mızmız bi yapısı vardır. Gel gelelim derdime... 3 hafta önce doğum yaptı. Doğum yapana kadar sıkıntılı bi sürece gireceğinin sinyallerini veriyodu ama ben bu kadarini beklemiyodum. Sanırım lohusalik bunaliminda, bunu daha el kadar bebeginden ve benim oğlumdan çıkarıyor. Ne kadar kıyamasamda sonuçta kendi çocuğu deyip kendi yavrusuna daha 20 gunlukken bağırıp çağırmasına karışmıyorum ama bunu benim oğluma da yapıyo. Son haftalarim olduğu için sık sık doktor kontrole çağırıyor ya da bir iki kez acile gittik, bu durumlarda oğlumu kv bırakıyorum. O da hergün kızını kontrol etmek için yanına gidince oğlumu da götürüyor. Bazen diyorum anne benimkini götürmesen kız zaten sıkıntılı tahammül edemez falan diyorum ama o da mecburen götürüyor. Bu arada oğlum 3 buçuk yaşında. Tahammül edemedigi, bağırıp azarladıgi şeyler de şunlar; emzirirken çocuk merak ediyor ne yaptığına bakmak için çocuk odasına giriyomus, mutfakta bulduğu süzgeçle oynuyomus, bebeği merak edip başında dolanıyomus, bebeğin eşyalarina dokunuyomus falan filan. Tamam anlıyorum doğum zor bi olay, kimse kimsenin çocuğuna katlanmak zorunda değil ama o da senin yeğenin. Kaldı ki gezmeye gitmiyorum hastanedeyim ve orda da kv ilgileniyo oglumla.

Geçen gün yemeğe geldiler. Çocuğu emzirmek için yatak odama geçti. Arkasından oğlum da hala napiyosun diyerek gitti. Çocuk odaya girer girmek çık dışarı diye bağırdı bende gittim yanına. Çocuğumu çıkarmak için. O sırada oğlum halama kardeşimin pusetini göstericem dedi, bizim pusetimize dokundu burda diye. Yine bağırdı, bırak onu kıracaksın diye. Ben de "x, biz bu konularda çocuğu azarlamiyoruz kardeşini kıskanmasın diye" dedim. Cevap vermedi. Ama bunlar sadece örnek.

Bilmiyorum ben mi abartıyorum acaba hamilelik duygusalligiyla. Ben her şeye azarlamadigim için başkalarının çocuğumu durduk yere azarlamasi zoruma gidiyo. Uzak durmak tek çare ama şu an hastane işleri sırasında falan oğlumla kv ilgilendiği için mecburen etrafında oluyo :KK43:

Höstttt başlarım onun lohusaligina... bir o mu çocuk doguruyor. Ben bile çocuğuma asla sesimi yukseltmezken onun haddine mi...
Yerinde olsam sert bir dille uyaririrm.
 
Hayatta hiç birşey ya da hiç kimse çocuğumdan önemli değildir. Bu süre zarfında uzak durmayı tercih ederdim ben olsam. Sakin normal bir anında da neden uzak durduğumu ve görüşmediğimi uygun bir dille anlatırdım. Bu süreci atlatana kadar da görüşmezdim.
 
ne çocuğuma böyle konularda bağırtırım ne de yegenlerime bağırırım.ben olsam çocuğumuda götürmem kendim de gitmem.
 
Devam edip etmeyeceğini gözlemleyecek olan sizsiniz. Çocuğunuzu bu muameleyle daha fazla muhattap etmemelisiniz. Herkesin çocuğu kendine kıymetlidir. Şu hastane işleriniz bittikten sonra Allah ın izniyle, arayı iyice soğutun derim, sizde lohusa olucaksınız ve sinirleriniz iyice yıpranabilir. 3 yaşında ki çocuk mahremi ne bilecek hadi utanıyor bağırmak niye? Gerçekten mızmız bir tipmiş.
 
Kv'me söylüyorum zaten. Hatta izah ederek söylüyorum. Tamamen görümcemi suçlu bulmadan söylüyorum. Anne kızın psikolojisi iyi değil ben yokken oğlumu götürme diyorum. Eşimi bile tembihliyorum bazen kuzenine alışsın sevsin falan diyo izah ediyorum durumu ama onun kişiliğine bagliyolar pek umursamiyolar. Hastaneye daha önce bi sefer götürmüştum herkesin canına yetti. Hem kendi perişan oldu hem beni perişan etti. Az kaldı zaten diyorum öyle böyle geçecek bu hastane işleri. Benim asıl korkum sonrası... Devam eder mi acaba böyle.

Devam ederse de mesafe koyarsın o zaman.
 
lohusa depresyonunda olabilir,
ama bu demek değil ki tepkisiz kalın sabredin. diğeri de çocuk.

siz de bir güzel ona bağırın, herkes stresini atar iyi olur.
 
benim bağıramadığım çocuğuma kanıma canıma en ufak birşey de bağıran kadının canına korurum he lohusa tamam ama uzak tutun hastaneye gittiğinizde ne kadar kalıyorsunuz ki gün boyunca değildir heralde komşularınıza rica etseniz
bırakabileceğiniz bir komşunuz var mı?
siz lohusa diye iyimser davranmya çalışıyorsunuzda çocuğunuz etkileniyor ve siz lohusa olduğunuz da da çocuğunuza tahammülsüz olabilirsiniz.. çocuğunuz arsızlaşmadan uzak tutmak için çözüm arayın
 
Gorumceniz kendine gelene kadar uzak durmalisiniz. Fakat cocugunuz kv de de iken nasil olacak birde dogum yapacaksiniz yakinda bilemedim bu mumkun mudur. Boyle giderse sadece cocugunuzun kalbi degil sizin ve gorumcenizinki de kirilacak yakinda. Sizin kiyamadiginiz cocugunuza gorumcenizin bagirmasi normal degil. Katlanilir degil.
 
Sanırsın parçalanarak doğum yaptı vallahiii ne kıymetli g.t varmış onda öyle
 
ben lohusa hüznü yaşadım, ilk hafta çok yoğun ikinci hafta daha hafif bir şekilde. beni normalde rahatsız etmeyecek şeyler rahatsız ediyordu, insanlar fazla geliyordu. gelenim gidenim çok oldu. benim de yeğenlerim var, eşimin yeğenleri var ki biri de yaramaz ve kıskanç ona rağmen kimsenin kalbini kırmadım. sadece içime kapandım. sessiz ve durgundum. aslında ben lohusa hüznü veya sonrasında lohusa depresyonu yaşayanları anlayabiliyorum biraz. en güzeli uzak durmak..
 
lohusalık zamanını zor geçiren bir insan için soyluyorum evladınızı kv nize bırakmayın ... çünkü karşınızdaki kişi yeni doğum yaptı bunu sizde yaşıycaksınız hayat onun için şuan çok karmaşık ... görümceniz elbette bağırmamalı ama sizde hata sizde çocuğu bırakmamalısınız yeni doğum yapan birine zaten herşey ağır geliyor birde 3.5 yaşındaki çocuk kimbilir nasıl görünür ... yakında bu duyguya sizde bürüneceksiniz bikaç gün başka çocukları kv getirse eminim aynı tepkiyi ya da benzerini verirsiniz...
 
Ya sanki tek çocuk doğuran bunlar ne bunalımı bakamiyorsan kabullenemiyorsan niye dogruyorsun kardeşim. 2 çocuk doğurdum. Depresyon ne bilmedim vaktimde olmadı bebek bakmaktan onunla gülüp oynamaktan ayrıca 1 si 6 diğeri 3 aylık 2 oğluşum var. Büyük okula gidiyor küçük uyuyor gülüyor ve beni sakinlestiren de küçük meleğim. Gulmesiyle dünyalar benim oluyor. Eskiler ne yapsaymis üst üste 5 6 çocuk dogurup bakiyolarmis:KK46::KK56:
 
Back
X