Ne olabilirdi ki en fazla? Hislerinizde haklı olduğunuzu, karşı taraftan duyduğunuz şeylerin sadece sizi değil, anne-babanızı da rahatsız ettiğini ve bir adımınızı geri tutmanız gerektiğini çabuk anlar, sevmek kadar, sevmemenin ve uzaklaşmanın da doğal olduğunu düşünür, "Acaba ben mi yanlış anlıyorum?" ikilemini yaşamazdınız.
Çocuklar fark edebiliyor, bakın siz hatırlamışsınız, ben de çok iyi hatırlıyorum o zamanın laflarını-tavırlarını. "Aferin" desteği, önceki yorumlarımda söylediğim gibi benim için uç bir yönlendirme ama takdir ediyorum ki yapay bir "Sevgi pıtırcığı sülalesiyiz" olayına girmemiş İmzaben. Çocuğu fark etmiş, kendini geri çekmiş; annesine kötü davranan birine karşı tavır alabildiği için de annesi aferin demiş. Ben aferin demezdim ama "Evet, durumlar böyle, sen nasıl davranmak istiyorsan öyle davran; herkesi sevmek zorunda değilsin, sevmediklerin de olabilir, bu çok normal" tarzı durumu açıklayıcı ve daha öğretici bir konumda durmayı tercih ederdim. Her ne kadar "Aferin" lafını desteklemesem de, haksız da bulmuyorum.
Kadın da "Şunu şunu söyle, şöyle dinle" dememiş zaten, yorumda böyle bir şey okumadım. Kendisine kötü davranan biri karşısında çocuğunu takdir etmeyi tercih etmiş. Gayet insani. Çocukları olayların akışına ters yönlendirip, sürekli tatsızlıkların üzerini kapatmak, karşı tarafa "O sizin halanız" diye zoraki itmeye çalışmak, hislerini diline döküp söylediklerine-söyleyeceklerine "Aa bu söylenmez, ayıp" diyerek ket vurmak bence çocuğun psikolojisi açısından daha sıkıntılı bir şey. Çok rahat bir şekilde "Bize kötü davranıyorlar ama biz hep iyi olmalıyız" "Demek ki doğruyu söylüyorlar, annem babam da bir şey demiyor, annem-babam halamın anlattığı gibi insanlar mı acaba?" sorgu ve mesajlarını alabilir öbür türlü de.
Ben açıklıktan yanayım çocuğa karşı; sevgi kadar nefretin de insani ve doğal olduğunu tecrübe edebilsinler.
Edebilsinler ki, bu duygularla nasıl baş edilebileceğini de gelişip öğrensinler.
Suni sevgi, sessiz kalarak yok sayma, üzerini örtme ortamındansa, üzerine konuşulmuş, yüzleşilmiş ve baş edilebilmiş bir nefret duygusunu tercih ederim.
şaka bir yana soguk bir gelinimiz var 4-5 yıldır bir türlü yer edinemedi ailenin içinde kendine. Çok alıngan,yanlışlikla bisey desen hemen abimi salar üzerimize. Ama bu aralar buzları erittiği biraz