- 21 Eylül 2022
- 628
- 54
- 18
- Konu Sahibi Solukiklimler
- #121
insanların ihtiyaç sınırlarını ben çok yapay buluyorum. Babaannem zengin ailenin kızıymış . ikişer kışlık ve yazlik elbisesi varmış. Çünkü o dönemin ihtiyacı bu kadar. Ben cocukken meyve sebze alışverişi ayda bir kez olurdu. Kasabaya gidilirdi. Herkesin en fazla iki üç oyuncağı olurdu. Mutluyduk.Orta gelirliden kastınız ne bilmiyorum, bir komşumuz var şu an 4 maaş giriyor evlerine evleri arabaları var bir de ilkokula giden çocukları sizin tabirinizle orta gelirli bir aile. O çocuk Allah rızkını verir diye baba eve bağlansın diye sonradan yapılan bir çocuk. Çocuğun üstünde yok başında yok, ekonomik kriz malum. Bize gelince gözünü meyvelerden alamıyor. Kardeşimin kıyafetlerine hevesleniyor hep, keşke benimde olsa, keşke bende böyle giyinsem. Oyuncaklara evdeki salincaga hevesleniyor hep. Geçen ay bize geldi kardeşimle ikisine muz verdim kardeşim yemiyor hiç biri yanında olunca yer diye, keşke bizde de olsa muz hiç yok demem x gibi. Diyor.
Gerçekten böyle bir hayat yaşatmak ister misiniz çocuğa? Benim her gormende için parcalaniyor. Ki dediğim gibi 4 maas giriyor eve, kira dertleri de yok ama durum bu.
Ve evet bence geleceğini en iyi şekilde garanti altına almayan çocuk yapmasın.
Öğreniyorlar. Herşeye sahip olmaları gerekmez. Çok varlıklı ailede doğmadım. Ama durumumuz sonradan iyi oldu. O günleri de unuttum gitti.