Merhaba hanımlar,
Pek çok kişi derdimin dert olmadığını söyleyecek belki ama sinirlerim çok bozulduğu için bu konuyu açıyorum.
Gayet samimi olduğum, herhangi bir şekilde saygısızlık yapmadığım/darlamadığım arkadaşlarıma gönderdiğim mesajlara yanıt alamıyorum. Hiçbiri birbirini tanımıyor öncelikle onu söyleyeyim. Yıllardır çok yakın olduğum, her fırsatta bir araya geldiğim 5-6 dostum sanki ağız birliği etmiş gibi bana görünmez muamelesi yapıyorlar. Yoğun olduklarını biliyorum ama ben de yoğunum. Üstelik bu insanlara "Bir sorun mu var? Bilmeden bir hatam mı oldu?" diye de sordum. Yok. Ölü taklidi yapıyorlar. Düşünüyorum ama sebep bulamıyorum. İşin kötüsü bende anksiyete bozukluğu var. Kafamda milyonlarca senaryo dönüyor. Normalde kafaya takmam ve silerim ama birdenbire hayatımdan çıkarabileceğim insanlar değiller. Ailecek görüştüğüm, birbirimizin dertlerine de sevincine de ortak olduğumuz insanlar.
Sizce ne yapmalıyım? Nasıl bir tutum izlemeliyim. Ortada somut bir sebep olmadığı için içim içimi yiyor.