Inanın sürekli bunu düşünüyordum.Kararlıyım,düşündüğüm ise acaba ben mi feddanım ya da büyütüyor muyum du.Ama burda sadece bir kişinin kendisinden örnek verip iyi olabildiğini gördüm.Inanın fikirlerinize tecrübelerinize son derece önem veriyorum sadece kendi fikrimi sizlerce desteklemek değil amacım.
Bugün tekrar konuştuk,anlattım,ama anlamıyor,ille de orası olacak diyor,ev alacağımızda bakarız başka yerlere diyor.(şuan ki maddi durumumuza ve hesaplara göre kiraya oturduktan 1 yıl kadar sonra alabiliriz.) Anlattım kafamda ne varsa kafa yapılarımızın farklı olduğuna önce sinirlendi gürledi,ben sustum.5dk sonra yanıma oturup aynen şunları anlattı;
-Zaten evde duracağın 5-6 ay en fazla sonra çalışmaya başlıcaksın(mesleğimle ilgili işletme açacağız inşallah) gündüz evde bile olmayacaksın.
-İlk ay zaten sende annenleri özlersin sizede bizede sık sık gideriz ama alışınca tabiki öyle olmaz,herkes ilk zamanlar biraz sık gidiyo sonra gitmek bile istemiyolar,hafta da 1 felan akşam,sürekli orada ne işimiz var.
-Gündüz evdeysen ister git ister gitme,canın gitmek istemiryosa çağırdıklarında bile işim var de.
-Arada bir bişey isterse yap ne olacak senin ailende benden bişeyler isteyince yapmıyor muyum ozmanda yaparım. (Arada bir yapmaktan zaten çekinmiyorum.Çünkü çok beceriksizler yemek,ikramlıklar vs. konularında,ama üzerime görev olmasından her defasında beklenmesinden hoşlanmıyorum.)
-Sen işle ilgileneceksin yarın birgün çocuğumuz olsa kim bakacak,burası senin annelerede yakın (yakın ama arada 4-5 site var) bazen oraya bazen bize bırakırız sabahları.
-Hiçbirşeyimiz ortak olmayacak, alışverişlere, gezmelere vb. durumlarda beraber olmayacağız.
-Laf söz uzakta olsakta herkeste olduğu gibi olacak,bunlara canını sıkıp aldırman saçma,bazı cahil insanların laflarıyla kendini bir mitutuyosun.İsteyen istediğini desin ne aldırıyosun.(Kendisi şimdi anksiyete bozukluğundan ötürü tedavi görüyor ya çok rahat şuan hiç bir şeyi takmıyor arkadaş benimde öyle olabileceğimi sanıyor,ama ben fazlaca duygusalım takarım herşeyi ve o gün uyumam.)
-Akrabalar öyle evet ama dayımlar hariç (ki onları özellikle yengesini hiç sevmem) diğer akrabalarımız bize ayda 1 kez gelirler biz de sadece bayramlarda gideriz.Sadece annemin hastalığı olduğu dönem çok gidip geldiler.(Gerçekten öyle ama çok laf dolanıyor aralarında ve geldilermi hurraa geliyorlar,bunun dışında evli olan ablası sık gidip gelir kaynanasıyla felan,bir de kadın günü 2-3 ayda bir)
Arkadaşlar durumu tekrar özetleyim ilk baştaki baya karışık,ve sinirle yazdığım için açıklayıcılığı az,şöyle ki.Kendi ailesi gelip gitme konusunda düşüncesiz değiller,yani çat kapı asla gelmezler hatta çağırmadan geleceklerini bile zannetmiyorum,ama yemekli misafir,gün vs.de kesinlikle gelmemi beklicekler,ve ikramları yapmamı,gitmessem bozulcaklar oladukça.zaten gelemem de denmiyor.Yapıp kaçsam oda olmaz o ortamda oturmam gerecek a ayıp yan apartmanda gelin nerde muhabbetleri olacak.Yada gelini görelim.
Akrabaları geldiğinde akşam bizimde gidip onlarla oturmamız beklenecek.Evet çok sık beklenmesede büyük temizlik gibi durumlarda yardım beklenecek.
Ben bugünkü konuşmamızda yine tamam demedim sadece dinledim,bana sarıldı tamam mı dedi,tamam değil dedim, söz verip sonradan pişman olmak istemiyorum iyice bir düşünücem dedim,ama tamam diyeceğimi zannetmiyorum.Bunu ailemde hoş karşılamaz çünkü ablam eşinin ailesiyle uzak olmasına rağmen çok sorunlar yaşıyor ve yıpranıyor,benimde o duruma gelmemden korkarlar.Bide yakın olsa neler yaşanır derler,ailem iyi insanlar olduklarını düşünüyorlar ama bazı garipliklerin ve bizden farklı oluşlarının farkındalar.
sonuç olarak benden cevap isteyecek,Bazen dediklerini düşünüyorum söyledikleri kötü gelmiyo olumlu yanlarıda var ama yapamam bi sıkıntı oluyor içimde.Kötü şeyler hissediyorum.Ne olacak sonumuz bilmiyorum.
