Gucsuz bir kadinim

Bir gün ağladım
iki gün ağladım
üç gün ağladım
Bir hafta oldu ağlıyorum.
bi baktım hiç bişey düzelmemiş. Ev işi bıraktığım yerde. Cildim bozulmuş. Gözler şişmiş. Başım çatlıyor. Tozlar uçmaya başlamış. Ağla ağla bi fayda yok bari bi işin ucundan tutimde bi düzen gelsin dedim. Mecbur kalktım çamaşır toz evin alışverişi Zar zor yetiştim her günde iş tabii ki mesailere çağırılıyordum çoook. Alıştım şimdi herşey tıkırında. Bir haftada alışmadım tabii ki zamanla.
 
Merhabalar,
Yıllarca atanma hayali kurdum çok ağladım sızladım.2 aydır başka bir şehirde lojmanda yaşıyorum.esim yaşadığımız yerde kaldı.o özel sektör çalışanı ve gelmesi suvat ayını bulacak.ama ben hiç iyi değilim sürekli ağlıyorum. Ülke durumuna göre mühendis olarak atanmış oluo çok iyi maaş alıyorum.bunun için binlerce kez şükür ediyorum. Ama buraya alışamıyorum. Ailem geldi bu skintili durumu anlayıncaya kadar yanında olacaklar.beni kendine getirin rica ediyorum
Atanmış bir mühendis olarak siz beni kendime bir getirsenizde inşallah bende atansam.
 
Ah ahh... Keşke bende atansam böyle dertlerim olsaa 😎
Bende suan alışamadığım bir ildeyim ve 3 yıl buradayız.Kendimi hiç buraya ait hissedemiyorum. Sosyal imkanlar kocaman ‘’0’. Eşim bazen yanımda bazen değil. Ama hayatımızın geri kalanında rahat edebilmek adına yaşamamız gerekiyor.
Eşin yanına geldiğinde ve yeni insanlarla tanışmaya başladığında daha çekilebilir olduğunu göreceksin. İnşallah su gibi geçer şu zamanların:)

Hangi ilde olduğunu çok merak ettim🙈


Şöyle düşünün; şuan yaşadığınız yerde bu ülkenin sınırları içinde, aynı dil konuşuluyor, aynı kanunlar geçerli, aynı ülkenin vatandaşısınız. Yaşadığınız şehrin güzel yanlarını düşünün. İnanın ülkemizin her şehri ayrı güzel.

Ben doğma büyüme İstanbulluyum. Hatta İstanbul’un en iyi semtlerinde okudum, büyüdüm. Başka bir şehirde mümkün değil 10 günden fazla kalamam diyordum ki tayini çıktı eşimin ve Diyarbakır’a yerleştik. 3,5 yıldır buradayız görev yaza bitiyor ama biz uzatacağız... Gerçekten Diyarbakır’a aşığım... Sevmek, alışmak istedikten sonra inanın insan ufacık bir köye bile alışır. Tüm Diyarbakırlı kardeşlerime selam olsun😅 Bu şehri hiçbir Diyarbakırlı benim kadar övemiyor vallahi artık bir plaket ve fahri Diyarbakırlı ünvanı bekliyorum 😅

Bence Diyarbakır çok güzel şehirlerden biri. Birde gelip Siirt’i görün . Hafta sonu 2 tane nöbetçi eczane vardı ovülasyon testi istediğimde gebelik testi verdiler. Meğersem yokmuş. Bu en son yaşadığım şey.

Şimdi Siirtliler beni taşlayacak ama napayım😌
 
Son düzenleme:
Neden edeyim?isimden memnun değilim dedim mi?alışmak da zorlaniyorum dedim herkes bir tutturmuş istifa edin
Alisirsinizz....oralardan ayrılma vakti gelince bir de bunun için üzülürsünüz...hayat bu...ya eşinizin yanınıza tayin olabileceğin bir işi olmasaydi? Sukretmek içinizi ferahlatır.5 bin üstü maaşım var bankaciyim özel bir bankada her an sutlanabilirim.eli yüreğinde buyuksehirde yaşamaktansa doğuda lojmanda olmak pariste yaşamak gibi benim için:) aileniz de yaninizdaymis şubata birşey kalmadi surda :) hayırlı olsun işiniz yeni hayatiniz
 
Merhabalar,
Yıllarca atanma hayali kurdum çok ağladım sızladım.2 aydır başka bir şehirde lojmanda yaşıyorum.esim yaşadığımız yerde kaldı.o özel sektör çalışanı ve gelmesi suvat ayını bulacak.ama ben hiç iyi değilim sürekli ağlıyorum. Ülke durumuna göre mühendis olarak atanmış oluo çok iyi maaş alıyorum.bunun için binlerce kez şükür ediyorum. Ama buraya alışamıyorum. Ailem geldi bu skintili durumu anlayıncaya kadar yanında olacaklar.beni kendine getirin rica ediyorum
Ablam 7 yıl atanamadı evlendıkten sonra 27 gun atandı 4 yıldır ayrılar bebek bıle yapamıyolar.Bebek yapmaya karar verdıler dış gebelık gecırdı.Yanı sukret canım
 
Ağlayıp sızlayıp vakit öldürüyorsun .Ailene de ihtiyacın yok .Gez toz sinemaya git alışveriş yap .Çocukta yok heralde .
Hey Allahım.
 
geçer geçiyor alışacaksın.ben şehrı gorurur gormez daha arabada ağlamaya başlamıştım.iki ay oldu, ağlayarak gırdığim yerden ağlayarak çıktım.
 
Ben de atandıktan sonra eş durumu da olmadığı için 2 yıl eşimden ayrı yaşadım. Bi kere de ağladığımı hatırlamam kendimi mutlu edecek şeyler buldum, arkadaşlar edindim. Geçmişe dönüp baktığımda hala güzel günler geliyor aklıma o şehirle ilgili. Bilmiyorum bence siz kendi içinizde büyütüyorsunuz durumu bu kadar karamsar olmayın
 
Ağlamanın güçsüzlükle bir alakası yok.
Üstelik yeni gittiğin bir ortama alışana kadar öyle iç sıkıntısı, ne yapacağını bilememek olur.
Kalmış 2 ayın:)
60 güncük
Her gün say geriye doğru
 
Öğretmenim.

Tam da yaşadığınız şeyleri yaşamasınlar diye tüm öğrencilerime ailelerinden uzakta üniversite okumalarını tavsiye ediyorum yıllardır.

Bir de bana müthiş sıkıcı geliyor aynı şehirde doğ, büyü, tüm öğrenim hayatını geçir, bir de aynı şehirde evlen. Düşüncesi bile darlıyor beni. Siz belki böyle değilsinizdir ama sizde de aileden ayrılmamışlık var, yorucu değil mi?

Yerinizde olsam şehri, yemeklerini, kültürünü vs merak eder heyecanlanırdım.

2 yılı evliyken olmak üzere totalde 13 yıl bambaşka coğrafyalarda yalnız yaşamış biri olarak yazıyorum bu arada.
 
Kendinize uğraşlar bulun. Sosyalleşebileceginiz herhangi bir şey yapma durumunuz var mı ne de olsa memursunuz özel sektörde calisanlara göre vaktiniz vardır şanslısınız. Spor pilates kurslarına yazılabilir ya da resim müzik gibi sanatsal faaliyetlere katılabilirsiniz. Kafa dengi bir arkadaşınız varsa çıkın gezin yürüyüş koşu yapın. Ya da mesela dans edin sıkıldıkça yazın. Evinizin düzeni ile ilgili değişiklikler yapın. Ferah huzur veren bir yer yaratın kendinize. Yapacak o kadar çok şey var ki yeter ki bir kalkın ayağa gerisi gelir. Kişisel gelişim kitapları okuyun faaliyete geçmenize çok yardımı olacaktır. Bende üç yıldır atanmayı bekliyorum sizin yerinizde olmayı isteyen çok insan var malesef. Hayatınızın iyi taraflarını görün.
 
İstifa falan etmeyin ne emekler vermişsiniz dır eğer durumunuz kötüye giderse uzmandan destek alın bu süreci atlatıp alisacaginiza inanıyorum. Buarada bende özel sektörde sizin durumunuzu yaşadım zordu ama atlattım o süreci merak etmeyin sonsuza kadar sürmüyor insanoğlu herşeye uyum sağlıyor.
 
Kendinize uğraşlar bulun. Sosyalleşebileceginiz herhangi bir şey yapma durumunuz var mı ne de olsa memursunuz özel sektörde calisanlara göre vaktiniz vardır şanslısınız. Spor pilates kurslarına yazılabilir ya da resim müzik gibi sanatsal faaliyetlere katılabilirsiniz. Kafa dengi bir arkadaşınız varsa çıkın gezin yürüyüş koşu yapın. Ya da mesela dans edin sıkıldıkça yazın. Evinizin düzeni ile ilgili değişiklikler yapın. Ferah huzur veren bir yer yaratın kendinize. Yapacak o kadar çok şey var ki yeter ki bir kalkın ayağa gerisi gelir. Kişisel gelişim kitapları okuyun faaliyete geçmenize çok yardımı olacaktır. Bende üç yıldır atanmayı bekliyorum sizin yerinizde olmayı isteyen çok insan var malesef. Hayatınızın iyi taraflarını görün.
Şartlarım aslında başka insanlara göre çok iyi.lojmanda kalıyorum fabrikama yakın çok uygun kira veriyorum.ki çok skinti çektim hem maddi hem manevi kendimi düzeltmeye calisacam
 
İstifa falan etmeyin ne emekler vermişsiniz dır eğer durumunuz kötüye giderse uzmandan destek alın bu süreci atlatıp alisacaginiza inanıyorum. Buarada bende özel sektörde sizin durumunuzu yaşadım zordu ama atlattım o süreci merak etmeyin sonsuza kadar sürmüyor insanoğlu herşeye uyum sağlıyor.
Istifa edemem çok emek verdim tırnaklarıyla geldim bu noktaya inanın.masa basında çok ağladım.insallah kısa sürer bu durum
 
Back
X