Oğlum bır haftadır yağmala istiyor . Bende yapmak ıstıyorum ama elım gıtmıyor
Ay o ayrı gecen bı konu acmıstım arkadasıma dogumgunu suprızı yaptım,eşinin haberı vardı ama unutmus kapıda kaldık oda işim bar avmdeyım gelemem dedı.
Yağlamayı yapın bence ama mesela lavaşını hazır alın öyle de gayet güzel oluyor.( bazı yufkacılarda el açması bile satılıyor)
Evet tam olarak bu
Gercekten bu . Detaycı ve mukemmellıyetcıyım
Herseye herkese mudahale edıyorum . Kontrol etme noktasında kendımı durduramıyorum
Mesela evıme hıcbırzaman temızlık ocın bırını alamam
Zaten ben o temzılıkcıye gelene kadar heryerı temızlerım kotu gorunmek ıstemem
Mantıksız dimi ama boyle.
Boyle konusuyorum evım pıs zannetmeyın
Bir mısafır gelsın evıme heryer pırıl pırıldır ama bız bızeyken cok dagınıgım
Ya hep ya hıc insanı cok yoruyor
Magazadan yenı alınmıs gıbı olacak hersey
Yoksa kalsın oyle
Ama işte bu da problem
Abla bak kendin de yazmışsın. Ben annemin, babamın depresyonu bitecek diye beklerken yetişkin oldum. Şimdi kendimi 17 yaşındaki halimden daha genç hissediyorum. Kızını burada takdir edenler olmuş ben üzüldüm tabi hazırlasın kendine bir şeyler ama seni fazlasıyla idare ediyor, gereğinden fazla olgunluk gösteriyor farkında mısın? Artık kendine depresyona girmeye bahane arama. Kendini neşelendirmenin yolunu bul.
Chatcgptye bı trawmalarımla ılgılı seans yaptırıcam en sonunda
Evet gercekten oyle bende annemı sucluyorum hep hastaydı dıyorum . Bırsuru sey soyluyorum
İşte sabah kalkıp hazırlıyor bene sucluluk duyuyorum
Neden çok afedersiniz yazdınız merak ettim
Nasıl para dayanıyor bu kadar kişiye haftanın 4,5 günü dışarıdan yemek?
Benım annem calışmazdı ama hep bır panık atak depresyon .. hep boyle kotuyduAnnem iş hayatında aktifti ben ortaokul ve lise çağlarımdayken. Evimiz hep rezil haldeydi, ne yemek vardı ne temizlik. Utanır arkadaşlarımı çağıramazdım. Okul çıkışı onların evine gittiğimde ise ,sıcak yemekler ve temiz tertipli ev görür kıskanırdım ağlardım evde neden benim annem de diğerleri gibi değil diye. İşler hep bana kalırdı yapabildiğim kadar yapardım. Okuldayken eve gidince yapmam gereken işleri düşünür strese girerdim. Hatta kardeşimi bile okuldan ben alırdım yetmezmiş gibi. Annem resmen beni anne yapmıştı o küçük yaşımda. Yardım etmeyi anlarım ama tüm işler benim sırtımdaydı. Yapmadığımda da bana kızardı. Annem pek bir para da kazanamazdı çalışmayı sevdiği için çalışıyordu. Ama benden ve kardeşimden çalıyordu bu durum. Anlatacak o kadar çok şey var ki aslında , kabaca bahsettim... Sizin konunuz bana o günleri hatırlattı. Üzüldüm. Anlatmak istedim sadece
İdare ediyoruz gidip en luks lokantalarda yemıyoruz. Yemek sepetı vs getırtıyorum yada avm yemek katında . Bılmem
Seans en son 4000 lıraydı sımdı kac olmustur. Onunla cozecegıme emın olsam .
Cocuk okuldan eve ac, yorgun geliyor yemekle mi ugrassin, evde oturan, isi olmayan yemegi yapar bu kadar.
Hayır bence herhangi bir noktasında aksattığınız bir fiili tamamen kapatıp kaldırma eğilimdesiniz. Çünkü arada boşluklar bıraktınız. 'Yeteri kadar' sizin için yeterli değil. Mükemmel değilse yeni bir başlangıç noktasına kadar tamamen ara veriyorsunuz.
Yok o sabah gıderken okula oglen yemegı nıyetıne yapıyor.kantinde var yemekhanede ama ıstemıyor . Cocuk nıye okuldan gelınce yemek yapsın yapmıyorsam dısardan sıparıs edıyorum ,okuldan gelınce yemek hazırlamıyor ne alaka+++
KOnu sahibesi butun gun evde, alti ustu 5 kofteyi bir tavada cevirip cocugun onune koyacak. Onu da yapamiyor mu yani
