yazmaya bile cesaret edemediğim konusun gurbet.... ben birtek sevgiliye hasret duyulur sanmıştım. yanılmışım anaya babaya da hasret duyulurmuş. gözyaşları görmeden de hissedilirmiş... ve kaybetme korkusu en çok gurbette yaşanırmış... kim bilir senin hakkında ne sarkılar ne türküler yazıldı.. hiç biri senin acını tarif edemez. önceleri yaparım sanmıştım. istedigim zaman gider gelirim sanmıştım.. çok uyardın babacıgım ama alışırım dedim ama alışamadım.. benim belki oraya gelme sansım yok.. hayallerimde bile oraya geldiğimi orada yaşadıgımı hayal etmiyorum edemiyorum babacıgım ama burayada alışamadım.. çok özledim babacıgım sizleri çok özledim. anne sana okadar muhtacımki tek tesellim elhamdülillah hayattasınız.. çok isterdim kızım çay koy baban işe gitmeden sana ugrayacak demeni anneciğim. baban bugun izinli al çocugu gel demeni. en sevdiğin yemeyi yaptım kardeşinle bir kase göndereyim demeni.. öyle çok isterdimki kelimeler tıkanıyor anne.kızma ama kızım bile kıskanıyorum annesinin yanında ben değilim inşaallah benim gibi gurbeti seçmez.. çünkü sokakta anne kız gördügümde yutkunamıyorum.. evden çıkmak istemiyorumm affff canım acıdıgında başımı omuzuna koyunca geçerdi.. anne bu acı geçmiyor..başımı omuzuna koymaya cesaretim yok bu yara iyileşmiyor çocuk olunca alışırsın dediler olmadı alışamadım.. daha aksi oldum daha sinirli oldum anne kızma çocuguma yansıtmıyorum ama içim yaralanıyor bu hafta abimn düğünü var gelemiyecegim anne gelemicem derken ki çaresizliğim senin cümlelerine yansıdı anne hayırlısı... hayırlısı anne