- 20 Kasım 2018
- 14
- 4
- 1
- 30
- Konu Sahibi Kronikkararsizzz
- #1
Herkese hayırlı geceler arkadaşlar. Hemen konuya girmek istiyorum çünkü uyutmuyor düşünceler.. Bir erkek arkadaşım vardı kendisi rütbeli bir asker doğuda.. İlk zamanlar hersey çok güzeldi, evlilik hayalleri vs. derken birgün benim kıskançlığımdan ötürü ilişkimiz bitti ama hatamı anlayıp geri döndüğüm de kendisi kabul etmedi. Aylarca bekledim, görünce fikri değişir diye izine geldi görüştük 2 gün herşey çok güzeldi sevdiğini söyledi. İyi ki beklemişsin dedi geri döndükten bir kaç gün sonra aramadı. Daha sonra konuştuğumuzda o an sevdiğini zannettiğini denediğimizi ve olmadığını söyledi. Yine de bekledim. İzine geldiğin de onu tekrar görüp bir kahve içmek istediğimi söyledim, kabul etti. Görüştük, gayet samimiydi. Sarılmak istediğin de kabul etmedim yapma gidince beni aramayacaksın bir daha, sonra ben kendimi toplayamıyorum dedim. Evet aramayacağım, seni sevmiyorum, Doğu görevim bitene kadar evlenmeyi düşünmüyorum sana söylemiştim dedi (ilk kez söyledi). Şok oldum. Gitmek istedim iZin vermedi. Bekle deseydin beklerdim dedim o kadar Zaman (2 buçuk yıl) bekletip sonra soğursam beklettin beni diceksin dedi. Sorun sen değilsin ben kimseyle evlenmeyi düşünmüyorum ordan da dönemem zaten keşke olsaydı ama olmaz gibilerinden bir şeyler zırvaladı.. Kendimi o kadar küçük hissettim ki karşısında ben aylarca onu beklerken onun benim sevgimi hafife almasını, beni hiç sevmemesini, hiç evlilik düşünmemesini, zaten beni bir başkasıyla görsen unutursun demesini, o bakışlarını, ne bekliyordun ki geldin demesini unutamıyorum. Ve bu kadar şey demiş olmasına rağmen ondan vazgeçemiyorum. Öyle çok kızgınım ki kendime..
