güvenemiyorum...

Babamla annem resmi olmasada 5 yaşımdayken ayrıldılar resmi olarak bu 11-12 yaşımı buldu...O süre zarfında bizimle kalmadı zaten.Kumar atyarışı yüzündendi sorun.
Ablamla abim babama düşkün olduğu için gelip bizimle kalmasına razı oluyordu.Ama ben yakın değildim.Onun yüzünden aşamadğım duvarlarım var hala.Ve bana bir sakız bile almış değil!
Bodruma gitti karılara para yollamar,onlara telefon almalar televizyondan bi yerden karı bulmalar. Şimdide Adanada kendisi bi bayan var görüştüğü.Abim mühendislik okuyor ve bitirme tezi var para lazım ama bir kuruş yardım ettiği yok ya böyle insan olurmu? aklıma her geldiğinde lanet ediyorum ona.Bi sefer beni dışarı çıkartmadı.Sınıfdakilere o kadar özeniyorumki...Başarılı bir öğrenciyim ama kendime güvenmiyorum dedim ya aşamadığım duvarlarım var. Ve 15 yaşındayım. Kenmdimi eksik hissediiyorum.
Bu nasıl devam edicek bilmiyorum hiç bi türlü gelmiyor özgüvenim

bende 15 yaşndaym senin gibi bende annemle pek iyi anlaşamıyorum ve bazı geceler ağlıyorum herkes böyle annesiyle iyiyken benim annem bana niye kötü davranıyor.
1-Baban senin için bitti qittiqi gibi bitti
2- annene açıkla ve annen sana yardımcı olsun annenle çok vakit geçir
3- sosyal bir aktive bul ahşap kutu boyama örneğin ben yapıyorum şuan ve sorunlarımdan uzak duruyorum çok pahalı değil 3,5 - 4,5 lira
4- kendine yakın arkadaş bul ve eğlen onla :)