- 20 Şubat 2017
- 1.574
- 6.238
Merhaba biraz ergence bir konu gibi gelebilir belirtiyim 18 yaşındayım. Zaten küçüklükten beri özgüven sorunum var bir türlü aşamıyorum. Psikolojik destek mutlaka alıcam ama şu dönemde böyle bir imkanım yok pek fazla, evdekiler bilsin de istemiyorum o yüzden birkaç ay sonra gitmeyi düşünüyorum.
Şöyle bir sıkıntım var, insanlar benim güzel olmadığımı düşünürlerse dünya başıma yıkılır gibi hissediyorum. Yani çok saçma aslında herkes beni beğenmek zorunda da değil. Mesela zoom ödevimiz var, ve orda beni fotoğrafta gördüklerinden daha kötü bulacaklar diye çok endişe ediyorum. Bunu burda böyle çatır çatır yazdığıma şaşırıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bunu çok ezikçe geliyor biliyorum. Ama kabul etmem lazım gerçekten böyle hissediyorum.
Mesela bir çocukla muhabbet ediyorduk sosyal medyadan dersler hakkında falan. Baya da komik birisi aramızda çok espriler muhabbetler döndü. Son zamanlarda çok yazmıyor gibi, canlı dersteki halimi acaba fotoğraftaki halimden daha mı kötü buldu bilmiyorum. Gerçi ben onu tamamen arkadaş olarak gördüm zaten o ayrı da, o sanki beni fotoğrafta beğenip sonra uzaklaşmış gibi geldi bilmiyorum.
Bu yüzden asla rahat olamıyorum. Derste konuşma yaparken tek düşündüğüm insanların beni nasıl bulduğu. Bunu kısa süreli de olsa aşmam için bir taktik veya düşünmemei önerdiğiniz bir yöntem var mı? Uzun vadede psikoloğa kesinlikle gidicem bayadır böyleyim çünkü . Şimdiden teşekkürler
üniversite 1.sinifimÜniversite öğrencisi misin ? Lise mi ? Çünkü üniversiteye ilk gittiğim sene ben de senin gibi düşünmüştüm , ülkenin her yerinden her çeşit insan vardı etrafımda . Bazı kızlar gerçekten çok güzeldi , bazı erkekler çok yakışıklıydı , zamanla geçiyor merak etme .
Sen sporu hayatından çıkarma , sağlıklı beslen , bol bol kitap oku , hobiler edin ve bol bol gülümse . Gerisi boş.
şimdi bana kizcaksınız belki ama ilkini demesini daha çok isterimGüzellik ne kadar yüzeysel ve ayrıca göreceli bir kavram. Hani bakımlı desen onu da bir ölçü anlarım.
Benim de en büyük korkum, bir toplantı sonrası “bu kadın da ne gerizekalı, saçma saçma konuşuyor” demeleri çünkü ben toplantılarda başkaları adına çok utanıyorum mesela. Bu duruma düşmemek için de sürekli okuyorum, yeni şeyler öğrenmeye çalışıyorum. Bence siz de buna daha çok odaklanın.
Birinin arkanızda bu kız ne güzel demesini mi yoksa bu kız da ne akıllı demesini mi istersiniz?
Küçükken insanın derdi olmadığı için kalemi yere düşse kalemim hep yere düşüyor diye bile ağlayıp konu açabilir .Merhaba biraz ergence bir konu gibi gelebilir belirtiyim 18 yaşındayım. Zaten küçüklükten beri özgüven sorunum var bir türlü aşamıyorum. Psikolojik destek mutlaka alıcam ama şu dönemde böyle bir imkanım yok pek fazla, evdekiler bilsin de istemiyorum o yüzden birkaç ay sonra gitmeyi düşünüyorum.
Şöyle bir sıkıntım var, insanlar benim güzel olmadığımı düşünürlerse dünya başıma yıkılır gibi hissediyorum. Yani çok saçma aslında herkes beni beğenmek zorunda da değil. Mesela zoom ödevimiz var, ve orda beni fotoğrafta gördüklerinden daha kötü bulacaklar diye çok endişe ediyorum. Bunu burda böyle çatır çatır yazdığıma şaşırıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bunu çok ezikçe geliyor biliyorum. Ama kabul etmem lazım gerçekten böyle hissediyorum.
Mesela bir çocukla muhabbet ediyorduk sosyal medyadan dersler hakkında falan. Baya da komik birisi aramızda çok espriler muhabbetler döndü. Son zamanlarda çok yazmıyor gibi, canlı dersteki halimi acaba fotoğraftaki halimden daha mı kötü buldu bilmiyorum. Gerçi ben onu tamamen arkadaş olarak gördüm zaten o ayrı da, o sanki beni fotoğrafta beğenip sonra uzaklaşmış gibi geldi bilmiyorum.
Bu yüzden asla rahat olamıyorum. Derste konuşma yaparken tek düşündüğüm insanların beni nasıl bulduğu. Bunu kısa süreli de olsa aşmam için bir taktik veya düşünmemei önerdiğiniz bir yöntem var mı? Uzun vadede psikoloğa kesinlikle gidicem bayadır böyleyim çünkü . Şimdiden teşekkürler
şimdi bana kizcaksınız belki ama ilkini demesini daha çok isterim
benim yas araligimdaki insanlarin cok buyuk bi kismi bunu ister gibi geliyo eger kendilerini kandirmaya calismiyolarsaSizin de potansiyeliniz bu kadar demek ki. Yapacak bir şey yok.
Oy ama kıyamam ki ya daha minicik bir beden ve şimdiden güzellik kaygısı bunda ebeveynler daha çok rol oynuyor gibi geldi bana..?Merhaba biraz ergence bir konu gibi gelebilir belirtiyim 18 yaşındayım. Zaten küçüklükten beri özgüven sorunum var bir türlü aşamıyorum. Psikolojik destek mutlaka alıcam ama şu dönemde böyle bir imkanım yok pek fazla, evdekiler bilsin de istemiyorum o yüzden birkaç ay sonra gitmeyi düşünüyorum.
Şöyle bir sıkıntım var, insanlar benim güzel olmadığımı düşünürlerse dünya başıma yıkılır gibi hissediyorum. Yani çok saçma aslında herkes beni beğenmek zorunda da değil. Mesela zoom ödevimiz var, ve orda beni fotoğrafta gördüklerinden daha kötü bulacaklar diye çok endişe ediyorum. Bunu burda böyle çatır çatır yazdığıma şaşırıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bunu çok ezikçe geliyor biliyorum. Ama kabul etmem lazım gerçekten böyle hissediyorum.
Mesela bir çocukla muhabbet ediyorduk sosyal medyadan dersler hakkında falan. Baya da komik birisi aramızda çok espriler muhabbetler döndü. Son zamanlarda çok yazmıyor gibi, canlı dersteki halimi acaba fotoğraftaki halimden daha mı kötü buldu bilmiyorum. Gerçi ben onu tamamen arkadaş olarak gördüm zaten o ayrı da, o sanki beni fotoğrafta beğenip sonra uzaklaşmış gibi geldi bilmiyorum.
Bu yüzden asla rahat olamıyorum. Derste konuşma yaparken tek düşündüğüm insanların beni nasıl bulduğu. Bunu kısa süreli de olsa aşmam için bir taktik veya düşünmemei önerdiğiniz bir yöntem var mı? Uzun vadede psikoloğa kesinlikle gidicem bayadır böyleyim çünkü . Şimdiden teşekkürler
Yaşınız itibari ile çok normal bir durum. Bakkala bile gitmek için saatlerce süslendiğimi bilirim o yaşlarda. Şimdi 40 yaşındayım hiiiççç umurumda değil kim beğenir kim beğenmez . Eşofmanımla dünyayı geziyorum :)Merhaba biraz ergence bir konu gibi gelebilir belirtiyim 18 yaşındayım. Zaten küçüklükten beri özgüven sorunum var bir türlü aşamıyorum. Psikolojik destek mutlaka alıcam ama şu dönemde böyle bir imkanım yok pek fazla, evdekiler bilsin de istemiyorum o yüzden birkaç ay sonra gitmeyi düşünüyorum.
Şöyle bir sıkıntım var, insanlar benim güzel olmadığımı düşünürlerse dünya başıma yıkılır gibi hissediyorum. Yani çok saçma aslında herkes beni beğenmek zorunda da değil. Mesela zoom ödevimiz var, ve orda beni fotoğrafta gördüklerinden daha kötü bulacaklar diye çok endişe ediyorum. Bunu burda böyle çatır çatır yazdığıma şaşırıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bunu çok ezikçe geliyor biliyorum. Ama kabul etmem lazım gerçekten böyle hissediyorum.
Mesela bir çocukla muhabbet ediyorduk sosyal medyadan dersler hakkında falan. Baya da komik birisi aramızda çok espriler muhabbetler döndü. Son zamanlarda çok yazmıyor gibi, canlı dersteki halimi acaba fotoğraftaki halimden daha mı kötü buldu bilmiyorum. Gerçi ben onu tamamen arkadaş olarak gördüm zaten o ayrı da, o sanki beni fotoğrafta beğenip sonra uzaklaşmış gibi geldi bilmiyorum.
Bu yüzden asla rahat olamıyorum. Derste konuşma yaparken tek düşündüğüm insanların beni nasıl bulduğu. Bunu kısa süreli de olsa aşmam için bir taktik veya düşünmemei önerdiğiniz bir yöntem var mı? Uzun vadede psikoloğa kesinlikle gidicem bayadır böyleyim çünkü . Şimdiden teşekkürler