- 30 Mayıs 2015
- 573
- 197
Merhaba ablalarim kizlar...
Bugunlerde o kadar konu actim ki buraya ama napiyim oyle seyler oluyorki kimseye anlatamiyorsun ben tek kizim sizler benim ablalarim kardesimsiniz konusmak iyi geliyor sizinle her neyse...
Ben biraz kendimi anlatmak istiyorum...
Eskiden cok saftim cok iyi niyetliydim ve pekte konuskan girisken degildim ergenlik caginda tam tersi oldu bende esprili hayata karsi mutlu hayat besleyen bir kiz oldum taa ki 3 sene evvele kadar ...
İnsanlarin beni kullandigini farkettim ve kisilik degisirmi demeyin cok degistim..
Duygusalliktan eser kalmadi bende kimseye hic duygularimdan bahsetmezdim cok acimasiz oldum insanlar afra tafra yapinca sallamazdim eskiden 40 gun dusunurdum neden boyle yapiyor diye...
Herseyi herkesin suratina soyledim bazen sakayla karisik...
Noldu sonra arkadasliklarim cok iyiydi hic kavga kusluk olmadi ama hep yalniz hissediyordum kendimi esprili, gulen, ortamin aranan insaniydim ama yanlizdim...
Sonra tekrar duygusalligima yenildim yine darbe yedim suan icimde o kadar nefret varki insanlara karsi boyle davraninca herkes icin iyi oluyor ama ben samimi bir ortam istiyorum ama olmuyor insanlara karsi hep mesafeli saygili olmayi ogrendim ama ben samimiyeti unuttum bu zamanda cunku cikar iliskisi almis basini gitmis mutsuzum universiteye baslayacam ama korkuyorum duygularima yenilip uzulmekten ne yapayim ablalarim kardeslerim biraz dertleselimmm?
Bugunlerde o kadar konu actim ki buraya ama napiyim oyle seyler oluyorki kimseye anlatamiyorsun ben tek kizim sizler benim ablalarim kardesimsiniz konusmak iyi geliyor sizinle her neyse...
Ben biraz kendimi anlatmak istiyorum...
Eskiden cok saftim cok iyi niyetliydim ve pekte konuskan girisken degildim ergenlik caginda tam tersi oldu bende esprili hayata karsi mutlu hayat besleyen bir kiz oldum taa ki 3 sene evvele kadar ...
İnsanlarin beni kullandigini farkettim ve kisilik degisirmi demeyin cok degistim..
Duygusalliktan eser kalmadi bende kimseye hic duygularimdan bahsetmezdim cok acimasiz oldum insanlar afra tafra yapinca sallamazdim eskiden 40 gun dusunurdum neden boyle yapiyor diye...
Herseyi herkesin suratina soyledim bazen sakayla karisik...
Noldu sonra arkadasliklarim cok iyiydi hic kavga kusluk olmadi ama hep yalniz hissediyordum kendimi esprili, gulen, ortamin aranan insaniydim ama yanlizdim...
Sonra tekrar duygusalligima yenildim yine darbe yedim suan icimde o kadar nefret varki insanlara karsi boyle davraninca herkes icin iyi oluyor ama ben samimi bir ortam istiyorum ama olmuyor insanlara karsi hep mesafeli saygili olmayi ogrendim ama ben samimiyeti unuttum bu zamanda cunku cikar iliskisi almis basini gitmis mutsuzum universiteye baslayacam ama korkuyorum duygularima yenilip uzulmekten ne yapayim ablalarim kardeslerim biraz dertleselimmm?