Herkese merhabalar. Ben bu isin icinden cikamiyorum. Nolur fikirlerinizle bana yardimci olun.
Ben bundan 7 yil once cok severek bir evlilik yaptim. Evlendigimiz gunden beri esim bana hep hakaret ederek ve Kufur ederek konustu. Tabi yaninda aileme de sovmuslugu vardir. Hep onu uyardim lutfen benimle boyle konusma bosanmamiza sebep olacaksin diye ama beni hic takmadi hakaretlerine devam etti.
Tabi bir sureden sonra ben artik ondan sogumaya basladim. Ve gittim bosanma davamizi actim. Aklimda tek bisey vardi bana surekli hakaret eden biriyle bir omur geciremem.
Geleyim asil olaya 4 yasina girecek kizim var. Babasina asik. Hafta sonlari birlikteler. Oradan cok mutlu ayrilarak eve geliyor. Ve bazen babami ozledim diye agliyor. Oyle oldugu gunler ya goruntulu ariyorum yada babasini cocugu gormesi icin cagiriyorm.
gecen hafta ilk mahkememiz oldu. Esim mahkemede cocugumuzun kucuk oldugunu ve bosanmak istemedigini soylemis. Simdi benimle anlasamayan es dogru durust iki kelam edemedigim es kizi icin bosanmak istemedigini soylemis.
Bende durum boyle olunca rahatsizlik duyorum. O iyi baba kizini dusunuyor acaba ben kotu bir anne miyim. Kizimi dusunmuyor muyum diyorum. Hakeretten kufurden saygisizliktan bosanilmayacagini soyleyenler var. Basim her gun agriyarak kalkiyorum.
nolur soyleyin hakaret ve kufur bosanmak icin yeterli sebep mi ?
